พี่น้องครับ<3

     ตกเย็น
ป็อบโทรหาฟาง
ป็อบ/ฮัลโหลฟาง ฟางเป็นไงมั่ง ดีขึ้นยัง ยังปวดหัวอยู่ป่าว ละนี่ทำไมไม่รับสายพี่เลยอะ งอนพี่หรอ ละกินไรยัง มียามั้ยเดี๋ยวพี่ซื้อไปให้
ฟาง/เดี๋ยวนะพี่ป็อบ นี่พี่จะไม่เว้นให้ฟางพูดบ้างเลยอ่อ
ป็อบ/555พี่ขอโทษ ก็คนมันเป็นห่วงนี่หว่า-//-
ฟางเขินจนพูดไม่ออก
ป็อบ/ละนี่จะตอบคำถามพี่ได้ยังคะ
ฟาง/ก็..ดีขึ้นแล้ว เออฟางเผลอหลับไปเมื่อคืนอะเลยไม่ได้ชาร์ตแบตโทรศัพท์
ป็อบ/ไม่ได้งอนพี่ช้ะ
ฟาง/..ก็..ไม่รู้สิ
ป็อบ/พี่ขอโทษนะ
ฟาง/แล้วตกลงเมื่อวานพี่เป็นอะไรอะ
ป็อบ/ป่าว พี่ไม่ได้เป็นอะไร
ฟาง/เหอะ ไม่จริงอะ
ป็อบ/ละนี่ฟางกินไรยัง
ฟาง/ยังอะ
ป็อบ/ไปกินข้าวกัน
ฟาง/ไม่เอาอะ ฟางอยากนอน
ป็อบ/กล้าปฏิเสธพี่หรอ
ฟาง/วันหลังได้มั้ย วันนี้ไม่ไหวจริงๆ
ป็อบ/555โอเคค่ะไม่เป็นไร งั้นกินข้าวละก็อย่าลืมกินยาด้วยนะ
ฟาง/เคค้า
ป็อบ/งั้นแค่นี้น้า เออพรุ่งนี้ฟางจะไปโรงเรียนป่าว
ฟาง/ไม่รู้เหมือนกันอะต้องดูอาการก่อน
ป็อบ/กลัวอะไร มีพี่อยู่ทั้งคนดูแลฟางได้สบายมาก
ฟาง/จ้าา งั้นฟางไปกินข้าวละ
ป็อบ/คับผม ฝันดีนะคะ
ฟาง/ฝันดีเหมือนกันค่ะ
พอป็อบวางสาย ป็อบก็มานั่งคิดเวลาที่เค้าจะได้อยู่กับฟางที่ไทยมันเหลือเพียงแค่เดือนกว่าๆ ป็อบเลยตัดสินใจทำบางอย่างที่เค้าตั้งใจก่อนจะไป...