Caressing รอเวลารัก

 

 

 

ตอนที่1.บ้านของใคร(?)

 

“แก้วกลับบ้านไงอะ”เสียงเพื่อนคนสนิทเอ่ยถามอย่างปกติ แต่ทว่าเสียงในห้องนั้นดังมาทำให้แก้วที่กำลังทำการบ้านอยู่ไม่ได้ยินเสียงเพื่อนเลย ”แก้ว!!”เพื่อนที่ไม่ถูกแก้วสนใจจึงเข้ามาตะโกนเรียกแก้วเสียงดังใส่หูจนแก้วเองสะดุ้ง ก่อนจะหันไปหาเพื่อนด้วยความขุ่นเคือง

 

 

“ทำไมต้องตะโกนใส่หูด้วยล่ะ แสบแก้วหูหมดเลยเนี่ย”แก้วบ่นงึมๆ พร้อมทำสีหน้าไม่พอใจในสิ่งที่เพื่อนทำ

 

 

“ก็เรียกแล้วไม่สนใจก่อนทำไมล่ะ”เพื่อนเริ่มทำหน้าบูดเพราะน้อยใจแก้วที่ไม่สนใจเธอแล้วยังมาตวาดใส่เธออีก

 

 

“เอ้า ก็แก้วตั้งใจทำงานอยู่อะ คนในห้องก็เสียงดังแล้วแก้วจะได้ยินมั้ยละ”แก้วบอกเหตุผลกับเพื่อนอย่างไม่ยอมแพ้

 

 

“โอ้ย! ยอมแล้วก็ได้”แก้วถึงกลับยิ้มขำๆกับเพื่อน ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขายอมเธอแบบนี้ เพราะว่าถ้าเขาไม่ยอมเธอเธอก็จะหาเหตุผลร้อยแปดมาอธิบาย

 

 

“แล้วว่าไง”แก้วถามแล้วหันไปสนใจการบ้านต่อเพราะอีกไม่กี่ข้อก็จะเสร็จแล้ว

 

 

“ถามว่ากลับบ้านยังไงวันนี้”

 

 

“กลับเองแหละ วันนี้พ่อเอารถไปตั้งแต่เช้า”แก้วตอบก่อนจะรีบทำการบ้านจนเสร็จ

 

 

“เย้ เสร็จแล้ว”มือสวยวางปากกาลงอย่างผู้ชนะ ก่อนจะหันมายิ้มกริ่มใส่เพื่อนพร้อมยักคิ้วซ้าย

 

 

“เสร็จแล้วก็ดี เอาไปลอกนะ”ไม่รอช้าเฟย์รีบดึงสมุดแก้วแล้วใส่กระเป๋าเธอทันที

 

 

“ปะ ไปเถอะวันนี้กลับพร้อมกันเดี๋ยวเฟย์ไปส่งขึ้นแท็กซี่แล้วเดี๋ยวเฟย์เดินกลับบ้าน”พดจบแก้วก็เริ่มเก็บของใส่กระเป๋าจนเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้าน...

 

 

แก้วเดินเข้ามาพายในรั้วบ้านเพราะบอกให้รถแท็กซี่จอดลงที่หน้าประตู แก้วมองไปรอบบ้านไม่เห็นแม้แต่รถสักคันอยู่ในโรงรถ มีแต่รถสปอร์ตหรูสีดำที่จอดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเธอ แก้วสาวเท้าเดินให้ไวที่สุดเพื่อดูให้ชัดเจนว่ารถคันนั้นเป็นของใคร

 

 

“ไม่มีใครอยู่หรอ”แก้วถึงกับขมวดคิ้วเมื่อมาถึงรถแต่กลับไม่มีคนอยู่เลย หน้าสวยส่ายไปมาก่อนจะเดินเข้าบ้าน แต่เดินเข้าบ้านเพียงไม่กี่ก้าวก็มีผู้ชายร่างสูงหนาสี่คนมายืนกันทางเธอไม่ให้เธอเดินต่อ

 

 

“เข้าไม่ได้นะครับ”

 

 

“นี่ หลบไปนะ ทำไมจะเข้าไม่ได้!”แก้วเริ่มหงุดหงิดโวยวายเมื่ออยู่ๆคนแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้มาบอกให้เธอห้ามเข้าบ้านตนเอง

 

 

“ไม่ได้ครับ เข้าไม่ได้”

 

 

“นี่ไม่รู้หรอว่าชั้นเป็นใคร!?”

 

 

“คุณเป็นใครผมไม่ทราบครับ แต่ห้ามเข้าบ้านหลังนี้เด็ดขาด”

 

 

“นี่! ชั้นเป็นลูกสาวเจ้าของบ้านนี้ พ่อไม่ได้สั่งหรือไงว่าถ้าเป็นชั้น ชั้นเข้าได้!”อารมณ์หงุดหงิดเริ่มถึงขีดสุด บ้านก็เข้าไม่ได้ กลับจากโรงเรียนก็ต้องกลับเอง

 

 

“ไม่ใช่พ่อเธอหรอก แต่เป็นพ่อพี่เอง”เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นทำให้บอดีการ์ดร่างหนาทั้งสี่คนหันไปหาด้วยความพร้อมเพียง

 

 

“นายเป็นใคร”แก้วขมวดคิ้วแล้วมองผู้ชายตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

 

“จำพี่ไม่ได้หรอ”

 

 

พี่.. พี่ไหนล่ะวะ!!

 

 

“พี่ไหน ชั้นไม่เคยมีพี่”

 

 

“ช่างมันเถอะ จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร นั่นไม่ใช่ประเด็น เข้ามาสิ”

 

 

ชิ! ทำเป็นวางก้าง นี่มันบ้านชั้นนะ ไม่ต้องเชิญชั้นก็จะเข้าอยู่แล้วล่ะย่ะ

 

 

“ทำไมนายมาอยู่ที่นี่”แก้วที่เดินตามร่างสงโปรงมาจนถึงห้องรับแขก เขานั่งลงบนโซฟายาวแก้วยื่นซองน้ำตาลไว้บนโต๊ะ

 

 

“อ่านสิ แล้วจะเข้าใจเอง”ไม่รอช้าแก้วรีบหยิบเอกสารนั้นออกมาอ่านทันที

 

 

‘แก้ว พ่อขอโทษที่พ่อทำแบบนี้ พ่อเสียใจจริงๆที่พ่อไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว พ่อเสียงพนันพ่อเอาบ้านหลังนี้ไปพนัน ทั้งบ้าน ทั้งรถ ไม่เหลืออะไรแล้ว และพ่อขอโทษที่พ่อต้องทิ้งลูกให้อยู่คนเดียว อีกอย่าง...พ่อแพ้พนันอย่างหนึ่งคือ...ลูก พ่อจะรีบหาเงินมาให้เร็วที่สุดเท่าที่พ่อจะทำได้ พ่อรักลูกมากนะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก จากพ่อ..'

 

 

“บ้า บ้าที่สุด เอาลูกสาวตัวเองไปพนันเนี้ยนะ!!”แก้วถึงกับอารมณ์ฉุนขึ้นมา กัดริมฝีปากล่างแน่น คิ้วขมวดติดกันด้วยความกังวลใจ แล้วเฮจะไปอยู่ที่ไหน บ้านก็ไม่มี รถก็ไม่มี แต่ที่สำคัญ ต้องหนีจากคนที่จะมาเอาตัวเธอไปก่อนแน่ๆ ไม่รู้ว่าจะเป็นใคร พวกเสี่ยบ้ากามที่ไหนรึเปล่า

 

 

“อ่านจบแล้วสินะ ไปสิ พี่ให้คนเก็บของเธอหมดแล้ว ทุกอย่าง”

 

 

“อะไร! เก็บของชั้นทำไม จะพาชั้นไปไหน หรือนายจะไล่ชั้นออกไป”แก้วยิงคำถามรัวจนร่างสูงยิ้มน้อยๆ

 

 

“ไปอยู่กับพี่ไง”

 

 

“ไม่! ถึงชั้นจะไม่มีบ้านไม่มีรถ แต่ชั้นจะไม่ยอมเป็นเด็กนายแน่ ไอ้บ้ากาม”แก้วรีบปฏิเสธเสียงแข็ง หมับ!

 

 

“ว่าใครบ้ากามนะ”เสียงหยอกล้อของหนุ่มหน้าหวานกระซิบข้างหูเมื่อดึงคนตัวเล็กเซล้มลงมานั่งตัก

 

 

“กรี๊ด! ไอ้บ้า ไอ้โรคจิตปล่อยชั้นนะ!!”แก้วเริ่มดิ้นโวยวาย แต่เหมือนยิ่งโวยวายคนตัวสูงยิ่งได้ใจ กอดรัดเอวเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม

 

 

“โรคจิตด้วย?”

 

 

“ปล่อยนะ ปล่อยชั้นนะฮื่อออ”แก้วเริ่มหวาดกลัวเพราะตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย นี่เธอกำลังถูกลวนลามใช่มั้ย คนตัวสูงที่จะแกล้งคนตัวเล็กเล่นแต่คนตัวเล็กกลับไม่เป็นอย่างที่คิด น้ำตาเริ่มไหลออกมาเป็นทาง ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

 

 

“พี่ขอโทษ”เสียงพดแผ่เบาก่อนจะปล่อยมือออกจากเอวแก้วช้าๆ

 

 

“ไอ้บ้า แก แกลวนลามชั้น!”แก้วหยิบหมอนลองหลังมาฟาดคนตัวสูงไม่ยั้ง คนตัวสูงไม่ยอมถูกฟาดแบบนี้ตลอดแน่ มือหนาดึงหมอนออกก่อนจะดึงคนตัวเล็กเข้ามาจูบ

 

 

“อื้อ!” แก้วถึงกับอึ้งตาค้างก่อนจะหมดสติไปในที่สุด...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนแรกมาเเล้วน้าาาา ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะคะ ไรท์อ่านทุกเม้นเลย ยังไงก็อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ดีไม่ดียังไงติชมได้น้าาา