my memory ของฉันและเธอ

"อ้าว น้องฟางมาแล้วหรอ พี่กำลังโทรตามพอดีเลย" พิมทักฟางขณะที่กำลังเดินเข้ามา แล้ววางโทรศัพท์ลง
 
"ต้องขอโทษพี่พิมและทุกคนด้วยนะคะ ฟางเพิ่งเลิกเรียนคาบสุดท้าย" ฟางพูดพร้อมทำสีหน้ารู้สึกผิด
 
"ไม่เป็นไรจ้า พวกเราเข้าใจ งั้นเริ่มซ้อมกันดีกว่า" พิมพูดปลอบฟางแล้วให้ทุกคนแยกย้ายไปซ้อม
 
"ค่ะ" ฟางตอบพร้อมกับเดินไปขึ้นเสลี่ยงอัญเชิญพระเกี้ยว
 
"123 เริ่มเดิน" เสียงพิมตะโกนสั่ง ทุกคนก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง
 
"นี่ยังไม่ถึงวันจริง ทำไมฉันตื่นเต้นอย่างนี้เนี่ย" ฟางบ่นพึมพรำกับตัวเอง พร้อมกับโปรยยิ้มเหมือนกับที่ต้องทำในวันจริง
 
"หยุด.... เอาละทุกคนเลิกซ้อมได้ แล้วเจอกันวันจริงนะ" พิมตะโกนเลิกซ้อมทุกคนพากันเดินแยกย้ายไปทันที
 
"เฮ้อ แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงเนี่ย" ฟางบ่นเพราะเธอมายืนรอรถนานแล้ว แต่รถเต็มทุกคันเลย
 
"ปริ้น ปริ้น" เสียงบีบแตรรถ ดังขึ้นข้างหลังฟาง
 
"พี่ป๊อป" ฟางเมื่อได้ยินเสียงบีบแตรรถจึงหันหลังไปตามเสียงแล้วพบว่าคนหลังเธอคือใคร จึงอุทานออกมา
 
"พี่เอง แล้วทำไมมายืนคนเดียวตรงนี้ เพื่อนหายไปไหนหมด" ป๊อปรีบถามด้วยความเป็นห่วงทันที เขาแค่เห็นข้างหลังเขาก็รู้แล้วว่าสาวน้อยคนนี้คือใคร เขาจึงบีบแตรเรียก
 
"วันนี้ฟางมีซ้อมอัญเชิญพระเกี้ยวอะ เลยต้องกลับบ้านคนเดียว" ฟางตอบรุ่นพี่ที่ยืนจะกินหัวเธอทันที
 
" แล้วเป็นไงเรา โอเคมั้ย" ป๊อปได้ยินดังนั้นก็ถามฟางต่อทันที
 
"โอเคค่ะ แต่ตื่นเต้นนิดหน่อย" ฟางตอบพิมพร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆให้
 
"สู้ๆนะ เอ้อ แล้วกลับบ้านยังไงหล่ะ นี่มันก็เย็นมากแล้ว เดี๋ยวกลับกับพี่ละกันนะ"ป๊อปให้กำลังใจฟาง ก่อนจะถามเรื่องกลับบ้านของรุ่นน้องคนนี้ทันที
 
"ฟางกลับเองได้ค่ะ พี่ป๊อปไม่ต้องห่วง " ฟางที่ถึงแม้จะดีใจที่รุ่นพี่คนนี้เป็นห่วงเธอแต่ก็เกรงใจไม่น้อย
 
"ไม่ต้องเลย เดี๋ยวพี่ไปส่ง บอกทางด้วย พูดจบจบก็ลากมือยัยเด็กดื้อขึ้นรถทันที" ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอเกรงใจเขา แต่ทำไงได้เขาเป็นห่วงเธอหนิ ขืนให้กลับเอง เขาอยู่ไม่สุขแน่ๆ
 
"ถ้าไกล อย่ามาบ่นทีหลังละกัน" ฟางที่ทำอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่บ่นอยู่ข้างหลัง
 
 
"อะพี่ป๊อป จอดตรงนี้แหละ ถึงบ้านฟางแล้ว" ฟางเมื่อถึงบ้านตัวเองก็ให้ชายหนุ่มรุ่นพี่คนนี้จอดรถทันที
 
"ขอบคุณนะค่ะ ที่มาส่ง" ฟางถอดหมวกรถมอเตอร์ไซต์ส่งคืน พร้อมกับขอบคุณก่อนจะเปิดประตูบ้าน
 
"เดี๋ยวก่อนน้องฟาง" ป๊อปปี้เอื้อมมือไปจับมือฟางพร้อมกับเรียกดึงไว้
 
"พี่ป๊อป มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฟางถึงกับงงกับท่าทางกับชายหนุ่ม
 
"วันเสาร์นี้ ไปดูหนังกับพี่นะ ถือว่าตอบแทนที่พี่มาส่ง" ป๊อปเอ่ยชวนฟาง พร้อมกับข้อเสนอ
 
"ทำดีหวังผลหนิ อืมไปก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าพี่ต้องเลี้ยงฟาง" ฟางที่ตอนแรกได้ยินก็ทำหน้ามู่ แต่พอนึกอะไรมาได้ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที
 
"โอเคๆ พี่ยอมเราหมดทุกอย่าง พี่ไปก่อนนะ อย่าลืมนัดของเรานะครับน้องฟางงง" ป๊อปปี้ที่ได้ยินก็แทบจะเก็บอาการไม่อยู่ ก่อนจะลากลับ
 
"เดี๋ยวก่อนค่ะพี่ป๊อป"ฟางเรียกป๊อปปี้อีกครั้งก่อนที่ป๊อปปี้จะสตาร์ทรถออกไป
 
"ว่าไงครับ"ป๊อปจึงหยุดรถแล้วหันไปหาฟาง
 
"วันหลังเรียกฟางนะ เป็นกันเองดี"