my memory ของฉันและเธอ

 "เฮ้อแก้วเมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฟย์กับฟางมารอนานแล้วนะ"เฟย์บ่นปลายสายทันที
"นี่แก้วจะถึงแล้วนะ ทัน9โมงตรงแน่นอน"แก้วพูดเสียงอ่อย
"เออ เร็วๆนะ"เฟย์พูดออกมา
"จ้า รับทราบค่ะเจ้านาย เอ๊ว่าแต่ฟางมาเช้าเนี่ยนะ"แก้วตอบเฟย์ก่อนจะฉุกคิดขึ้นมา
"ก็ใช่หน่ะสิ ฟางมาก่อนเฟย์อีก"เฟย์ตอบพร้อมกับหันหน้าไปแซวฟาง
"อ้าวก็วันนี้ฟางตื่นเช้า ก็เลยมาโรงเรียนเร็ว แค่นี้เอง แก้วไม่ต้องพูดมากเลยรีบมา"ฟางรีบแย้งขึ้นมาพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องมาดุแก้ว
"จ้ะจ้ะ ไปละๆ"แก้วพูดก่อนวางสายไป
 
 
"ฟางเฟย์ แก้วมาแล้ว"แก้วที่วิ่งมาด้วยความเหนื่อยก่อนพูดขึ้น
"กว่าจะมาได้นะ สายละ ไปเถอะ"เฟย์บ่นแก้วแล้วลากฟางกับแก้วไปด้วย
 
ฟาง เฟย์ และแก้ว พากันเดินไปห้องเรียนแต่พอจะเข้าไปเท่านั้นปรากฎว่า
"ธนันต์ธรณ์ พรปวีณ์ จริญญา พวกเธอมาสายนะ ไปรีบไปนั่งซะ"
ฟางเฟย์แก้วรีบเดินไปหาที่นั่งทันที
"เอ๋ ตรงนั้นว่าง ไปนั่งตรงนั้นล่ะกัน"ฟางบ่นกับตัวเอง
 
"ขอโทษนะคะ  โต๊ะนี้มีใครนั่งหรือเปล่าคะ"ฉันถามคนที่นั่งฟุบหลับอยู่
"ได้ครับ น้องฟาง" คนคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาตอบพร้อมกับยิ้มให้
"พี่ป๊อปปี้!"ฉันอุทานออกมา คนที่ฉันหนีมาตลอด
"ครับพี่เอง นั่งเลยพี่ไม่กัด555" พี่ป๊อปปี้ตอบ
"ค่ะ..ค่ะ"ฟางได้แต่ยืนอึ้ง เลยพูดออกมาได้แค่นี้
 
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก จนครูเลิกสอน
 
"สวัสดีค่ะ(ครับ)คุณครู"
 
เอ่อ น้องฟางพี่ขอเบอร์น้องฟางได้มั้ยครับ"ป๊อปปี้พูดขึ้นขณะที่ฟางกำลังเก็บของ
"เอ๋ ขอเบอร์หรือคะ ขอไปทำไมคะ หรือจะแกล้งกัน"ฟางที่ตกใจที่ป๊อปปี้มาขอเบอร์ก็สับสน
"ที่พี่ขอ เพราะพี่..ชอบน้องฟาง"
 
 
 
 
อัพแล้วคร่าาาา