my memory ของฉันและเธอ

 
"นี่ฟางเมื่อคืนฟางอ่านสมการมามั้ยอะ"เฟย์ทักฉัน
"อ่านสิ แต่ไม่รู้จะทำได้มั้ย วิชานี้ยากอะ"ฉันพูดพลางทำหน้ามุ่ย
"ไม่เป็นไรนะ ตกก็ซ่อมเอานะฟาง"ดูยัยแก้วพูด 
"แก้วอะ ฟางงอนแล้ว"แทนที่จะให้กำลังใจกันนะ
"โอ๋โอ๋แก้วล้อเล่น ปะได้เวลาเข้าสอบแล้ว"แก้วพูดพร้อมกับจูงมือฉันกับยัยเฟย์ไปด้วย
ระหว่างที่ฉันจะเดินเข้าห้องสอบนั้นฉันก็ชนกับผู้ชายคนนึงเข้า
"โอ้ย"เสียงฉันเอง
"ขอโทษนะน้อง เป็นไรมากมั้ย"พี่คนนั้นกล่าวกับฉันพร้อมกับพยุงฉันขึ้นมา
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ ขอบคุณนะค่ะ"ฉันเอ่ยตอบเขา พร้อมกับเงยหน้ามองเขา
"เห้ย" ฉันตกใจมาก. นี่มันพี่รหัสผู้กวนประสาทของฉันหนิ ไม่คิดว่าจะสุภาพบุรุษขนาดนี้
เอ่อ ขอตัวนะค่ะ"เพื่อไม่ให้เสียมารยาท ฉันจึงพูดขอตัวแล้วจะรีบเดินหนีไป
"เอ่อ น้อง .."พี่ป๊อปปี้พูดขึ้น ฉันจึงหยุด
"อะไรหรือค่ะ"ฉันเลยหันหน้ามาตอบเขา
"น้องชื่ออะไรหรอ"เขาถามฉัน
"เอ่อ...ฟางค่ะ"ฉันตอบเขาด้วยความงง
"พี่ชื่อป๊อปปี้นะอยู่ม.5/1 แล้วน้องฟางหล่ะ"เขาเนะนำตัวเองให้ฉันฟัง 
แต่เอ๊ะเขาจำฉันไม่ได้จริงๆหรอว่าฉันเป็นน้องรหัสเขา แล้วอยู่ห้อง1
"ห้อง1ค่ะ ฟางไปก่อนนะค่ะ จะสอบแล้ว"ฉันรีบเดินหนีเข้อห้องสอบทันที
หลังจากคล้อยฟางไปแล้วป๊อปปี้ก็มองตาม แล้วพูดพึมพำ
"เราได้เจอกันอีก แน่ครับ น้องฟางง" พร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก
 
 

จะเกิดอะไรกับฟางต่อติดตามนะค่ะ