my memory ของฉันและเธอ

    "พี่รหัสของเธอก็คือ นายภานุ จิระคุณจ้า "
หลังจากที่ครูประกาศเสร็จ ก็มีผู้ชายรูปร่างสูงเดินเข้ามา
เสียงกรี๊ดนี่ดังกระหึ่ม มองระยะไกลเขาดูดีมากเลยล่ะ
หน้าคมเข้ม ปากชมพูของเขาเป็นอะไรที่ดูดีมาก
ยิ่งเข้ามาใกล้ๆความหล่อของเขาก็ยิ่งเผยออกมา
เหมือนเทพบุตรเลย ใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ หลังจากที่ฉันยืนตะลึงอยู่นั้น
"นี่น้องคร๊าบ ได้ยินที่พี่พูดมั้ย" เสียงตะโกนของพี่เขาก็ทำให้ฉันรู้สึกตัว
"คะ ค่ะพี่ พี่พูดว่าอะไรนะค่ะ" ฉันรีบตอบด้วยความประหม่าทันที
"พี่ให้น้องนั่งลง เดี๋ยวพี่จะมอบเข็มให้" 
"อ่อ คะค่ะ"
หลังจากที่ฉันนั่งลงแล้วไอ้ตาคุณพี่ภานุก็กวนบาทาฉัน ว่าให้กราบงามๆนะ
แล้วทำมาเป็นปัดแข้งปัดขา หนอยคิดว่าหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ
ฉันขอถอนคำที่คิดว่าพี่เขาเป็นเทพบุตร ซาตานชัดๆ
หลังจากเสร็จพิธีฉันก็เดินออกจากหอประชุม ด้วยความเซ็งสุดขีด
"นี่ฟางเป็นอะไรอะ ทำไมทำหน้าบูดยังงั้น ไม่ดีใจหรอได้พี่รหัสหล่อขนาดนั้น แก้วยังอิจฉาฟางเลยอะ"
แก้วพูดพร้อมกับทำหน้าเคลิ้ม
ฉันเลยได้แต่หันหน้าไปมองยัยแก้ว หึนี่เพื่อนชั้นก็หลงไอ้พี่บ้านั่นหรอ
"แต่ฟางไม่ได้ดีใจเลยซักนิดนี่แก้ว คนอะไรนะกวนประสาทชะมัด" ฉันได้แต่บ่นออกมา
"อย่าพูดอย่างนั้นเลยนะฟาง นั่นนะพี่ป๊อปปี้ประธานนักเรียนของเราเลยนะ
สาวๆโรงเรียนนี้อะ ปลื่มพี่เขาเป็นแถว ถ้าใครได้ยินเข้าเป็นเรื่องแน่" เฟย์กล่าวออกมา
ฉันได้แต่ส่ายหน้า 
"ปะเฟย์ ฟาง เลิกพูดเรื่องพี่เขาเถอะ กลับบ้านกันดีกว่า "
   

 
ฉับฉับ จบตอนสอง ติดตามต่อค่ะ