fic knb... เมื่อความรักมาทักทาย

 
เปิดเทอมวันแรก แต่ละชมรมต้องออกมาหาสมาชิกใหม่เข้าชมรมตัวเอง บรรยากาศครึกครื้น สนุกสนาน แต่ว่า...."ฮะ ฮ้าววววววววว~~"มีใครบางคนแถวนี้อยากไปเฝ้าพระอินทร์เต็มแก่"อาโอมิเนะคุง เดี๋ยวเถอะ ทำตัวให้สมเป็นรุ่นพี่หน่อยสิ"สาวร่างสมส่วนเต็มคัพผมชมพู นั่งอยู่ข้างๆสะกิดเป็นครั้งที่สามของเช้าอันน่าเบื่อชมรมบาสเก็ตบอลของโทโอกำลังประกาศหาสมาชิกใหม่ สมาชิกทุกคนออกไปหาลูกทีมคนใหม่กันทั้งนั้น ยกเว้นซะแต่เจ้าเอซประจำทีมจมขี้เกียจที่เอาแต่นั่งหาวเป็นรอบที่สิบของวัน"น่าเบื่อชะมัด ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย แค่พวกซากุราอิก็พอแล้วไม่ใช่รึไง""ใจคอจะไม่ช่วยกันเลยรึไงยะ""ฉันก็ช่วยเธออยู่นี่ไงเล่า""ตรงไหน! ถ้าว่างนักก็ออกไปหาสมาชิกมาเพิ่มหน่อยจะเป็นพระคุณอย่างสูง!""ไม่เอา ไม่เห็นจะเกี่ยวกับฉันซักหน่อย""คอยดูเถอะ ถ้าพวกเท็ตสึคุงหาคนเก่งๆมาเข้าทีมได้ละก็ ถ้าแพ้เซย์รินอีกแล้วอย่ามาเสียใจทีหลังละกัน""เฮอะ! ไม่มีใครเอาชนะฉันได้หรอก คางามิก็คางามิเถอะ ถ้าไม่มีเท็ตสึช่วยมันก็ไม่มีปัญญาชนะฉันหรอกจะบอกให้  คิดแล้วมันก็ง่วง~หาววววววววววววว~~"ดูมันทำ=___=+โมโมอิอยากเอาอะไรซักอย่างยัดปากไอ้เจ้าขี้เซาจอมขี้เกียจคนนี้จริงๆเล้ย!"พวกซากุระอิคุงจะเป็นยังไงบ้างนะ ได้สมาชิกใหม่มาก็เยอะแล้ว พอก่อนดีมั้ยนะ""เอ่อ...ขอโทษค่ะ""หือ?"จู่ๆก็มีเสียงใสๆดังมา พอเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับสาวน้อยที่จัดได้ว่า สูงอ่ะ! O[]O!หน้าตาก็น่ารักดี ผมยาวเป็นลอนตกกลางหลัง สวมชุดนักเรียนโทโอยืนยิ้มเป็นมิตรอยู่หน้าโต๊ะ"ไม่ทราบว่ายังรับสมัครอยู่รึเปล่าคะ""เอ๊ะ?""อ๊ะ! อยู่นี่แล้วเหรอ พอดีเลย คุณโมโมอิ ช่วยรับเธอเอาไว้หน่อย""กัปตันวากามัตสึ""ผอ.เค้าฝากมา ให้มาเป็นผู้จัดการของชมรมบาสน่ะ"โอ้! เด็กเส้นเหรอเนี่ย"ได้มั้ยคะ ฉันเองก็อยากเข้าชมรมบาส""อ่า...ค่ะ"คงต้องได้แหละนะ เบื้องบนสั่งมานี่โมโมอิยื่นใบสมัครให้สาวหน้าหวานกึก!....ชาถ้วยหนึ่งถูกยื่นมาวางไว้ตรงหน้าเด็กสาว มันมาจากอาโอมิเนะที่เมื่อกี้เอาแต่หาวหวอดๆก็เป็นปกติที่เขาจะช่วยเพื่อนสาวเล็กๆน้อยๆไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมยังเด็กใหม่นี่ถึงได้มองเขาด้วยสายตาแปลกๆกันล่ะ"ฟุคุสะ เรนะ...ว้าว เคยเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลหญิงตอนม.ต้นที่อเมริกาเหรอเนี่ย""แหะๆ เสียดายจังที่โทโอไม่มีชมรมบาสหญิง แต่ว่า...เป็นผู้จัดการก็ไม่เลว"เสียงหัวเราะเล็กๆกับท่าทางเหมือนคุณหนูแบบนั้นเป็นใครก็คงต้องหลงรัก ดูอย่างกัปตันวากามัตสึสิ ทำหน้าปั้นยากแล้วไง"โอ่ย น้ำลายยืดแล้วกัปตัน""เฮี๊ยก! อะๆๆ อาโอมิเนะ! แก๊!!!!~ หาเรื่องกันเหรอวะ!""เฮ้อ~ รับสมาชิกใหม่พอแล้วล่ะ ซัทสึกิ""เอ๋? อืม นั่นสินะ ได้มาเยอะแล้วล่ะ""งะ งั้นฉันไปบอกพวกนั้นให้หยุดหาละกัน""ฝากด้วยนะคะรุ่นพี่วากามัตสึ""ฉันจะไปนอน อย่าลืมเล็คเชอร์ของวันนี้ให้ฉันนะ ซัทสึกิ""ตาบ้า! เข้าเรียนเองซะบ้างสิยะ""....ว้าว เพิ่งเคยเห็นตัวจริงก็วันนี้เอง""หา?""รุ่นพี่ อาโอมิเนะ ไดกิ เอซของทีม  อดีตเอซของทีมปาฏิหาริย์"ข้อมูลละเอียดยิบเชียวอาโอมิเนะแค่เหลือบๆมองแว่บหนึ่งก่อนจะลุกเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินจากไปเงียบๆจะเป็นใคร เป็นอะไร อาโอมิเนะไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะสิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้ก็คือการแข่งขันอยากดวลกับคางามิ ไทกะ เร็วๆ มันก็เท่านั้นล่ะ.......จะว่าไป อาทิตย์นี้มันว่างมั้ยนะ โทรนัดพวกเท็ตสึมาเล่นสตรีทบาสกันหน่อยท่าจะดี แต่อืม....ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวยัยโค้ชอันตรายนั่นจะเล่นงานเอา =___='.........."เฮ้อ~ เหนื่อยชะมัดเลย สมาชิกใหม่ก็ อืม...คงต้องฝึกกันอีกเยอะ น่ากลัวว่าจะไม่ทันได้ลงเป็นตัวจริงในการแข่งระดับเขตซะแล้วสิ"โมโมอิงึมงำมองตารางฝึก บันทึกสารพัดอย่างของตัวเอง"ถึงจะได้คุณฟุคุสะเข้ามาเป็นผู้จัดการทีมอีกคนก็เถอะนะ แต่ดูเขาไม่ค่อยสนใจอะไรในทีมเลยนี่สิ"ใช่...แม่เด็กใหม่ไม่ค่อยสนใจจะดูแลลูกทีมเท่าไหร่เลย ภาระทั้งหมดก็เลยท่วมหัวโมโมอิอยู่คนเดียว ก็เป็นถึงหลานผอ.นี่นะ แค่เข้ามาเฉยๆไม่คิดจะจริงจังอะไรอยู่แล้วละมั้ง แต่มีคนหนึ่งนะที่แม่เจ้าประคุณสนใจสวบ....แขนยาวๆสีเข้มชื้นเหงื่อคล้องคอโมโมอิจากทางด้านหลังปึก!....มีอะไรมาเกยหัวอีกแล้ว"อาโอมิเนะคุง~" =___=+นี่ไงคนที่ที่แม่สาวคนนั้นสนใจ อาโอมิเนะ ไดกิ!ร่างสูงๆชื้นเหงื่อเข้ามากอดคอโมโมอิเอาคางเกยหัวเธอ แถมยังทิ้งน้ำหนักลงมาอีก!"หายไปไหนมา""ก็ไปปรึกษากับโค้ชเรื่องการฝึกซ้อมของพวกเด็กใหม่นะสิ แล้วซ้อมเสร็จแล้วรึไง""ขี้เกียจ คนเยอะ น่ารำคาญ"เหตุผลมันก็เป็นซะอย่างนี้ ทุกสถานการณ์เลย!"กลับกันเถอะ""แต่ฉันยังจัดตารางซ้อมของทุกคนไม่เสร็จเลย""ก็ให้ผู้ช่วยเธอทำซะสิ""ผู้ช่วย?""ยัยนั่น ไม่เห็นจะทำอะไรเลยนี่""เขาก็ทำนะ สังเกตอาโอมิเนะคุง แถมยังบันทึกซะละเอียดยิบเชียว""แค่ฉันคนเดียว? ต่อให้ทำสิบรอบก็ไม่มีประโยชน์หรอก""เดี๋ยวเถอะ! รักษาน้ำใจผู้หญิงบ้างสิยะ""ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่""อาโอมิเนะ! หน็อยแก! ทุกคนเค้าซ้อมกันจนอ๊วกแตกแต่แกมาเกาะคุณโมโมอิอยู่แบบนี้นะเหรอ ไอ้ขี้เกียจนี่!"กัปตันขี้วีนวากามัตสึมาแล้ว เสียงพี่ท่านนี่เล่นเอาเด็กใหม่หัวหดเป็นเต่าแต่กับอาโอมิเนะมันก็แค่เสียงแมว ตะแง้วๆ ร้องหานมแม่ร่างสูงชื้นเหงื่อยังกอดเพื่อนสาวจากด้านหลัง เกยคางบนหัวเธอท่าทีสบายๆไม่เกรงใจสายตาใคร"กลับไปซ้อมเลยนะแก!""ไม่ล่ะ วันนี้ฉันกับซัทสึกิจะไปซื้อของกัน""หา?"อาโอมิเนะคุง เดี๋ยวเถอะ!" โมโมอิแหวเข้าใส่ แต่ก็ได้รับกอดแน่นๆกว่าเดิมกลับมา"ฉันจะไปซื้อรองเท้าใหม่ หรือว่าจะให้ฉันบาดเจ็บลงแข่งไม่ได้ ว่างายกัปตัน"หันไปแขวะใส่คนอื่นเค้าอีกล่ะ=___=""อะ โอ้ ก็ได้" กัปตันหน้าเจื่อนรับคำทันที ยังไงซะเอซก็สำคัญกับทีมมากนี่นะ"แล้วก็นี่"วืด!ปั่ก!แฟ้มจากมือโมโมอิถูกแย่งไปก่อนที่มันจะติดปีกลอยไปอยู่ในมือกัปตัน"ให้ผู้จัดการคนใหม่ของพวกนายจัดการเอาเองละกัน"พูดจบก็พาร่างบางหมุนตัวเดินออกไปจากโรงยิมทั้งๆที่ยังกอดคอเธออย่างนั้นล่ะ ต่อหน้าคนทั้งโรงยิมที่ชักอิจฉาขึ้นมาตงิดๆโดยเฉพาะพวกเด็กใหม่"เอ่อ กัปตันครับ นั่นคือแฟนของรุ่นพี่อาโอมิเนะเหรอ"หน่วยกล้าตายถามออกมาแล้ว"ไม่รู้อะไรมากมายนักหรอก แต่สองคนนั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กน่ะ""โธเอ๊ย แค่เพื่อนสมัยเด็กเหรอครับ โล่งอกไปที""โล่งกับผีสิ พวกนายถ้ายังรักชีวิตก็อย่าคิดไปยุ่มย่ามกับคุณโมโมอิเด็ดขาด""เอ๋? แค่เพื่อนสมัยเด็กรุ่นพี่อาโอมิเนะไม่น่าจะหวงนี่นา ขู่กันมากกว่ามั้ง"ดูท่าเด็กใหม่ปีนี้มันจะหน้ามึนกว่าที่คิดซะอีกแฮะ "จริงๆเว้ย! อาโอมิเนะเอาพวกแกตายแน่!""ขนาดกัปตันวากามัตสึ อาโอมิเนะคุงยังไม่ละเว้นเลยนะ"=____=+เสียงๆหนึ่งแทรกเข้ามา"ซากุระอิ แก๊!!!!!!!!!!""ขอโทษครับ ผมพูดตรงไปสินะ"หนุ่มผมน้ำตาลหน้าหวานตอบกลับมา ตั้งแต่ขึ้นปีสองรู้สึกจะเลิกเป็นเจ้าเห็ดขอขมาแล้ว ดูน่านับถือกว่าคนเป็นกัปตันซะอีก"เพื่อน....สมัยเด็ก เหรอ"ร่างบางอีกคนยืนพึมพำอยู่อีกฝั่งหนึ่งของสนาม ตากลมโตมองไปที่ประตูที่เพิ่งมีคนเดินออกไปอาโอมิเนะ ไดกิ เป็นผู้ชายที่เธอรู้สึกสนใจตั้งแต่วันแรกที่เจอเลย แต่ว่า...เขาเป็นคนประหลาด นอกจากบาสเก็ตบอลแล้วก็ไม่เห็นจะสนใจอะไร สิ่งเดียวที่เขายอมก็คือโมโมอิ ซัทสึกิคนนั้นทั้งที่เธอเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็ก แต่ช่างเถอะ ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ คนอย่างฟุคุสะ เรนะ เมื่ออยากได้อะไรแล้ว ก็ต้องได้อย่างแน่นอน_______________________________________________________________