รักของเรา เอางัยดี

**ที่โรงเรียน**
ขนมปัง:หิวน้ำเย็นๆอ่ะ
เรา:ไปเอาน้ำในตู้เย็นดิเอาแอบแช่ไว้ในช่องฟริซอ่ะ
ขนมปัง:ดีมากเพื่อนนน
ปังมันก็เดินไปที่ตู้เย็นแล้วมันก็เดินกลับมาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ขนมปัง:ออย มึงจะแกล้งกุทำไมเนี่ยกุหิวน้ำอยูนะเว้ย!!!
เรา:บ้า!!! กุไม่ได้แกล้งมึงนะเว้ย กุแช่น้ำไว้จริงๆ
เราก็เดินพาปังไปดู พอเปิดตู้เย็น...
เรา:อ้าว!! น้ำเราหายไปไหนอ่ะ
เราก็หันไปหาครู
เรา:ครู น้ำหนูไปไหนอ่าาา
ครู:ครูอีกคนเอาไปทิ้งละมั้ง
เรา:ห๊ะะะ มีสิทอะไรอ่ะ น้ำหนูอุตสาห์ซื้อมาตั่งแต่เช้าแล้วมาทิ้งน้ำหนูงี้ได้ไง!
พอเราโกรธมากจนสติแตกเราก็วิ่งออกไปหน้าห้อง(เร็วมากกก)เพราะเราจะไปดูที่ถังขยะ แต่! บอสเดินมาพอดี
เจน:ออยระวัง!!
โครม!!!!!!
เราก็วิ่งไปเจอบอสพอดีเราก็เลยเหยียบเท้าบอสแล้วเราก็ล้มไปด้วยกันรู้อีกทีเราก็นอนอยู่บนตัวบอส แล้วพอได้สติเราก็พลิกตัวออกจากมัน
ปีโป้:555 สมน้ำหน้า:p อยากบ้าดีนัก
เรา:ฮือออออ อีโป้เงียบไปเลย
ปัง:ถ้ามึงจะรักกุมากขนาดนี้นะ กุไปกินน้ำปล่าวดีกว่า
บอส:เป็นไรป่ะ
เรา:ไม่เป็ไรหรอก
ปีโป้:ไอ้บอส เจ็บป่ะว่ะ
บอส:เจ็บตีนอ่ะ กุว่าเมื่อกี้กุต้องโดนช้างเหยียบตีนแน่เลย555
เรา:ชิ
เราก็ลุกขึ้น
บอส:ดึงหน่อย
เรา:ห๊ะะะ.....เราหรอ
บอส:เออ...แกอ่ะแหละ
เราก็ยื้นมือไปหามัน มันก็จับมือเรา๏~๏ แล้วเราก็ดึงมันขึ้นมา
ขนมปัง:อ๊ายยยยยยยยยยย

อยู่ดีๆปังมันก็กริ๊ดออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ
นนท์:ไรปัง!
ขนมปัง:ตุ๊กแก!
ปีโป้:ออยไปดูปังดิ
เรา:ไม่เอา!!!
ถึงเราจะรักเพื่อนมากแค่ไหนแต่เราขอเรื่องนึงคือ ตุ๊กแก! เราเคยโดนพี่แกล้งเอาตุ๊กแกมาเกาะตอนเด็กแล้วเกือบเอาไม่ออกเราก็เลยฝังใจมาตั่งแต่ตอนนั้นมา จากนั้นมาเราก็ไม่เคยแม้แต่มองหรือเข้าใกล้ตุ๊กแกอีกเลย
เรา:คือ....เรากลัวตุ๊กแกอ่ะ แกไปดูมันดิ
โป้มันก็วิ่งไปดูขนมปัง เราก็ยืนอยู่กับบอส แล้วตัวเราก็เริ่มสั่นเบาๆ แล้วโป้มันก็วิ่งมา หน้าแบบเหมือนเจอผีอ่ะ โครตตลก
ปีโป้:เห้ยยย ตัวใหญ่มากอ่ะ
เรา:ทำหน้าเหมือนคนไม่ได้ขี้อ่ะ5555
ปีโป้:อยากไปดูไหมละคับคุณออย
เรา:ไม่เอา!!
ยิ้มอย่างนี้หมายความว่าอะไรย๊ะ แล้วโป้ก็จับมือเรา
ปีโป้:มานี่!
เรา:ไม่เอาโป้ เค้าพูดเล่นเฉยๆ ขอร้องงงงงง
แล้วมันก็ลากเราไปเราก็พยายามจับโต๊ะ จับเสาร์ไว้แล้วแต่แรงไอ้โป้มันเยอะกว่านี่ดิ
เรา:อีโป้ กุขอโทษ กุไม่ปายยยยย ฮืออออออ
ปีโป้:555 สม! น้ำ! หน้า!
แล้วพอมันลากเราไปถึงหน้าห้องที่มีตุ๊กแก เราก็เห็นหางมันโพล่ออกมา พอเรามองเห็หางมันเราก็เห็นภาพเมื่อตอนเด็กๆ แม้จะผ่านไปเป็นสิบกว่าปี แต่เราก็รู้สึกเหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ เรารู้สึกได้ว่าตอนนี้ทั้งตัวเราเย็นเหมือนน้ำแข็ง ตัวสั่นเหมือนเครื่องจักรอะไรซักอย่าง แล้วสติก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แล้วนัยต์ตาก็คงลอยเหมือนคนบ้าละมั้ง แล้วตอนนี้ไอ้โป้มันก็คงน่าจะรู้แล้ว
ปีโป้:ออย.....ทำไมตัวสั่นขนาดนั้นอ่ะ แล้วตัวก็เย็นเจี๊ยบเลย เป็นอะไรรึป่าว กลัวขนาดนั้นเลยหรอ
เรา:ไม่เอา......ไม่ไป......ไม่.....อย่า.....
บอส:เอาออยกลับเหอะโป้ ออยไม่ไหวหรอก
ปีโป้:เออ ไปออยกลับๆๆๆ
โป้มันก็พยุ่งเรากลับห้อง บอสเดินตามมาข้างหลัง พอถึงที่นั่งโป้ก็ต้องพยุ่งเรานั่งอีกที ตัวเรายังสั่นแล้วก็เย็น อยู่ใช่เวลาสักพักมั้งถึงจะหาย พอโป้พยุ่งเรานั่งเสร็จมันก็นั่งตรงพื้นข้างๆเรา
ปีโป้:ออยเราขอโทษนะ เราไม่คิดว่าแกจะกลัวขนาดนี้อ่ะ
เรา:ไม่.....เป็น......ไร......
ปีโป้:งั้นเดียวเราลงไปข้างล่างก่อนนะ
แล้วมันก็เดินลงไป เราก็นั่งอยู่กับบอสสองคน
บอส:ออยเป็นไงบ้าง กลัวขนาดนั้นเลยหรอ
เรา:อืม
บอส:แล้วนานไหมอ่ะกว่าจะหาย
เรา:สัก.....พัก...มั้ง
เราก็พยายามพูดแล้วนะแต่ตัวมันก็ยังสั่นอยู่อ่ะ แล้วสักพักเราก็เริ่มหนาวน่าจะเป็นเพราะตัวเย็นอ่ะ แล้วเมื่อไรฉันจะหายเนี่ยตัวสั่นจนเหนื่อยหมดแล้วววว แล้วจู่ๆ บอสก็เอามือมันจับมือเราแล้วดึงไป เราพยายามดึงมือออกแต่ก็ไม่มีแรงพอบอสก็ดึงมือเราไปแล้วเอามือมัน ประกบมือเรา
เรา:ทำ..อะ..ไร
บอส:ก็เธอหนาวไม่ใช่หรอเราก็ทำให้เธออุ่นไง สัมผัสอุ่นๆจากมือบอสทำให้เราเริ่มอุ่นขึ้นเลยละ