รักเธอนิรันดร
เขียนโดย 
หญิงเขียดผู้น่ารัก
วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 21.08 น.
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 10
"นะ นั่นใครคะ" แก้วมองเห็นแผ่นหลังของใครคนหนึ่งที่กำลังนั่งทำอะไรสักอย่าง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดก!!" ทันทีที่เขาหันมา เขาจ้องตาแก้วด้วยนัยน์ตาสีแดง พร้อมเข้ามาจะทำร้ายแก้ว
"กรี๊ดดดดดดดด อย่าทำอะไรฉันนะ อย่า!!" แก้วตะโกนเสียงดังลั่นห้องนอนของเธอ
"แก้ว! แก้วลืมตาสิ" พิมเข้าไปจับตัวแก้ว พร้อมเขย่าให้เธอลืมตา
"พิม!!!" แก้วที่สะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นมาโผเข้ากอดพิมแน่น
"ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เธอแค่ฝันร้าย" พิมลูบหลังแก้วเพื่อปลอบใจ
"ฉันกลัว ฮึก ฉันกลัวมาก เจ้าตัวนั้นมันน่ากลัวจริงๆ" แก้วร้องไห้ออกมา พร้อมพูดถึงสิ่งที่เห็นในความฝัน
"เธอแค่ฝันน่ะ ฝันร้ายจะกลายเป็นดีจ้ะ อย่าร้องไห้เลย"
"จริงสิ เธอมาอยู่ในห้องนอนของฉันได้ยังไง" แก้วผละออกจากพิม พร้อมถามด้วยความสงสัย
"พอดีเฟย์ให้ฉันมานอนเป็นเพื่อนเธอน่ะ เฟย์บอกว่าช่วงนี้เธออาการไม่ค่อยดีนะ" พิมพูดยิ้มๆก่อนจะเดินไปเอาน้ำอุ่นๆมาให้แก้ว
"ฉันคงจะเครียดๆเรื่องเรียนน่ะ"
"นี่จ้ะ ดื่มน้ำอุ่นๆก่อนนะ" พิมยื่นแก้วน้ำอุ่นให้แก้ว แต่ยังไม่ทันที่แก้วจะรับเธอก็ตกใจจนทำแก้วตกแตก
"พิม เธอเป็นอะไร" แก้วเข้าไปประคองพิมที่กำลังเซอยู่เหมือนว่าเธอเจออะไรสักอย่าง
"ฉัน ฉันขอโทษ เดี๋ยวฉันเก็บกวาดให้นะ" พิมเข้าไปจัดการเก็บกวาดให้แก้ว เธอเห็นภาพอะไรบางอย่างขึ้นมาในหัวของเธอ เป็นลางบอกอะไรสักอย่าง
"เธอดูไม่ค่อยดีเลย"
"เดี๋ยวฉันมานะแก้ว เธออยู่ในห้อง ห้ามไปไหนเด็ดขาดนะ" พิมสั่งกำชับแก้ว ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากห้อง แก้วมองตามอย่างสงสัย
"พี่โทโมะ แย่แล้วค่ะ พิมเห็นภาพ" พิมเดินอย่างเร็วไวเข้ามาหาโทโมะ
"มีอะไรพิม"
"พิมเห็น แก้วถูกพวกของหวายลักพาตัวไป แล้วเธอถูกทำร้ายอาการสาหัสมากค่ะ"
"ว่าไงนะ!?" โทโมะไม่รอช้ารีบตรงไปที่หอของแก้วทันทีโดยมีพิมตามเขาไปด้วย
"ฝนตกแบบนี้เธอคงกลับหอไม่ได้" เขื่อนนั่งมองเฟย์ที่หลบฝนอยู่ข้างๆเขา
"ฉันถึงรอให้ฝนหยุดไง ว่าแต่นายเถอะ วันนี้ทำไมถึงมาอยู่กับฉันทั้งวี่ทั้งวัน นายไม่มีอะไรทำรึไง" เฟย์ถามเขื่อน เพราะเขาอยู่กับเธอตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขายังไม่ห่างจากเธอ
"ฉันอยากอยู่กับเธอนานๆ" เฟย์รีบหันไปมองเขื่อนทันที ตอนนี้เขากำลังมองหน้าเธออยู่
"พูดบ้าอะไรของนาย"
"เฟย์"
"..." เฟย์ไม่ตอบอะไรได้แต่มองเขื่อนด้วยความสงสัย
"ฉัน.."
"อ้ะ ฝนหยุดแล้ว ฉันไปก่อน อื้อออออ" เฟย์ทำท่าจะเดินออกไปแต่เขื่อนคว้าเธอเข้ามาจูบ เฟย์ตาโตตกใจก่อนจะผลักเขื่อนออก
"ฉัน.."
"อย่ามายุ่งกับฉันอีก" เฟย์ผลักเขื่อนออกด้วยความโกรธ ก่อนจะรีบเดินหนีไป
"เฟย์" เขื่อนทำได้แค่มองในตอนที่เธอเดินจากไปแล้ว เขาแค่ต้องการสารภาพรักกับเธอ..
"แก้ว!!" โทโมะเข้ามาในห้องของแก้ว แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ
"แก้วหายไปแล้ว ทำไงดีคะพี่โมะ"
"แก้ว!!!" โทโมะตะโกนเรียกร่างบาง ก่อนที่สายตาของเขาจะเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างจากในครัว "เธอทำอะไรของเธอน่ะ"
"คือแก้วหิวก็เลยมาหาอะไรกินน่ะค่ะ แล้วนี่พี่เข้ามาในห้องแก้วทำไม" แก้วมัดผมจุกแถมคาบช้อนอยู่ เพราะตอนนี้เธอกำลังทอดไก่ โทโมะส่ายหน้านิดๆพร้อมหันไปมองพิมที่ทำหน้าเหมือนกับว่าสำนึกผิดอยู่
"ฉันเรียกเธอไม่ได้ยินรึไง"
"แก้วใส่หูฟังอยู่ค่ะ พอดีพรุ่งนี้มีสอบแก้วเลยเปิดฟังบรรยาย"
"งั้นเธอก็ตามสบายเลยนะ ฉันแค่.. เฮ้อ พิมเดี๋ยวตามพี่มาด้วยนะ" โทโมะหัวเสียเล็กน้อยแล้วเดินออกไปโดยมีพิมที่กำลังยิ้มอยู่
"ไหนเราว่าจะมีคนลักพาตัวแก้วไปไง"
"พี่โมะ แต่พิมเห็นจริงๆนะคะ พิมว่าพวกมันต้องกำลังทำให้พิมสับสน พวกมันรู้จุดแข็งของเรา"
"พี่คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ" โทโมะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง..
"ป๊อปปี้" จินนี่เข้ามาทักทายชายหนุ่ม ตอนนี้เขากำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุด
"ครับ?"
"พรุ่งนี้ไปทะเลกับพวกฉันไหม"
"เอ่อ ผม.."
"เสียใจด้วยนะ พอดีป๊อปปี้มีนัดกับฉันแล้ว" ฟางเดินตรงมาหาป๊อปปี้พร้อมกระตุกยิ้มให้จินนี่ "เธอมาชวนช้าไปนะ แต่ถึงยังไงเค้าก็คงไม่ไปกับเธอ"
"ไว้เจอกันตอนซ้อมละกันนะ บาย" จินนี่บอกป๊อปปี้ ก่อนที่เธอจะจ้องหน้าฟางอย่างจะกินเลือดกินเนื้อเช่นเดียวกับฟางที่มองไม่ต่างกับจินนี่เลยสักนิด
"เธอกลับมาตั้งแต่ตอนไหน"
"เมื่อคืน พนันได้เลย ช่วงที่ฉันไม่อยู่หลายวัน ยัยนั่นคงเข้ามาป้วนเปี้ยนกับนาย" ฟางยืนกอดคอป๊อปปี้อยู่
"พี่จินนี่บอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอ"
"..."
"พวกเธอสองคนไม่ค่อยลงรอยกันหรอ"
"อันที่จริงฉันไม่ได้ติดใจอะไรกับยัยนั่นหรอกนะ จริงๆไม่อยากเข้าใกล้ด้วยซ้ำ"
"ทำไมล่ะ"
"จะมีเรื่องไหนที่นายไม่อยากรู้บ้างไหม หืม" ฟางยีหัวป๊อปปี้จนเขาหัวฟู ป๊อปปี้เลยดึงฟางไปนั่งตักพร้อมบรรจบจูบ โดยมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่
"พวกเขารักกัน พี่ไม่ควรจะเข้าไปยุ่งนะครับ" เควินเดินมาจับไหล่จินนี่ที่แอบมองฟางและป๊อปปี้อยู่
"นายคิดว่าฉันชอบหมอนั่นหรอ"
"ไม่รู้สิครับ ผมคิดว่าใช่ ผมรู้ว่าพี่เสียใจเรื่องพี่จองเบ แต่การที่พี่จะผูกจิตกับใครสักคน คนนั้นเขาต้องรักพี่ด้วย"
"อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน" จินนี่สะบัดแขนออกจากเควิน ก่อนจะเดินหนีไป
"เธอจะพาฉันไปไหนหรอ" ป๊อปปี้เดินตามฟางเข้าไปในป่าต้องห้าม
"เดี๋ยวนายก็จะรู้ มันเป็นที่ที่สวยมากๆ" ฟางพูดยิ้มๆ
"เธอเคยบอกฉันว่าป่าต้องห้ามอันตรายมาก ทำไมเธอถึงพาฉันมาล่ะ"
"ที่ฉันบอกว่าที่นี่อันตรายก็เพราะที่นี่มีพวกฉันยังไงล่ะ ที่นี่เป็นที่ที่พวกฉันสามารถล่าได้โดยไม่ต้องหลบซ่อน" ฟางหยุดยืนมองทางรอบๆ
"อย่างนี้นี่เอง" ป๊อปปี้เข้าไปกอดฟางจากด้านหลังพร้อมหอมแก้มเธอ ฟางหันไปกอดคอป๊อปปี้
"นายเป็นรักแรกของฉันเลยนะป๊อปปี้"
"เธอก็ด้วย" ป๊อปปี้กอดเอวฟางพลางยิ้มให้คนตัวเล็กข้างหน้าก่อนจะก้มไปจูบกัน
"นี่ ฉันยังพานายไปไม่ถึงเลยนะ อย่าพึ่งสิ" ฟางผละจูบออกมาพร้อมก้มหน้ายิ้มแก้เขิน
"ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน จะไม่ให้ฉันคิดถึงเธอเลยรึไง"
"รู้แล้วน่า แต่ว่าตามฉันมาก่อนเร็ว" ฟางเดินอย่างเร็วไวไปข้างหน้าแล้วหันกลับไปมองป๊อปปี้ที่มองเธออยู่
"รอฉันด้วยสิ ฉันไม่ได้ไวเหมือนเธอนะ" ป๊อปปี้ตะโกนพูดแล้วรีบวิ่งไปหาฟาง ทั้งสองวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน โดยมีคนกลุ่มหนึ่งมองพวกเขาอยู่..
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
