ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
                  หวายเดินเข้าไปในงานกับโทโมะ ส่วนแก้วเฟย์เดินตามหลังมา ทั้งคู่ปะทะหน้ากันตอนถ่ายรูปหน้างาน 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอ !!! 
 
 
 
 
แก้ว: ซวยจริงๆ !!! 
 
 
 
 
 
เฟย์: ซวยอะไรเหรอ ? 
 
 
 
 
 
แก้ว: ดูดิ เจอมันอีกจนได้ 
 
 
 
 
เฟย์: อ่อ นึกว่าใคร ว่าแต่มันควงคู่กรณีแกหนิ 
 
 
 
 
 
นัท: ยัยเฟย์ 
 
 
 
 
เฟย์: คะพี่นัท
 
 
 
 
นัท: มาถ่ายรูปเร็ว
 
 
 
 
 
เฟย์: คะ ไปแกไปถ่ายรูป 
 
 
 
 
 
นัท: ผมขอภาพรวมกับคุณโทโมะ และก็หวายด้วย ได้มั้ยครับ 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ได้คะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ 
 
 
 
 
หนึ่ง: โทโมะ เป็นไรรึเปล่า 
 
 
 
 
โทโมะ: เปล่า เออหนึ่งแล้วคุณอาไปไหนละ 
 
 
 
 
หนึ่ง:  อ่อพ่ออยู่ในงาน 
 
 
 
 
 
นัท: แก้วพี่ไม่เจอเรานานมากเลย สบายดีนะ 
 
 
 
 
แก้ว: สบายดีคะ 
 
 
 
 
นัท: พี่อยากได้ภาพแบบรวมรุ่นน้องอะ พวกแก้วหวายเฟย์ก็เพื่อนกลุ่มเดียวกันถ่ายรูปรวมหน่อยนะ แต่แถมเจ้าของโรงแรมด้วยคนนึงนะ 555
 
 
 
 
 
               แก้วกับโทโมะยืนจ้องหน้ากันส่วนหวายก็มองทั้งคู่ รู้สึกสงสัยว่าทั้งคู่รู้จักกันได้ยังไง พอถ่ายรูปเสร็จทั้งสี่คนก็กำลังจะเข้างานพร้อมกัน เฟย์แอบเอาขากันไว้ทำให้หวายล้มแต่คนที่ซวยคือแก้วเพราะทั้งหวายทั้งโทโมะ ต่างก็คิดว่าแก้วทำ 
 
 
 
 
 
 
หวาย: แก แก้ว ทำไมทำแบบนี้หล่ะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ??? 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คุณหวายค่อยๆลุกนะครับ (โทโมะช่วยหวายสลับกับมองหน้าแก้ว) 
 
 
 
 
แก้ว:  ชั้นไม่ได้ทำไม่ต้องมามอง
 
 
 
 
 
           พูดจบก็เดินเข้างานไป งานเริ่มไปได้สักพัก แก้วก็ออกมาเข้าห้องน้ำ โทโมะเห็นเลยแอบตามออกมา โทโมะแอบเห็นแก้วยืนอยู่หน้ากระจก เลยเดินเข้าไปเพราะไม่เห็นใครนอกจากแก้วแล้วปิดประตูห้องน้ำพร้อมกับล็อคประตู
 
 
 
 
 
แก้ว: นายเข้ามาได้ไง ออกไปนะ 
 
 
 
 
โทโมะ: ทำไมจะเข้ามาไม่ได้ ที่นี้มันโรงแรมชั้น ชั้นจะทำอะไรก็ได้ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไอบ้า ไอโรคจิต ทุเรศ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอทำแบบนั้นกับเพื่อนเธอได้ไงห้ะ 
 
 
 
 
แก้ว: นาย !! จะให้ชั้นพูด บอก อธิบาย ยังไงห้ะ !!! ชั้นไม่ได้ทำ !! ชั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันล้มลงไปได้ไง 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอนี้มัน ร้ายจริงๆทำได้แม้กระทั่งเพื่อนของตัวเอง 
 
 
 
 
แก้ว: มันไม่ใช่เพื่อนชั้น อ่อ ใช่คนที่นายช่วยตอนล้มคือคนที่ขับรถชนแฟนของนาย รู้เอาไว้ซะ !!!
 
 
 
 
โทโมะ: หึ เธอมันร้ายไม่พอ ยังเลวอีกนะ โยนความผิดให้คนอื่นหน้าตาเฉย หน้าด้าน
 
 
 
 
 
   เพี๊ยะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: มันจะมากไปแล้วนะ 
 
 
 
 
โทโมะ: ไม่มากหรอกสำหรับคนแบบเธอ
 
 
 
 
      แก้วยกมือจะตบอีกครั้งแต่โทโมะจับมือไว้ทัน แล้วรวบตัวแก้วมาชิดก่อนจะจูบอย่างป่าเถื่อน
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอไม่มีสิทธิ์มาตบชั้น ถ้าเธอตบชั้นจะจูบ จำเอาไว้ !!!
 
 
 
 
 
แก้ว: .......