ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: แก้ว แกกลับมากรุงเทพด่วนเลยนะ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: มีอะไรอะ
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: หวายกลับมาแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: !!
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: แกรีบมานะ
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นจะรีบไป แต่ตอนนี้ชั้นยังไปไม่ได้ มีปัญหาที่โรงแรม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: มีไรรึเปล่าแก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ไม่หรอก ขอบใจมากนะ แล้วเจอกันนะ
 
  
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: โอเค 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                       ช่วงค่ำแก้วก็มาหาโทโมะที่ห้องพัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: มีอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: คนที่ขับรถชนแฟนนาย กลับมาแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: หึหึ ตลกนะ คนคนนั้นไม่ได้ไปไหนด้วยซ้ำ มันยืนอยู่อยู่ตรงหน้าชั้นไง 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นายฟังชั้นนะ ชั้นไม่ได้ขับรถชนแฟนนาย คนที่ขับคือหวาย 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ต่อให้เธอจะโยนความผิดไปให้ใคร ยังไงซะชั้น ก็ไม่มีวันเชื่อ เพราะเธอคือฆาตกร เลิกโยนความผิดให้คนอื่นซะที ยัยฆาตกร
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นายจำไว้นะ ถ้าวันนึงความจริงทุกอย่างเปิดเผยออกมาว่าชั้นไม่ผิด คนที่จะเสียใจก็คือนาย จำเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ชั้นไม่มีวันเสียใจแน่  ไม่มีวัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นจะคอยดู 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คอยรับกรรม ชดใช้กรรม ดีกว่า อย่าคอยดูเลย 
 
 
 
 
 
                 พูดจบก็ปิดประตูใส่หน้าแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                        หลังจากจัดการปัญหาทุกอย่างเรียบร้อย แก้วก็กลับมากรุงเทพ เพื่อมาหาตัวการไปรับผิด แก้วกับเฟย์มาที่บ้านหวาย แต่คนของพ่อหวายห้ามเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นมาหาหวาย หลีกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.....: คุณเข้าไปไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไม ชั้นเป็นเพื่อนหวายนะ (กัดฟันพูด)
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: แต่ชั้นไม่มีแบบแกอีกแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: ออกมาได้แล้วเหรอตัวดี
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: พวกแกมาทำไม ต้องการอะไร 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แกมันหน้าด้าน หน้าหนาจริงๆนะ ทำอะไรเลวๆไว้แล้วหนี แถมยังโยนความผิดให้ชั้น ทำไมแกทำกับชั้นแบบนี้ ทั้งๆที่เราเป็นเพื่อนกัน แกทำไปทำไม ห้ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ฮ่าๆๆ เพื่อนเหรอ หึ ชั้นไม่เคยอยากเป็นเพื่อนกับแกเลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ใช่ชั้นรู้ รู้มาตลอด แต่เพราะชั้นไม่เคยมีความคิดแบบแกมั้ง เลยทำไม่ได้ เลยคิดมาตลอดว่าแกคือเพื่อนคนนึง แต่แล้วสุดท้าย มันก็ถึงเวลา ที่แกสารภาพออกมาซะที ว่า แกไม่เคยนับพวกเราเป็นเพื่อน ก็ดี ตอนนี้พวกเราไม่ใช่เพื่อนกัน งั้นชั้นก็จะพาไอคนเลวๆที่ชนแล้วหนีไปรับโทษ แกต้องไปมอบตัวกับตำรวจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: นี่ๆๆ สมองแกกระทบกระเทือนเหรอ แกเป็นคนขับเป็นเจ้าของรถแท้ๆ ทำไมถึงเอาแต่โยนความผิดให้ชั้นละ ในเมื่อวันนั้นก็มีแค่แก ที่อยู่ในเหุการณ์ ชั้นไม่อยู่หนิ อย่ามาโยนความผิดให้กันซิจ้ะเพื่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: แกมันโครตเลว เลวที่สุดเลย 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: แกไม่มีสิทธิ์มาด่าชั้น (ตบหน้าเฟย์)
 
 
 
 
 
 
 
   เพี๊ยะ เพี๊ยะ 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แกก็ไม่มีสิทธิ์ มาตบเพื่อนชั้น 
 
 
 
 
 
 
หวาย: นังแก้ว แก !!!
 
 
 
 
พ่อหวาย: หยุดได้แล้ว พวกเธอสองคนออกไปได้แล้ว เข้าบ้านหวาย