ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                              แก้วโดนขังไว้ในห้องที่เต็มไปด้วยถังน้ำมัน ทั้งมือและขาของแก้วก็โดนมัดไว้ แก้วพยายามหาทางหนี แก้วเห็นเศษกระจกตกอยู่ก็รีบดันตัวไปใกล้ๆแล้วเอามาถูกับเชือกเพื่อให้เชือกหลุดออก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ธนา: คุณหวาย ลูกน้องผมบอกว่ามีคนมาเป็นผู้ชายสองสามคน (ยื่นโทรศัพท์ให้หวายดู) 

 

 

 

 

 

 

หวาย: คุณโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

ธนา: เอาไงดีครับ ครับคุณหวาย 

 

 

 

 

 

 

หวาย: แกอยากทำอะไรมันก็รีบๆไปทำ เสร็จแล้วก็ฆ่ามันทิ้งได้เลย 

 

 

 

 

 

 

 

       

 

                      

 

 

 

 

พิชชี่: เดี๋ยวผมจะล่อมันไปทางอื่นนะ 

 

 

 

 

 

 

เกล: พิชเกลไปด้วย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมไปกับคุณนะคุณโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมจะไปทางหลังนะ คุณไปทางหน้าละกัน 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                        แก้วกำลังแกะเชือกอยู่แต่ก็ไม่ออก จนกระทั่งมีคนเข้ามา แก้วกระเถิบหนีไปจนชนมุม ธนาก็เข้ามาใกล้ๆแก้วเอามือมาจับเนื้อต้องตัวแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แกจะทำอะไร อย่านะ !!! 

 

 

 

 

 

 

ธนา: สวยซะขนาดนี้ ไม่น่ารีบตายเลย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อย่าทำอะไรชั้นเลยนะ ชั้นขอร้องละนะ ปล่อยชั้นเถอะนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ธนา: ปล่อยก็โง่ซิ เสียดายของแย่เลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

                           ธนาพยายามจะข่มขืนแก้ว แก้วก็ร้องให้คนช่วยสุดชีวิต โทโมะได้ยินเสียงแก้วร้องก็รีบวิ่งมาช่วยแก้ว โทโมะเปิดประตูมาก็เห็นแก้วกำลังโดนข่มขืน โทโมะพุ่งไปกระชากตัวธนาออกมาและสู้กับธนาชกธนาจนสลบไปแล้วรีบมาหาแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่เป็นไรใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อึก อื้อออออ อื้ออออ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                     โทโมะดึงแก้วมากอดไว้ ก่อนจะแกะเชือกให้แก้วทั้งมือและขา

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มันทำร้ายเธอด้วยเหรอ (จับที่มุมปากของแก้ว) 

 

 

 

 

 

 

 

                      โทโมะลุกขึ้นไปกระทืบธนาซ้ำแก้วก็รีบมาห้ามไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอเถอะ 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มันทำเธอขนาดนี้ชั้นน่าจะฆ่ามัน 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ถ้ามันตายนายก็ติดคุกนะ 

 

 

 

 

 

 

                          โทโมะได้สติก่อนจะพาแก้วออกไปแต่จู่ๆก็มีควันลอยมาเต็มไปหมดพร้อมกลิ่นไหม้และไฟที่เริ่มลุกลามขึ้น

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไฟเริ่มลามมาแล้ว แล้วเราจะออกไปได้ไง 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอกับลูกเป็นอะไรไปแน่นอน เชื่อใจชั้นนะ เธอกับลูกต้องปลอดภัย 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายเองก็ต้องไม่เป็นอะไร นายต้องออกไปกับชั้นนะ 

 

 

 

 

 

               โทโมะดึงแก้วมากอดไว้ก่อนจะจับมือแก้วพากันหาทางออกเมื่อออกมาได้ก็ออกมาบริเวณหลังป่า โทโมะประคองแก้วเดินออกมา

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไหวมั้ย ปวดขารึเปล่า

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ชั้นไหว 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: เป็นห่วงมันจังเลยนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คุณหวาย !!!! คุณมาอยู่ที่นี้ได้ไง !!!

 

 

 

 

 

 

 

 

                 หวายยกปืนขึ้นมาแล้วหันไปทางแก้วโทโมะรีบเอาตัวเองมาบังไว้

 

 

 

 

 

 

หวาย: หลีกไปชั้นจะฆ่ามัน !!!

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ !! ผมไม่ยอมให้คุณฆ่าเมียกับลูกผมหรอก !!! 

 

 

 

 

 

แก้ว: โทโมะ (แก้วพูดออกมาเบาๆ) 

 

 

 

 

 

หวาย: ลูก เมียงั้นเหรอ !! 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ใช่ ผมไม่วันยอมให้คุณทำอะไรเค้าแน่ ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าผมซิ อย่าทำอะไรเค้า 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ดูคุณเป็นห่วงมันมากเลยนะ ทำไม ทำไม อร๊ายยยย !!! มันดีกว่าชั้นตรงไหน ทำไมคุณต้องปกป้องมันด้วย ทำไม อร๊ายยย !!!! 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ผมมองคุณผิดมาตลอด 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: คนที่คุณมองผิดคือมันไม่ใช่ชั้น มันฆ่าแฟนคุณตายนะ มันตังหากที่คุณควรเกลียด ไม่ใช่ชั้น

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แกตังหากที่เป็นคนขับรถชนเค้าตาย ไม่ใช่ชั้น !! แกเลิกโยนความผิดให้ชั้นสักที แกหนีเอาตัวรอด หนีความผิด หนีความจริงมานานแล้วนะ หยุดสักทีเถอะหวาย 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: อร๊ายยย ไม่ ชั้นไม่ผิด ชั้นไม่ผิด ก็รถมันเป็นของแก แกอยากโง่เองทำไม ช่วยไม่ได้  

 

 

 

 

 

 

 

 

                         โทโมะเมื่อได้ยินสิ่งที่หวายพูดออกมาเค้าก็รู้สึกผิดที่เข้าใจแก้วผิดมาตลอด หวายเล็งปืนมาที่แก้ว ก่อนจะยิงโทโมะเอาตัวมาบังกระสุนเลยโดนที่แขนของโทโมะ โทโมะรีบพาแก้ววิ่งหนีไปหวายจะตามไปแต่ลูกน้องของพ่อหวายก็มาพาตัวหนีกลับไปก่อน