ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอยังไม่หายอาเจียนอีกเหรอ

 

 

 

 

 

แก้ว: อึก ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมเธอดื้อแบบนี้ ไปชั้นพาไปหาหมอ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ปล่อยอย่ามายุ่งกับชั้น 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็เธอไม่สบายอ่ะ ต้องไปหาหมอ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นดูแลตัวเองได้ นายไม่ต้องสนใจหรอก 

 

 

 

 

 

 

 

                    พอลบังเอิญขับรถมาแถวๆที่รถโทโมะจอดพอดี พอลหันไปเห็นแก้วกำลังยืนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งแต่ดูท่าทางแปลกๆ พอลเลยจอดรถแล้วลงไปหาแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

พอล: แก้ว 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอล

 

 

 

 

 

 

             แก้วเห็นพอลก็รีบเดินไปหาทันที 

 

 

 

 

 

พอล: เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า แก้วเป็นอะไรรึเปล่า 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอลพาเราไปจากตรงนี้ที 

 

 

 

 

 

 

พอล: เดี๋ยวก่อน ผู้ชายคนนี้เป็นใคร 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เราไปกันเถอะพอล อย่าไปรู้จักเค้าเลย 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมล่ะ ทำไมถึงรู้จักไม่ได้ ไม่อยากให้มันรู้เรื่องของเราเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: หุบปากของนายเดี๋ยวนี้นะ !! 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ดูท่าทางไอหมอนี่มันอยากรู้นะ ว่าชั้นเป็นใคร 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอลไปกันเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอล: แล้วคุณเป็นใครมายุ่งวุ่นวายกับแก้วทำไม !! 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ลองถามเค้าดูซิ ว่าชั้นเป็นใคร แล้วเป็นอะไรกับเค้า หรือว่า เธอจะให้ชั้นบอก

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: พอสักทีได้มั้ย !!!! ชั้นจะทนนายไม่ไหวแล้วนะ ในเมื่อไม่มีใครไปกันจากตรงนี้ ชั้นไปเองก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อร๊ายยยยย !!!!!!

 

 

 

 

 

 

โทโมะ/พอล: แก้ว !!!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

                แก้วโมโหโทโมะมากเลยเดินจะข้ามถนนแต่รถมาเร็วทำให้แก้วเกือบถูกรถชน แต่รถเบรคได้ทันแก้วเลยหมดสติไป โทโมะรีบมาอุ้มจะพาแก้วไปโรงพยาบาลแต่พอล ผลักโทโมะออกไปแล้วเป็นคนพาแก้วไปเอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   เมื่อมาถึงโรงพยาบาลพอลรีบอุ้มแก้วแล้วพาไปห้องฉุกเฉิน

 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: คนไข้เป็นอะไรมาค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

พอล: เป็นลม หมดสติไปครับ 

 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: ญาติกรุณาด้านนอกนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

                            พอลรีบโทรหาป๊อบปี้ ป๊อบปี้รู้ข่าวก็รีบมาโรงพยาบาลทันที โทโมะก็ตามมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน พอลไม่พอใจโทโมะมาก ทั้งคู่ทำท่าเหมือนจะมีเรื่องกัน แต่พยาบาทก็เดินมาขอประวัติคนไข้ ทำให้พอลต้องแยกออกไปกับพยาบาลก่อน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                             เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงป๊อบปี้ก็มาถึงเห็นโทโมะกับพอลนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พอลแก้วเป็นไงบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

พอล: หมอยังไม่ออกมาเลยครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแก้วถึงหมดสติไป แล้วคุณโทโมะ คุณมาอยู่ที่นี้ได้ไง ? 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คือผม.... 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      โทโมะกำลังจะตอบแต่หมอก็เปิดประตูออกมาก่อน 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมอ: ใครญาติคุณจริญญาครับ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมครับ ผมเป็นพี่เค้า 

 

 

 

 

 

 

หมอ: คนไข้แค่เป็นลมหมดสติไปนะครับ รอยแผลก็มีที่แขนนิดหน่อย แต่คราวหลังต้องระวังให้มากกว่านี้นะครับ ไม่งั้นอาจเป็นอันตรายกับเด็กในท้องได้ 

 

 

 

 

          

 

                    เมื่อได้ยินหมอบอกประโยคสุดท้ายทั้งสามคนตกใจมากโดยเฉพาะโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ดะ...เดี๋ยวเดี๋ยวนะครับหมอ หมอบอกว่า เด็กในท้อง ? 

 

 

 

 

 

 

หมอ: ใช่ครับคนไข้กำลังตั้งครรภ์อยู่ ตอนนี้อายุครรภ์น่าจะประมาณเดือนกว่าได้แล้วนะครับ งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณครับคุณหมอ