ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

                   พิชชี่ออกมาห้างก็เดินดูเสื้อผ้าไปเรื่อยๆพิชชี่เดินไปชนเข้ากับผู้หญิงคนนึง ก็ยิ้มออกมาเพราะเธอสวยมาก ผู้หญิงคนนั้นคือแก้ว แก้วออกมาเป็นเพื่อนเฟย์แต่เฟย์เลือกเสื้อผ้าอีกด้านนึง

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ไม่เป็นไรนะครับ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ผมขอโทษนะครับ คือผมไม่ได้ตั้งใจ

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่เป็นไรค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: เดี๋ยวครับ คุณ

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ? 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ผมพิชชี่นะครับ คุณ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: เล่นตัวซะด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  แก้วกำลังจะกลับก็เจอกับพิชชี่ที่ลานจอดรถพิชชี่เห็นแก้วก็รีบเดินเข้ามาทักทาย แต่โทโมะที่ขับรถกำลังหาที่จอดเพราะเกลอยากมาห้างก็เห็นเหมือนแก้วกำลังยืนคุยอยู่กับผู้ชาย โทโมะจอดรถให้ฟางกับเกลลงเข้าไปในห้างก่อน โทโมะหาที่จอดรถได้พอดี แล้วตรงนั้นก็เห็นแก้วกับผู้ชายคนนั้นชัดเจน โทโมะเห็นว่าเป็นพิชชี่ก็ตกใจมากไม่คิดว่าจะเจอพิชชี่อยู่กับแก้ว โทโมะเลยโทรหาพิชชี่แล้วบอกว่าอยู่ห้างเดียวกันกับเค้า แล้วเกลก็มาด้วยถ้าไม่อยากมีปัญหาให้รีบกลับ พอโทโมะเห็นพิชชี่ออกไปก็รีบเข้าไปเปิดประตูรถแก้วข้างๆคนขับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นาย !!!!

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เพิ่งจะออกมาจากวัดแท้ๆ ดันมาทำตัวผิดศีลธรรมในที่ลับตาคนแบบนี้เนี้ยเหรอคนดี

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นายพูดเรื่องอะไร !!! ชั้นทำผิดศีลธรรม อะไรของนาย

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็ยืนอยู่กับผู้ชายสองคนในที่ลับๆแบบนี้ไง แล้วอีกอย่างนะไอผู้ชายที่เธอคุยด้วยเนี้ยมีเจ้าของแล้ว เค้าแต่งงานแล้ว อย่าคิดจะเป็นมือที่สาม

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ่อ ที่แท้นายก็รู้จักผู้ชายคนนั้น อืม แล้วไงอ่ะ มีเจ้าของแต่งงานแล้ว แล้วยังไง ก็ในเมื่อเค้าเข้ามาหาชั้นเอง ถ้าชั้นอยากจะรับเค้าเข้ามาในชีวิตมันจะผิดตรงไหน 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทั้งๆที่ตอนนี้เธอก็รู้แล้วเนี้ยนะ ว่าเค้ามีครอบครัวแล้วเธอยังคิดจะไปวุ่นวายกับเค้าอีก เธอมันเลวมากเลยรู้ตัวบ้างมั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: รู้ซิ ชั้นรู้ว่าชั้นมันเลวในสายตาของนาย ชั้นแม่งโครตเลวเลย พอใจนายยังอ่ะ ถ้าด่าชั้นพอแล้วก็ลงไปซะที ชั้นไม่อยากเห็นหน้านาย 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอคิดว่าชั้นอยากเห็นหน้าเธอนักเหรอ จำไว้นะ อย่ายุ่งกับผู้ชายนั้นอีก ชั้นเตือนเธอไว้ก่อน อย่าคิดจะยุ่งกับผู้ชายคนนั้น ถ้าจะมั่วกับใครชั้นไม่สน แค่อย่ามายุ่งกับนายพิช ไม่งั้นเธอเจอดีแน่

 

 

 

 

 

 

 

 

              จากนั้นโทโมะก็ลงไปแล้วเข้าไปในห้าง ก็เห็นพิชชี่นั่งอยู่ในร้านอาหารด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: พี่โทโมะคิดถึงมากเลยพี่ ไม่เจอกันตั้งนาน 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ ไปทำธุระที่ไหนมา มาเร็วดีนะ 

 

 

 

 

 

 

เกล: เกลโทรไปหาพิช พิชบอกอยู่แถวๆนี้พอดีก็เลยมาเร็วนะพี่โทโมะ เอ่อพี่ฟางไปห้องน้ำเป็นเพื่อนเกลหน่อยได้ป่าว 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ดิ เดี๋ยวสั่งอาหารกันไปก่อนเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คิดจะทำอะไรพิชชี่ 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ทำไรพี่ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นายคิดจะมาทำตัวเป็นเพลย์บอยที่นี่เหรอ อย่าคิดว่าชั้นไม่เห็นนะ นายแต่งงานแล้วนะ นายควรเลิกนิสัยนี้สักทีนะ เกลรักนายมากนะพิชชี่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ผมก็ไม่ได้ทำแบบนั้นซะหน่อย ก็แค่ขำๆเอง 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ขำๆ ขำๆ บ้าอะไร นายเป็นผู้ชายนะ เกลเป็นเมียนะ ไม่ใช่ผู้หญิงที่นายกำลังจะจีบหรือว่าหว่านเสน่ห์ใส่ แต่เค้าแต่งงานกับนาย อยู่กินกับนายแล้วตั้งหลายปี นายไม่ควรทำแบบนี้ว่ะ

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: อ่าๆๆ โอเค ผมจะพยายามล่ะกัน 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไอ.. 

 

 

 

 

 

เกล: สั่งกันรึยังค่ะพี่โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่: ยังเลยจ้ะ รอที่รักอยู่นี่ไง