ทำไมต้องรักเธอ

9.7

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.10 น.

  70 ตอน
  173 วิจารณ์
  72.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 17.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18) แซวพี่ชาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

...: คุณค่ะกระเป๋าคุณค่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณนะค่ะ 

 

 

 

 

 

             โทโมะยืนกอดอกดูแก้วอยู่ที่หน้าประตูบ้าน แล้วแก้วก็เดินออกมาหันไปมองหน้าโทโมะ ก็นึกถึงตอนที่ล้มทับกัน แก้วก็รีบเดินออกไปแต่โทโมะก็เดินไปกระซิบข้างหูก่อนจะเดินออกไป 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หวังว่าจะไม่ลืมนั้นลืมนี่เพราะคิดถึงรอยจูบชั้นอีกนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

            จากนั้นโทโมะก็เดินเข้าไปในบ้าน ส่วนฟางที่แอบมองจากตรงบันไดก็แอบยิ้มกับการกระทำของพี่ชาย ที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

 

 

 

 

 

             ส่วนแก้วก็กำลังจะเปิดประตูรถแต่หวายก็ลงมาเหมือนจะมาหาเรื่อง แก้วเลยหันมาเผชิญหน้ากับหวาย 

 

 

 

 

 

 

หวาย: แกมาทำอะไร 

 

 

 

 

 

แก้ว: แกเผือกไรด้วยอ่ะ 

 

 

 

 

 

หวาย: แก !! 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทำไมจะตบ จะกรี๊ด จะเรียกร้องความสนใจไรอีกห้ะ !! 

 

 

 

 

 

หวาย: นังแก้ว! 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชาติตระกูลก็ดีนะ ครอบครัวก็มีหน้ามีตาในสังคมนะ แต่ทำไม ทำตัวต่ำๆไปวันๆก็ไม่รู้นะ 

 

 

 

 

          จากนั้นแก้วก็เปิดประตูรถกระแทกใส่หวายก่อนจะขับออกไป ปล่อยให้หวายเจ็บใจอยู่ตรงนั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ห้ะ !!! ไปเจอมันมาอีกแล้วอ่อ

 

 

 

 

 

แก้ว: เรื่องบังเอิญ บังเอิญมากเลย 

 

 

 

 

 

เฟย์: ดูท่าทางมันจะอยากได้คุณโทโมะนั้นมากเลยนะ ไปบ้านเค้าด้วย เออว่าแต่แกไปบ้านเค้าทำไมว่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: น้องสาวเค้าชวนกินข้าวก็เลยอยู่กินข้าวอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อ แล้วมันทำไรแกป่ะเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่หรอก มันก็ได้แต่ นังแก้ว นังแก้ว อึ้ย เหมือนหมาบ้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             ช่วงค่ำโทโมะลงมาในครัวฟางนั่งอ่านหนังสืออยู่ก็เห็นโทโมะเดินผ่านไปก็เรียก

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะวันนี้ฟางเห็นนะ ว่าพี่...

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พี่ทำไม ? 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ตอนที่คุณแก้วเค้าลืมกระเป๋า พี่ไปกระซิบอะไรเค้าล่ะ พอเดินเข้ามายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: พูดไร ยิ้มไรไม่ใช่ซะหน่อย ตาฝาดแล้วเราอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฮั่นแน่ะๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไปดีกว่า พูดไรก็ไม่รู้ อย่านอนดึกนะ ไปล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่โทโมะกับคุณแก้วต้องมีอะไรแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา