ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
               
 
 
 
 
                            ในที่ประชุมโทโมะพยายามคัดค้านโรงแรมของแก้วเพราะมีเรื่องที่เสียหายเกิดขึ้นตลอด แก้วพยายามจะแก้สถานการณ์แต่ก็ไม่ชนะ ทำให้โรงแรมของป๊อบปี้ได้เป็นเจ้าภาพในการจัดงานครั้งนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ภูมิใจมากซินะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ก็ภูมิใจนะ ภูมิใจมากๆๆๆๆๆๆๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไมถึงได้เลว เลวๆๆๆๆ แบบนี้ห้ะ ไม่เคยมีใครสั่งเคยสอนรึไง ว่าไม่ควรใช้วิธีสกปรกทำลายคนอื่นแบบนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             โทโมะลากแก้วมาที่บันไดหนีไฟ แล้วเอามือจับคอแก้วทำท่าเหมือนจะบีบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อย่ามาพูดแบบนี้นะ !!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ฆ่าชั้นเลยสิ เอาเลย บีบเลยบีบให้ตายตรงนี้เลย ทำดิ !!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดว่าไม่มีใครสั่งสอนชั้น เพราะตัวเธอเองก็ไม่มีใครสั่งสอนให้รับผิดชอบในความผิดที่แสนจะเลวทรามเหมือนกัน  ขับรถชนคนตาย หึ ยังมีหน้าอยู่ในสังคมได้ เธอมันก็หน้าหนาเหมือนกันนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทุกอย่างที่นายทำ นายแกล้งชั้น พยายามทำลายชั้นทุกทางเพียงเพราะว่าเรื่องที่ชั้นขับรถชนแฟนนาย หึ ชั้นไม่รู้จะอธิบายให้คนแบบนายฟังว่าไงแล้ว ในเมื่อชั้นบอกว่าชั้น ไม่ได้ทำ นายก็ไม่เชื่อ จะให้ชั้นตายเลยมั้ย นายถึงจะเชื่ออะ !!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ตายมันง่ายไป อยู่ทรมานแบบนี้แหละ มันดีกว่าเยอะ เธอจำไว้นะ ชั้นจะตามรังควาน เธอไปทุกที่ จำเอาไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไมฮื้อออทำไม ฮื้ออออ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: หนูขอโทษค่ะพ่อหนู
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: พ่อรู้แล้ว ชั่งมันเถอะ เราทำดีที่สุดล่ะ
 
 
 
 
 
 
แก้ว: มันเป็นเพราะหนูเอง 
 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: อย่าโทษตัวเองเลยนะ ไปพักเถอะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นต้องติดคุกใช่มั้ยนายถึงจะจบทุกอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                            โทโมะขับรถกำลังจะไปยิมแต่ระหว่างที่ขับก็สังเกตเห็นเหมือนมีคนขับรถตามมาตลอด ก็รู้สึกแปลกใจ พยายามขับเร็วขึ้นแต่รถที่ตามมาก็ยังตามมา ทำให้โทโมะนึกสงสัยแต่ก็ขับมาถึงยิมจนได้ แก้วขับรถมาที่ยิมเดียวกับโทโมะ พอเปิดประตูก็เจอโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: จะไปไหนมาไหน ก็เจอ เฮ้อน่าเบื่อจริงๆ
 
 
 
 
แก้ว:.......
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                 ปัง !! ปัง !!! ปัง !!!!  จู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้น มือปืนสามสี่คนมาจับตัวโทโมะแก้วที่เห็นก็ตกใจ แต่มีมือปืนยืนเอาปืนมาจ่อที่แก้ว แก้วเลยทำอะไรไม่ได้ โทโมะทำท่าทียอมๆจนกระทั่งเกือบจะถึงรถของพวกมัน โทโมะก็ต่อสู้กับพวกมันแล้ววิ่งมาทางแก้วก่อนจะจับมือแก้วพาหนีไปด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
แก้ว: นะ นาย ทำไม 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อย่าถามมาก อยากตายตรงนี้รึไง
 
 
 
 
 
  
 
                       โทโมะพาแก้วมาหลบที่บันไดหนีไฟ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไมพวกนั้นต้องมาตามนายด้วย
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ชั้นไม่รู้ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไม ทำไมนายต้องพาชั้นมาด้วย
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: (หันไปมองหน้าแก้วแบบสับสน) ก็...เอามาเป็นตัวล่อไง 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: แต่พวกนั้นมันไม่ได้ต้องการชั้น พวกมันต้องการนาย 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ดูเธออยากให้ชั้นตายจังเลยนะ หรือว่าเธอจ้างพวกมันมา
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: สมองนายก็คิดได้แค่นี้แหละ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เฮ้ย ! ก้มลง ! 
 
 
 
 
 
             โทโมะเอาตัวแก้วมากอดไว้ จนได้ยินพวกมือปืนคุยกันว่าให้แยกกลับไปหานายก่อน ก่อนจะมีตำรวจมา แก้วรู้สึกใจเต้นแรงผิดปกติ โทโมะพอได้สติก็มองแก้วช้าๆก่อนจะผลักแก้วออกไป แล้วลุกขึ้นแล้วทำท่าจะลงบันไดไปแต่แก้วก็พูดขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ระวังตัวด้วยนะ
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: (ชะงักหยุดก่อนจะเดินไป)