ป่วนรัก สลับร่าง

     "อ่ะ กาแฟที่ฟางชอบ"  ป็อบปี้ยื่นแก้วกาแฟให้ฟางแล้วนั่งตรงข้ามโซฟาอีกตัว
 
    "ขอบคุณนะค่ะ" ฟางยิ้มให้ป็อปปี้พร้อมยกแก้วดื่มกาแฟ
 
    "เป็นไงติดต่อแก้วได้หรือยัง"
 
    "ยังเลยค่ะโทรไปแก้วไม่รับ"
 
    "ทานเลอะเป็นเด็กๆอีกและ" ป็อปปี้มองดูปากฟางที่ครีมกาแฟเลอะเหนือริมฝีปาก พลางหยิบทิชชู่หลายแผ่นมาซับปากให้ ฟางแอบมองหน้าป็อปปี้ใกล้ๆพอดีป็อปปี้เงยหน้ามองฟางพอดี ตาสบตาทั้งคู่มองตากันอยู่นานก่อนที่ฟางจะรู้สึกตัวเป็นฝ่ายหลบตาป็อปปี้ก่อน
 
     "ขอบคุณนะค่ะงั้นขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ"
ฟางรีบวิ่งหลบไปเข้าห้องน้ำ
 
      "ทำไมต้องเขินด้วยเล่า" ฟางบ่นอุบคนเดียวแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆก่อนจะเอานิ้วแตะริมฝีปากฟางเผลอแอบยิ้มก่อนจะดึงสติตัวเอง
 
      "เรานี่บ้าจริงๆมายืนยิ้มในหองน้ำคนเดียว"
 
             .....................................
 
      "แก้วอันนี้ใส่ยังไงอ่ะ" โทโมะโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่นุ่งผ้าเช็ดตัวสั้นๆผืนเดียว พร้อมกับชูเสื้อชั้นในสีขาว แก้วในร่างโทโมะถึงกับหน้าแกงกล่ำ
 
      "อย่าบอกนะว่าพี่เห็นหมดแล้ว โอ้วววม่ายยยนะ" แก้วเอาปิดหน้า
 
      "เฮ้ยๆ พี่ยังมีจรรยาบรรณพอพี่หลับตาอาบน้ำว่าแต่เราเถอะทำใจยังจะเห็นงูเหลือมของพี่ ฮ่าๆๆๆ ไม่คิดจะอาบน้ำเลยหรอ"
 
       "ไม่ ไหนจะให้ใส่รีบๆเข้าห้องน้ำเลย" แก้วผลักโทโมะข้าหองน้ำ
 
        "หลับตาดิ" แก้วสั่งโทโมะก่อนจะปลดผ้าเช็ดตัวลงไปกองกับพื้น ถ้าใครมาเห็นต้องตกใจแน่ๆที่เห็นโทโมะมายืนใส่เสื้อชั้นในให้แก้ว แต่ภาพที่พวกเขาเห็นคือแก้วยืนใส่เสื้อชันในให้ผู้ชายกล้ามเป็นมัดๆ เหอะตลกสิ้นดีแก้วคิด
 
 เป็นเวลาเกือบ10นาทีทีี่ทั้งคู่ออกมาจากหองน้ำ ต่างคนต่างเดินไปหยิบโทรศัพท์ของตังเองสิ่งที่ทำให้ตกใจคือฟางกับป็อปปี้โทรมาเกือบ10สาย
 
       "เร็วดิๆสายแล้ว เดี๋ยวแก้วจะไปส่งที่คอนโดแก้วกับฟาง อ่อขึ้นรถแล้วโทรหาฟางด้วยสลับซิมแล้วใช่มะ"
 
        "สลับแล้ว ดีนะใช้โทรศัพท์รุ่นเดียวกัน เออเดี๋ยวพี่โทรหาฟางเลย"
    
  ตืด......ตืด.......
         "ฮัลโหลแก้วโทรไปทำไมไม่รับรู้ป่ะเป็นห่วง"
 
         "ขอโทษพอดีพี่แก้ว เฮ้ย พี่โทโมะพึ่งตื่นว่าจะให้มาส่งแล้วแบตเราหมดด้วยกำลังกลับแล้วป็อป เอ่อ....พี่ป็อปอยู่กับฟางมั้ย"
 
           "อยู่สิ อืมแก้วแค่นี้นะพี่ป็อปเรียกแล้วฝากบอกคิดถึงพี่โทโมะด้วย" 
 
          "แก้วฟางบอกคิดถึงพี่ด้วย" โทโมะเขินจนไปตีแขนแก้วตั้งป้าป
 
           "อ้าว เฮ้ยยพี่ขับรถอยู่" แก้วตะโกนลั่นรถ
 
          "โทษๆ ไม่เห็นต้องเสียงดังเลย เออๆไม่กวนและ " โทโมะเงียบแล้วกอด อกมองวิวนอกหน้าต่าง
 
   20นาทีต่อมาทั้งคู่มาถึงคอนโด แก้วในร่างโทโมะเปิดประตูรถออกมามายืนดูคอนโดที่เธอและฟางอยู่ด้วยกันก่อนจะโบกมือลาโทโมะที่ตอนนี้เปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นคนขับแล้ว โทโมะขับรถออกไปแล้วส่วนแก้วกำลังจะเดินเข้าคอนโด
            "ดะ เดี๋ยวไม่ใช่นี่หว่า"
อีกครู่ต่อมาโทโมะขับรถกลับมาแก้วกลับขึ้นไปนั่งบนรถ คราวนี้โทโมะวกกลับไปบ้านตัวเองได้ครึ่งทางก่อนทั้งคู่จะได้สติ
 
              "เพื่อ.....เราควรตั้งสติแล้วเราทั้งคู่ค่อยดมยาดมนะ วนกลับไปกลับมาคราวนี้แก้วขับเอง"
 
               "คราวนี้เดี๋ยวพี่นั่งทองตลอดทางเลยว่าพี่ต้องลงคอนโดแก้ว โอเค"
 
เป็นไปอย่างที่ว่าไว้โทโมะนั่งท่องตลอดทางว่าตัวเองต้องลงคอนโดแก้ว เมื่อถึงคอนโด โทโมะเปิดประตูรถลงมาบิดขี้เกียจ
 
                "พี่อย่าลืมนะห้ามลวนลามฟาง ห้ามแอบดูฟางอาบน้ำ ห้ามแอบจูบฟาง ห้าม บลา........"
 
                 "พอ ฟางเป็นแฟนพี่พี่รักฟางพี่ไม่ทำแบบนั้นหรอกการที่สลับร่างแบบนี้ก็ดีนะถ้าฟางทำให้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมแสดงว่าฟางคือรักแท้"
 
                  "อย่าบอกนะพี่เชื่อยัยนางฟ้านั่นน่ะ" แก้วเบะปากมองบนแรง
 
                  "เมื่อไหร่กรรมจะตามทันยัยนางฟ้าตกสวรรค์สักทีนะ เมื่ิอเช้าจนป่านนี้ไม่โผล่หน้ามาเลย เออๆพูดมากและไปและโชคดีพี่ ห้ามลืมนะ" แก้วชี้หน้าโทโมะก่อนจะปิดกระจกแล้วขับรถออกไป
  โทโมะส่ายหัวให้น้องสาวตัวแสบ
 
                 "คุณนางฟ้าตอนนี้คุณอญู่ที่ไหนตอบผมหน่อยได้ไหมว่าฟางใช่รักแท้ของผมหรือเปล่า"   โทโมะแหงนมองดูคอนโดระดับ5ดาวสุดหรูที่สูงระฟ้าก่อนจะก้าวเดินเข้าไปข้างใน
 
                     .................................
สนุกไม่สนุกฝากวิจารณ์ติชมได้เลยจ้า