รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเต้นจังเลยเนาะที่มีแข่งฟุตบอลเชื่อมสัมพันธ์ในคณะเรา แล้วนี่ถ้าเราชนะพี่ปี2ได้เราจะไปแข่ง
กับปีไหนต่อหรอมีน”ฟางถามมีนขณะที่นั่งเชียร์เพื่อนๆแข่งฟุตบอลในคณะที่ปี1กำลังแข่งกับปี2
 
 
 
 
 
“เหมือนจะแข่งกับปี3นี่ล่ะ เหมือนได้ยินพี่พิมพูดว่าทีมฟุตบอลของปี3คณะเราเก่งมากถึงขนาด
แข่งกับคณะวิศวะที่เป็นแชมป์ฟุตบอลมหาลัยยังชนะเลยนะ”มีนตอบ ก่อนที่ทั้งหมดจะยืนเชียร์
เพื่อนๆในสนามจนผลคะแนนออกมาว่าปี1ชนะปีด้วยคะแนนนำ3ประตูต่อ1
 
 
 
 
 
 
“แข่งเสร็จแล้วก็จัดแถวไปสิพวกคุณ/เอ่อ ไหนว่าวันนี้เราจะแข่งทั้งวันล่ะครับ ชนะแล้วทำไมเราไม่
แข่งต่อกับพี่ปี3”เมื่อประกาศผลเสร็จพวกป๊อปปี้ที่เดินมากับพิมและเพื่อนปี3เดินมาสั่งแถวให้
ปี1จัดแถวจนปลื้มอดสงสัยและยกมือถามไม่ได้
 
 
 
 
 
“อยากแข่งกับปี3เดี๋ยวคุณก็ได้แข่งเองล่ะ แต่ตอนนี้มีเรื่องด่วนทำให้การแข่งฟุตบอลในวันนี้ต้อง
ยกเลิกไป”ปั้นจั่นตอบปลื้มแทนป๊อปปี้ก่อนที่จะให้พิมปี2ชี้แจงกิจกรรมด่วน
 
 
 
 
 
 
“ก่อนอื่นพี่ต้องขอโทษน้องปี1ทุกคนนะคะ ที่พี่ลืมเรื่องนี้ไป ในวันเสาร์ที่จะมาถึงนี้จะมีกิจกรรม
งานเฟรชชี่ไนท์ซึ่งเป็นงานของมหาลัยค่ะ แล้วจะมีการแสดงของปี1แต่ละคณะไปโชว์ซึ่งพวกน้อง
จะต้องเตรียมการแสดงไปแสดงที่งานด้วย1การแสดง แล้วหลังจากนั้นก็จะมีคอนเสิร์ตหลังจบงาน
วันนั้นน้องๆจะได้เข้าหอตอนเที่ยงคืนค่ะไม่ต้องห่วง แต่ตอนนี้พี่ขอแรงพวกเราปี1ทุกคนช่วยกันคิด
ตีมการแสดงก่อนนะคะ เดี๋ยวน้องๆไปเจอกันที่สตูดิโอ2ชั้น2นะคะ”พิมอ่านรายละเอียดจากสโมก
ลางให้กับน้องปี1ทราบก่อนที่ทั้งหมดจะถูกปี3พาไปที่สตูดิโอ2ตรงชั้น2ซึ่งเป็นห้องกว้างสำหรับ
ทำงานในคณะที่ปี1จะต้องมาใช้กัน
 
 
 
 
 
 
“ผมให้เวลาพวกคุณคิด1ชั่วโมงเต็มๆไปแล้ว หวังว่าพวกคุณคงจะคิดออกนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูด
หลังจากให้เวลาปี1คิดตีมงาน
 
 
 
 
 
“พวกเราเลือกแสดงมินิซีรี่ย์เอาหนังดังๆมาแสดงยำรวมกันครับ จะมีเพื่อนที่เป็นนักแสดงหลัก
แสดงแล้วเพื่อนที่เหลือจะคอยช่วยถือฉากกับทำเสียงประกอบครับ ส่วนหนังที่จะมาแสดงคือเรื่อง
การ์ตูนเรื่องโทรล์ครับ เพราะการ์ตูนเรื่องนี้มีส่วนร้องเพลงแล้วก็มีความคิดสร้างสรรค์ในการ
ออกแบบเสื้อผ้าและฉากได้ด้วย”โทโมะลุกขึ้นอธิบายตีมงานให้พี่ปี3ฟัง
 
 
 
 
 
 
“ก็ดี งั้นวันนี้ก็เริ่มเตรียมโชว์ของพวกคุณไว้เลย แต่ผมบอกไว้ก่อนเลยนะว่าครั้งนี้พวกผมจะไม่มา
ตัดสินว่าผ่านไม่ผ่าน แต่จะให้คนทั้งมหาลัยตัดสิน เพราะคณะของเราถือเป็นคณะที่ต้องมีความคิด
สร้างสรรค์และความสวยงามของฉาก เพื่อเป็นการโปรโมตละคอนถาปัดที่จะมีในเทอม2ของทุกปี
หวังว่าพวกคุณจะทำโชว์ออกมาได้ดีล่ะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนที่จะเดินนำเพื่อนปี3ออกมาจากห้อง
เพื่อให้ปี1ได้เตรียมงานอย่างไม่กดดัน
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพี่กับฟางจะไปซื้อสีแล้วจะซื้อน้ำมาฝากนะทุกคน”โทโมะพูดก่อนที่จะชวนฟางออกไปซื้อ
ของข้างนอกด้วยกันที่หลังมอ
 
 
 
 
 
“ฟางมาทำอะไรน่ะ/อ๋อ เรามาซื้อของน่ะเตรียมแสดงงานเฟรชชี่ไนท์ แล้วเฟย์ไม่ไปเข้าคณะ
หรอ”เฟย์ที่วิ่งมาหาฟางแล้วรีบถามก่อนที่ฟางจะถามกลับ
 
 
 
 
 
“ไม่ล่ะ เพราะเค้าคัดแต่คนป๊อปๆไปทำการแสดงแล้ว และอีกอย่างขาดเราไปสักคนโชว์ก็โชว์ได้
ไมเป็นไรหรอกปีหน้าเราก็จะซิ่วไปถาปัตย์แล้ว”เฟย์ยิ้มเศร้าๆแล้วตอบ
 
 
 
 
 
“เห้อ มKZเค้าไม่ได้เข้ากันง่ายๆ คนบ้างคนเค้าก็อยากจะออกไปซิ่วเรียนที่อื่นทั้งๆที่นิเทศของมอ
เราดังจะตาย/พี่เขื่อน”เขื่อนที่นั่งอยู่กับกลุ่มป๊อปปี้ในร้านข้าวข้างๆร้านขายอุปกรณ์เครื่องเขียน
ได้ยินก็รีบลุกไปว่าเฟย์
 
 
 
 
 
 
“ไม่ช่วยเพื่อนไม่พอยังจะอยากออกจากรับน้องอีก ถ้าไม่พร้อมจะเรียนก็ออกไปสิครับแล้วรอแอด
ใหม่ปีหน้า/พี่คะทำไมว่าเพื่อนฟางแรงแบบนี้ เค้าเสียใจที่เลือกคณะผิดอยู่แล้วยังจำซ้ำเติมอีก
แบบนี้ใครจะไปอยากเรียนล่ะคะ”เขือนว่าเฟย์จนคนตัวเล็กเสียใจรีบวิ่งหนีไปจนฟางอดว่าไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“ก็ในฐานะปี3ที่ต้องดูแลปี1เค้าก็มีสิทธิ์พูดให้ปี1ของเค้าได้คิดไม่ใช่เอะอะก็อ่อนแอร้องไห้แล้ว
ทิ้งอะไรไปง่ายๆแบบนี้แล้วอนาคตจะเป็นคนที่แข็งแกร่งได้ไง แล้วนี่พวกคุณออกมาทำอะไรที่นี่
งานเสร็จแล้วหรอไง”ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่กับเขื่อนตอนแรกได้ยินฟางว่าก็รีบลุกขึ้นมาพูดบ้าง
 
 
 
 
 
“พวกเรามาซื้อของไปทำงานต่อค่ะ หวังว่าคงไม่โดนหาว่าไม่ช่วยเพื่อนนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟาง
ขอตัว”ฟางหน้างอพลางชูของในมือก่อนทีจะเดินหนีป๊อปปี้ไปทันทีโดยที่โทโมะรีบตามไปติดๆ
 
 
 
 
 
“โอ้โห น้องคนนี้สินะที่แกบอกว่าเป็นยัยแสบประจำรุ่น/แน่ล่ะ แสบๆแบบนี้เดี๋ยวจะปราบให้เป็นแมว
เชื่องเลยคอยดู”เขื่อนมองฟางที่ไม่กลัวป๊อปปี้ก็รีบพูดก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดพึมพำเบาๆกับตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห คนเต็มสนามเลยตื่นเต้นจังเลยพี่โทโมะ/เอาน่าฟาง เราทำให้เต็มที่ของเราแล้วกัน ทำให้
พวกพี่ปี3เค้าเห็นว่าพวกเราตั้งใจทำมันเพื่อพิสูจน์ตัวเอง”ฟางที่เริ่มตื่นเต้นเมื่อเห็นบรรยากาศใน
งานเฟรชชี่ไนท์ก็พูดขึ้นก่อนที่โทโมะจะตอบฟางแล้วชี้ไปทางด้านบนอัฒจันทร์ที่มีพวกพี่
ปี3กอดอกมองลงมาอยู่ ฟางกลืนน้ำลายเอื้อกก่อนที่จะเข้ารวมกับเพื่อนปี1ที่ด้านหลังเวทีเพื่อรอ
แสดงโชว์
 
 
 
 
 
“เห้ย น้องปี1ก็เจ๋งดีนะป๊อปดูทำการแสดงดิออกมาไหลลื่นดี มีตลกปนอยู่ด้วย”ปั้นจั่นที่ยืนอยู่กับ
ป๊อปปี้ แก้วและเคนตะขี้ไปทางโชว์ของคณะตัวเองที่ตอนนี้ขึ้นแสดงและได้รับแสดงตอบรับจาก
คนในมหาลัยดีมาก
 
 
 
 
 
 
“น้องฟางนี่ขนาดแต่งหน้าเอาสีป้ายหน้าแบบนั้นก็ยังสวยน่ารักจัง ถ้าหมดรับน้องนี่จะขอสมัครเป็น
แฟนเลย”เคนตะพูดแล้วเคลิ้ม
 
 
 
 
 
“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าจีบปี1 เดี๋ยวจะเสียการปกครอง เหอะ โชว์อะไรก็ไม่รู้ ถ้าจบแล้วคอนเสิร์ต
ขึ้นบอกด้วยนะ ออกไปดูดบุหรี่แปป”ป๊อปปี้ส่ายหน้าพลางรีบปรามเพื่อนๆแล้วขอตัวออกไปข้าง
นอก
 
 
 
 
“แก้ว แกเรียนมัธยมมากับป๊อปปี้มัน มันขี้เก็กแบบนี้มานานแล้วหรอ/ไม่นะ มันเฟรนลี่จะตายแต่พอ
แฟนเก่ามันไปต่อเมืองนอก มันก็กลายเป็นคนกวนๆไปเลย แต่เอาเถอะมันเป็นแบบนี้แต่มันก็รัก
เพื่อนมีความรับผิดชอบน่า”ปั้นจั่นถามแก้วที่เป็นเพื่อนกับป๊อปปี้มานานก่อนที่ร่างบางจะส่ายหน้า
แล้วตอบพลางให้เพื่อนๆดูโชว์น้องคณะตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“สุดยอดเลยพี่โทโมะ ฟางกลายเป็นว่าโชว์คณะเราเจ๋งที่สุดของงานคืนนี้งานนี้เราก็ทำให้พวกพี่
ปี3เห็นแล้วว่าพวกเราสามัคคีกันทำอะไรขึ้นมาก็ทำได้”หลังจากประกาศคณะที่เจ๋งที่สุดในงาน
เฟรชชี่ไนท์และผลออกมาเป็นคณะสถาปัตย์ที่เรียกเสียงฮือฮาให้กับคนทั้งมหาลัยได้ พวกปลื้มก็
เดินลงมาทางหลังเวทีแล้วพูดคุยกัน
 
 
 
 
แปะ แปะ แปะ
 
 
 
 
 
เสียงปรบมือ3ครั้งของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้รุ่นน้องปี1ที่กระจายอยู่รีบมารวมตัวกันแล้วนั่งลง
 
 
 
 
 
 
 
“การแสดงคืนนี้ถือว่าได้การตอบรับมาดีจากคนทั้งมหาลัยถือว่าพวกคุณสอบผ่าน แต่สำหรับพวก
เราถือว่ายังดีไม่สุด เอาล่ะค่ะอีกครึ่งชั่วโมงคอนเสิร์ตจะเริ่มขึ้นชั้นให้เวลาพวกคุณจัดการตัวเองแล้ว
ออกไปสนุกกันข้างนอกกับพวกปี2แล้ววันพรุ่งนี้ค่อยมารับน้องด้วยกันใหม่ ขอให้สนุกล่ะ”แก้วพูด
แทนป๊อปปี้ก่อนที่จะปล่อยให้น้องปี1เปลี่ยนเสื้อผ้าและเก็บของเพื่อไปคอนเสิร์ตที่กำลังจะจัดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวครับ/อะไรกันคุณ ไม่ไปสนุกกับเพื่อนๆรึไง”โทโมะที่ยังไม่ทันจะเปลี่ยนเสื้อผ้ารีบวิ่งไปหา
แก้วที่เดินไปที่ลานจอดรถจนแก้วอดสงสัยไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“ผมอยากรู้ว่าโชว์ของปี1วันนี้มันดีพอสำหรับพี่ปี3แล้วใช่มั้ยครับ ทำไมพวกพี่ไม่ยิ้มเลยล่ะครับ
ตอนที่มาบอกว่ามันดีพอ/แล้วมันใช่กงการอะไรของปี1ที่จะต้องรับรู้ และการที่พวกชั้นจะยิ้มหรือ
ไม่ยิ้ม มันก็ไม่ใช่ของคุณ”โทโมะรีบถามแก้วด้วยความอยากรู้แต่แก้วกลับสวนกลับชายหนุ่มไป
อย่างไม่ใส่ใจ
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าพวกพี่เป็นพี่ปกครองของพวกผม การที่พวกพี่บอกว่าพวกผมดีแล้ว แต่กลับไม่ยิ้มเลย
มันก็ทำให้ผมคิดมากนะครับ ว่าพวกพี่พูดไม่งั้นๆหรือว่าออกมาจากใจจริง/โอ๊ย คุณนี่มันเรื่องมาก
จริงๆ อ่ะๆ ชั้นยิ้มแล้ว พอใจรึยัง”โทโมะพูดยาวเหยียดออกมาถึงเหตุผลจนแก้วรำคาญก่อนที่จะ
ฉีกยิ้มออกมาให้โทโมะแกมประชด
 
 
 
 
 
 
“พี่รู้ตัวมั้ยครับ ว่าพี่น่ะ เหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าทำหน้าบึ้งอีก”โทโมะยิ้มและส่ายหน้าช้าๆก่อนที่
จะพูดขึ้นพลางสบตาแก้วนิ่ง แก้วชะงักรีบเบือนไปทางอื่นก่อนที่จะรีบวิ่งหนีโทโมะออกไปที่รถตัว
เองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะแม่ วันนี้ฟางขึ้นแสดงงานเฟรชชี่ไนท์ด้วยนะคะ สนุกมากเลย เดี๋ยวถ้าฟางดูคอนเสิร์ตเสร็จ
แล้วกลับหอ ฟางจะส่งรูปที่ฟางแสดงไปให้แม่นะคะ รักแม่นะ บายค่ะ”ฟางที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว
ออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกเสร็จก็เดินกลับเข้าไปหาเพื่อนๆแล้วชะงักเมื่อเจอป๊อปปี้นั่งอยู่ พอจะ
เดินหนีก็ถูกชายหนุ่มดักไว้
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางจะกลับไปหาเพื่อนแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องมาจับผิดฟางหรอกค่ะ ฟางไม่ได้ก่อเรื่องอะไรให้
เพื่อนต้องเดือดร้อนอีกแล้วแน่นอน”ฟางที่เข้าใจว่าป๊อปปี้เล็งตัวเองไว้เพราะตั้งใจจะเล่นงานเธอ
อีกก็รีบพูดออกมา
 
 
 
 
 
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ อย่าร้อนตัวไปหน่อยเลยคุณ อ่ะ ผมเอาจดหมายจากพี่รหัสมาให้ อ้อ แล้ว
หลังเลิกงานคุณไปหาพิมที่หน้างานด้วยล่ะ เพราะพิมเค้าฝากบอกผมมาว่าให้คุณกลับกับเค้า เดี๋ยว
เค้าจะไปส่งที่หอ”ป๊อปปี้มองฟางที่ลุกลี้ลุกลนก็แอบกลั้นขำก่อนที่จะยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้กับ
ฟางแล้วสั่ง ก่อนที่จะเดินออกไป
 
 
 
 
 
“เก่งมากเลยน้องรหัสของพี่ ขอให้น้องสดใสอยู่แบบนี้ตลอดไป แล้วเจอกันวันเปิดสายรหัสนะ
จาก พี่รหัส108”ฟางอ่านจดหมายที่แนบมากับน้ำแร่ขวดหนึ่งและรูปถ่ายโพราลอยด์เธอเองแสดง
บนเวทีก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจและตื่นเต้นอยากรู้ว่าพี่รหัสที่ใจดีของคนนี้คือใครกันนะ
 
 
 
 
 
.ใครกันหนออออ คือพี่รหัส ใช่พิมรึเปล่านะ ทำไมใจดีจัง
 
 
 
อีกนิดก็เปิดสายรหัสแล้ว อย่าลืมติดตามกันนะจ้ะ