รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

“ยัยแก้ววางมีดลงเดี๋ยวนี้นะแล้วกลับขึ้นไปบนบ้าน ให้แม่ได้จัดการผู้ชายสารเลวนี่เอง”คุณนาย

ลิ้นจี่หันไปสั่งลูกสาวเป็นจังหวะเดียวที่ป๊อปปี้ เขื่อน เฟย์และฟางที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับป้าจันทร์

หลังจากตื่นมากลางดึกเห็นโทโมะหายไปและเดาออกทันทีว่าเขาต้องมาหาแก้ว และนั่นก็จริง

ก่อนที่ทั้งหมดจะพยายามเข้าไปช่วยโทโมะแต่กลับถูกบอดี้การ์ดของคุณนายลิ้นจี่มาขวาง

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด พี่ป๊อป”ฟางหวีดร้องออกมาเมื่อป๊อปปี้ที่ใจร้อนจะชกหน้าบอดกี้การ์ดคนหนึ่งแต่ถูกรุม

ทำร้ายจนฟางต้องเข้าไปประคองแฟนหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

“แม่ทำแบบนี้กับโทโมะกับเพื่อนแก้วทำไม นี่มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปหมดแล้ว”แก้วที่ไม่ยอม

วางมีดลงก็โวยวายและโกรธที่พวกของแม่ของเธอทำร้ายทั้งโทโมะและป๊อปปี้แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ก็พวกนี้พูดไม่รู้เรื่อง บุกรุกเข้าบ้านคนอื่นยามวิกาล สมควรแล้วต้องโดนแบบนี้/แต่เค้าเป็นเพื่อน

แก้วนะแม่ ปล่อยตัวพวกป๊อปปี้เดี๋ยวนี้ไม่งั้นชั้นจะแทงตัวเอง”คุณนายลิ้นจี่รีบเถียงก่อนที่แก้วจะ

สวนกลับไปสั่งบอดี้การ์ดให้ปล่อยตัวพวกป๊อปปี้ ทั้งหมดรีบวิ่งไปหาโทโมะแต่พวกบอดี้การ์ดล้อม

เอาไว้จึงไปหาแก้วแทน

 

 

 

 

 

“พี่แก้ววางมีดลงก่อนเถอะนะคะอย่าทำแบบนี้เลย”เฟย์รีบพูดให้แก้ววางมีด เช่นเดียวกับฟางก่อน

ที่แก้วจะไม่ยอมวางมีดแล้วเดินไปกลางวงบอดี้การ์ดที่กักตัวโทโมะไว้พลางเอามีดจี้ที่คอตัวเอง

เมื่อบอดี้การ์ดแหวกให้แก้วแก้วรีบวิ่งไปประคองโทโมะขึ้นมาแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความสงสาร

โทโมะอย่างมาก

 

 

 

 

 

“ป้าครับที่ป้าทำนี่มันเกินไปหน่อยนะครับ ทำร้ายคนตั้งตัวเองเป็นศาลเตี้ยแบบนี้ แถมคนที่ป้า

ทำร้ายเค้าก็เป็นพ่อของลูกในท้องลูกสาวป้า หลานป้าดีๆนี่เอง ป้าไม่เห็นหรอครับว่าแก้วเค้ารัก

โทโมะมากแค่ไหน และเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทำไมป้าไม่ยอมใจเย็นฟังเหตุผลของ

โทโมะก่อนล่ะครับ”ป๊อปปี้มองแก้วและโทโมะที่กอดกันร้องไห้ก็สงสารก่อนที่จะพูดขึ้นเพื่อเตือน

สติแม่ของแก้วทันที

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นทำไปเพราะต้องการปกป้องลูกสาวชั้นมันผิดตรงไหน”คุณนายลิ้นจี่โวยวาย

 

 

 

 

 

“มันไม่ผิดหรอกค่ะคุณแม่ที่คุณแม่จะปกป้องพี่แก้ว แต่ถ้าพวกเค้ายังรักกันแล้วเรื่องทั้งหมดมัน

เป็นเรื่องเข้าใจผิดคุณแม่จะไม่คิดจะให้อภัยพี่โทโมะหรอคะ ฟางเองรู้จักพี่โทโมะมาตั้งแต่เข้า

เรียนใหม่ๆฟางรู้ค่ะว่าพี่โทโมะเป็นคนนิสัยดี และรักพี่แก้วมาก แม้พี่แก้วจะเคยทำให้เค้าเจ็บแต่

เค้าก็รัก พวกเค้าผ่านอะไรมาเยอะมากคุณแม่ไม่คิดจะให้อภัยเปิดใจหน่อยหรอคะ”ฟางช่วยป๊อปปี้

พูดกับแม่ของแก้วอีกแรง คุณนายลิ้นจี่ยืนมองแก้วนี่ร้องไห้และถามโทโมะว่าเจ็บตรงไหนรึปล่า

และเอาแต่ขอโทษแทนตนเองก็นิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

“มันคือเรื่องเข้าใจผิด ผมไม่คิดจะหลอกลูกคุณน้านะครับ พอผมรู้ว่าผมทำแก้วท้อง ผมก็พร้อมจะ

รับผิดชอบสิ่งที่ผมทำไปกับคนที่ผมรัก มันคือเรื่องเข้าใจผิดระหว่างแมงมุมกับผม ผมรักแก้วครับ

ไม่ได้รักแมงมุม”โทโมะฝืนตัวเองเดินไปหาคุณนายลิ้นจี่และพูดอธิบายโดยมีแก้วประคองชาย

หนุ่มเอาไว้ไม่ห่าง

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะนะคะแม่อย่าทำร้ายโทโมะอีกเลย แก้วเองก็ทนไม่ได้ที่เห็นโทโมะเจ็บตัวแบบนี้อีก

แล้ว”แก้วร้องไห้ขอร้องแม่ตนเองเพื่อไม่ให้ทำร้ายโทโมะอีกทำให้คุณนายลิ้นจี่ยืนนิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงซะพรุ่งนี้เราก็ต้องทำเรื่องไปดรอปเรียนไว้แล้วไปอเมริกากับมิณทร์ซะเพื่อหลบเรื่อง

บ้าๆนี่ ไม่อย่างงั้นก็ลาออกแล้วไปเรียนที่อเมริกาซะจะได้ไม่เป็นขี้ปากใครว่าท้องตั้งแต่วัย

เรียน”คุณนายลิ้นจี่พูดยื่นคำขาด

 

 

 

 

 

 

“แล้วถ้าผมจะขอแก้วแต่งงานล่ะครับ แก้วยังจะต้องไปเมืองนอกอยู่มั้ย”โทโมะนิ่งก่อนที่จะพูด

ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

 

“พูดอะไรคิดบ้างรึเปล่า เรียนก็ยังไม่จบแล้วจะมาดูแลลูกชั้นได้หลานชั้นได้หรอ”คุณนายลิ้นจี่รีบ

ว่าทันที

 

 

 

 

 

“ครับ ผมมั่นใจว่าผมจะดูแลแก้วกับลูกได้ดี ตอนนี้ท้องยังไม่โตถ้าแก้วไม่อยากดรอปเรียนก็ให้

แก้วเรียนไปก่อน แล้วตอนใกล้คลอดค่อยดรอปเรียน ส่วนเรื่องแต่งงานผมพูดจริงครับผมจะพา

แก้วไปญี่ปุ่นเพื่อบอกเรื่องนี้ให้กับครอบครัวผมทราบก่อนที่จะจัดงานแต่งงานเล็กๆที่นั่น”โทโมะ

พูดอธิบายให้แม่แก้วฟังทำให้แก้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ เห็นแก่ลูกสาวของชั้นชั้นจะให้โอกาสครั้งนึงก็ได้ แต่ถ้าแต่งไปแล้วมันมีแต่ปัญหา ชั้นพาล

กกับหลานชั้นกลับมาแน่”คุณนายลิ้นจี่ว่าก่อนที่จะเดินปึงปังกลับขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

 

 

“ดีใจด้วยนะพี่โทโมะที่จัดการเคลียร์ทุกอย่างได้แบบนี้”ฟางรีบเข้าไปพูดกับโทโมะทันทีที่พวก

ของคุณนายลิ้นจี่ออกไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องพูดแบบนั้นไปด้วยทำไมต้องมาผูกมัดตัวเองแบบนี้”แก้วมองโทโมะแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกมันไม่ใช่ความผูกมัดอะไรเลย ถึงยังไงไม่แต่งกันตอนนี้ก็แต่งกันตอนอนาคตอยู่ดีแค่

เลื่อนให้แต่งงานกันไวขึ้นก็เท่านั้นเอง ดีซะอีกได้แต่งงานกับแก้วไวๆไอ้หนุ่มหน้าไหนก็มายุ่งกับ

แก้วไม่ได้555 ไม่ต้องกลัวนะแก้วเดี๋ยวเราไปญี่ปุ่นแล้วพ่อแม่โทโมะเค้าดี เพราะตอนปิดเทอม

ตอนนั้นโทโมะเล่าเรื่องแก้วให้ฟังนะพวกเค้าชอบแก้วกันยกใหญ่เลย”โทโมะยิ้มออกมาก่อนที่จะ

พูดทำให้แก้วซึ้งในความรักของชายหนุ่มร้องไห้โฮกอดเขาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ในที่สุดเรื่องของพี่โทโมะพี่แก้วก็ลงเอยกันสักที กว่าจะผ่านอุปสรรคอะไรมาก็แทบแย่ อยากให้

มีคนที่รักเราไม่เปลี่ยนไปแบบนี้มั่งจัง”เฟย์มองคู่โทโมะและแก้วที่กอดกันก็ซึ้งใจและพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ก็พูดไป เผลอๆคนๆนั้นที่เฟย์อยากเจอเค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลากเฟย์ก็ได้นะ”ฟางมองเฟย์และ

เขื่อนที่ยืนข้างๆก็ยิ้มก่อนที่จะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไหนหรอฟางไม่เห็นมี ละนี่พูดอะไรไม่รู้ไม่ง่วงกันหรอ ไปนอนกันเถอะ”เฟย์เงียบสักพักก่นที่จะ

เปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเดินกลับไปที่บ้านป้าจันทร์

 

 

 

 

 

 

 

“ไปสิคะพี่เขื่อน ง้อๆหน่อยเดี๋ยวก็ใจอ่อนเอง”ฟางรีบดันเขื่อนให้ไปตามเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ จะรีบเดินไปไหน ไม่ชอบความมืดไม่ใช่หรอ ทางเดินกลับมันมืดจะตายนะ”เขื่อนที่รีบวิ่ง

ตามเฟย์ไปรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นเฟย์ไม่รอตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ เฟย์ดูแลตัวเองได้ แค่นี้เอง พี่เขื่อนไม่ต้องลำบากหรอก”เฟย์พูดบ่ายเบี่ยงเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ อย่าทำแบบนี้ พี่อึดอัดนะที่เฟย์พยายามหลบหน้าพี่แบบนี้ พี่ไม่มีสิทธิ์ห่วงเราเลยรึไง พี่เป็น

พี่รหัสเรานะ”เขื่อนที่อึดอัดกับท่าทีที่ห่างเหินของเฟย์ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ก็ใช่ไง ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แฟนไม่ต้องมายุ่ง ไม่จำเป็นต้องมาห่วงใยกันขนาดนี้หรอก ต่างคนต่างอยู่

ไปเลย อื้ออ”เฟย์พูดขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะดึงร่างบางไปบดจูบเพราะไม่อยากได้ยินเสียงว่าร้ายๆ

ของคนตัวเล็กอีก

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

เมื่อเฟย์ถอนจูบเขื่อนออกมาก็ไม่รอช้า รีบง้างมือตบหน้าเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่พี่ยอมรับว่าพี่ปากร้าย พี่ชอบว่าเรา แต่ไม่รู้เพราะอะไร ตอนไหน พี่กลับรู้สึกอยากเจอเราทุก

วัน สนใจ เป็นห่วงเราเวลาเราไปเจอคนไม่ดี พี่ชอบเรานะ พี่รู้ว่ามันอาจสายที่พี่มาบอกกับเราตอน

นี้ แต่พี่ชอบเราตั้งแต่ตอนรับน้องมาแล้วล่ะ ถ้าจะให้พี่ลิกไม่ห่วงเราพี่ทำไม่ได้หรอก”เขื่อนนิ่งมอง

เฟย์ก่อนที่จะสารภาพความในใจของตนเองออกมาทั้งหมดให้เฟย์ฟัง ทำให้เฟย์อึ้งกับความลับที่

เขื่อนปิดมานนานแสนนานแบบนี้

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนี้เฟย์พึ่งอกหักมาจากแฟนเฟย์ที่เฟย์ไว้ใจ ตอนนี้เฟย์ยังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับใคร

สักคนจริงๆ แต่เฟย์ขอบคุณนะคะกับสิ่งที่พี่เขื่อนทำให้เฟย์ แต่ตอนนี้เฟย์ขอเวลาทำใจเรื่องที่พึ่ง

เกิดขึ้นนี้ก่อนนะคะ”เฟย์พูดขึ้นก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในบ้านป้าจันทร์และมือก็เลื่อนไปจับที่ปาก

ตัวเองและหน้าแดงจัดกับสิ่งที่เขื่อนทำเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ เฟย์ พี่จะรอวันที่เราพร้อมนะ”เขื่นยิ้มออกมานิดนึงก่อนที่จะพูดตะโกนไล่หลังเฟย์ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆบอกเค้าว่าง้อๆหน่อยเดี๋ยวก็ใจอ่อน ทีคนแถวนี้ใครนะที่ไม่ยอมใจอ่อนให้เราสักที”เมื่อ

เขื่อนตามเฟย์ไปและโทโมะกับแก้วขึ้นบ้านไปแล้ว ป๊อปปี้ก็รีบพูดแซวแฟนสาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

”น้อยๆหน่อยเถอะค่ะ ทีตัวเองล่ะ งอนเค้าอย่างกับผู้หญิง เมินเค้าไม่ยอมพูดด้วย ทำเค้าร้องไห้

อีกยังไม่ยอมใจอ่อนอีก มันน่าโมโหแล้วหนีไปมีคนใหม่ชะมัด”ฟางเหล่มองป๊อปปี้แล้วยิ้มนิดนึง

ก่อนที่จะพูดขึ้นต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ลองไปสิ พี่จะตามหาเรื่องเรากับแฟนใหม่ตามราวีไม่ให้เรากับแฟนใหม่มีความสุขเลยดู

สิ”ป๊อปปี้พูดพลางเดินเข้ามาใกล้แฟนสาวแล้วโอบเอวไว้

 

 

 

 

 

 

 

“หรอคะ แหม ทีตัวเองล่ะไปจูบกับพี่จินนี่แบบนั้น เพื่อนกันทำแบบนี้ได้หรอ”ฟางยิ้มก่อนที่จะผละ

ตัวออกมาแล้วบิดหูแฟนหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยๆ ฟางจ๋า ไหงเอาเรื่องเก่ามาพูดอีกล่ะเนี่ย นี่มันก็จบไปนานแล้ว พี่กับจินนี่ไม่มีอะไรแล้ว

จริงๆ”ป๊อปปี้ร้องออกมาขณะถูกแฟนสาวบิดหู

 

 

 

 

 

 

 

'ไม่รู้ล่ะ ฟางดันคิดถึงมันแล้วมันหงุดหงิด โมโหๆๆๆ”ฟางว่าก่อนที่จะเดินปึงปังกลับไปยังท้าย

สวนเพื่อกลับบ้านป้าจันทร์

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วต้องทำไงให้แฟนแสนงอนของพี่คนนี้หายงอนล่ะเนี่ย”ป๊อปปี้รีบเดินตามฟางกลับไปแล้วพูด

ถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ไม่รู้ล่ะ ก็มันหวงนี่คะ หวงมากด้วยที่พี่ไปยุ่งกับแฟนเก่า เหมือนกับที่พี่หวงฟางกับพี่กั้งนั่นล่ะ

น่า”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ กั้ง เมื่อก่อนออกมาพี่เห็นมันส่งไลน์มาหาเรา บอกมาเลยนะ ส่งไลน์มาหากันทำไมดึกๆ

ดื่นๆแบบนั้น มันจะแอบจีบฟางงั้นหรอ”ป๊อปปี้นึกเรื่องของกั้งขึ้นได้ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ เค้าก็มีแฟนไปแล้วไงพี่เชอรีน จะมาจีบฟางได้ไง ไม่หงุดหงิดเป็นหมีแบบนี้สิคะ”ฟาง

เหวอเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็เปลี่ยนจากง้อเธอมาซักไซร้เรื่องของกั้งเลยรีบง้อ และอ้อนแฟนหนุ่มไม่ให้

หงุดหงิดทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แฟนเราสวยนิ ใครมาใกล้เราก็หวงเป็นธรรมดา รักฟางนะ”ป๊อปปี้พูดด้วยความเขินเมื่อถูกฟาง

แอบเขย่งหอมแก้มก่อนที่จะบอกรักฟางแล้วรีบหอมแก้มผางกลับก่อนที่จะรีบวิ่งกลับเข้าไปใน

บ้านทันทีทิ้งให้ฟางยิ้มด้วยความเขินแล้วเดินตามกลับเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

จบไปแล้วกับการเคลียร์เรื่องของโทโมะแก้ว เดี๋ยวตอนหน้าเป็นบทสรุปตอนจบของแต่ละคู่น้าาาา

 

แล้วจะอัพใหม่พร้อมกับฟิคใหม่เลย ที่ให้โหวตกันตอนนั้น ที่จะเป็นเรื่องมาเฟียแก้แค้นก่อนอ่าา

 

 

ยังอยากอ่านกันอยู่ป่าววววว