รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
“คุณป้าคะใจเย็นๆก่อนนะคะคือว่านี่ไม่ใช่/ใครป้าเธอไม่ทราบ นี่คงจะเป็นผู้หญิงคนใหม่ของโท
โมะสิท่า ทำไมทำลูกสาวชั้นเสียใจจนหนีกลับบ้านมาไม่พอยังมีหน้ามาตามเยาะเย้ยถึงที่นี่อีก
หรอ หัวใจของพวกเธอทำด้วยอะไร ชิด ชม ส่งพวกเด็กนิสัยเสียนี่ไปเก็บที จะไปโยนให้บ่อ
จระเข้2ตัวหลังบ้านก็ได้ จัดการ”ฟางพยายามไกล่เกลี่ยให้แม่แก้วเข้าใจแต่แม่แก้วไม่สนใจฟัง
อะไรทั้งนั้นและเข้าใจผิดอีกยกใหญ่ก่อนที่จะสั่งคนสนิทให้ลูกน้องมาจำนวนหนึ่งมาลากพวก
ป๊อปปี้ หมายจะพาไปจัดการ ท่ามกลางความตกใจของทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะแม่เลี้ยง นี่คุณป๊อปปี้เพื่อนสนิทคุณแก้วค่ะไม่ใช่คุณโทโมะ”ก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้นแม่
จันทร์หัวหน้าแม่บ้านรีบวิ่งมาบอกแล้วสั่งให้คนสนิทของแม่แก้วปล่อยตัวพวกป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะมี่จันทร์ไม่ใช่หรอกหรอ งั้นแม่ก็ขอโทษที่เสียมารยาทกับพวกเรานะ แม่แค่รู้สึกโกรธ
แทนยัยแก้วลูกสาวของแม่ที่ต้องถูกผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาข่มเหงแบบนั้นผู้ชายสารเลวแบบนั้นอย่าง
โทโมะ”แม่ของแก้วเดือดจัดแล้วโวยวายถึงโทโมะทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกก่อนจะเดินแหวก
พวกป๊อปปี้เดินมาหาแม่ของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะครับคุณแม่ แต่ผมว่ามันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆผมไม่ได้ทิ้งแก้วไปไหนแน่ๆเราตกลง
กันว่าจะมาจัดการเรื่องทุกอย่างวันนี้ และผมเองก็จะรับชอบแก้วเหมือนกัน ขอโทษนะครับที่
แนะนำตัวช้า ผมเองครับโทโมะ”โทโมะพูดขึ้นก่อนที่จะเดินไปประจันหน้ากับแม่แก้ว
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
ไม่ทันที่ทุกคนจะทักท้วงอะไรแม่ของแก้วตบหน้าโทโมะหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
“ผมเข้าใจครับที่คุณแม่ตบผมเพราะอะไร ผมยอมรับผิดั้งหมดครับกับสิ่งที่ผมทำร้ายแก้วไป มัน
เกิดจากความโง่ของผมเองที่ทำร้ายหัวใจที่ผมรักมากที่สุดแบบนั้น ผมเพียงแค่อยากขอโอกาส
ให้คุณแม่ช่วยเห็นใจผมได้ดูแลแก้วได้ไหมครับ/ไม่ได้”โทโมะสารภาพและพยายามขอโอกาส
จากแม่ของแก้วอีกครั้งแต่แม่แก้วไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่มีวันจะยอมรับคนอย่างเธอมารับผิดชอบยัยแก้วในเมื่ออยากจะทำร้าย แล้วก็มีคนอื่นไป
แล้วก็ไม่ต้องมาทำเป็นสงสารแล้วขอรับผิดชอบยัยแก้วลูกของชั้นชั้นเลี้ยงมาคนเดียวได้จะเลี้ยง
หลานเองโดยไม่มีพ่อเฮงซวยแบบนี้อีกคนจะเป็นอะไรไป แม่จันทร์ส่งแขก”แม่ของแก้วเชิดหน้า
พร้อมกับว่าโทโมะก่อนที่จะเดินปึงปังออกไปอย่างไม่ไยดี
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราเดินทางมาตั้งไกลนี่ป้าจะไม่คิดจะช่วยเหลือพวกเราเลยหรอครับ อย่างน้อยพวกเราก็คือ
เพื่อนของแก้ว อยากจะมาถามไถ่เรื่องราวของเพื่อนนะครับ”ป๊อปปี้รีบเข้าไปพูดกับแม่แก้ว
 
 
 
 
 
 
“โรงแรมในเมืองมีเยอะแยะอยากจะพักก็ไปหาพักสิมายุ่งอะไรที่นี่ไม่ต้องรับ ถึงแม้จะเป็นเพื่อน
ของแก้วแล้วไง วันนี้ลูกชั้นไม่อยู่บ้านและตอนนี้ชั้นก็ไม่ว่างมาดูแลใครด้วยกลับไปได้ละชั้นมีแขก
อ้อ แล้วอย่าหวังว่าชั้นจะให้แก้วกลับไปเจอกับโทโมะอีก ไม่มีวัน และอย่างสุดท้ายเนี่ย ชั้นไม่ใช่
ป้าย่ะจำไว้”แม่แก้วตอบอย่างไม่ไยดีและไม่ยอมให้แก้วพบหน้าเพื่อนๆ ทั้งหมดยืนอึ้งกับสิ่งที่เกิด
ขึ้นและความเด็ดขาดของแม่แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวทุกคนไปพักอยู่บ้านของป้าก่อนนะลูกแล้วค่อยว่ากันอีกที บ้านป้าอยู่ไม่ไกลจากบ้าน
คุณนายลิ้นจี่หรอกจ้ะ นี่ก็ถึงเวลาเลิกงานของป้าแล้วด้วย”ป้าจันทร์พูดพลางพาทุกคนมาที่บ้าน
ของตนเองโดยเดินลัดเลาะท้ายสวนผลไม้เพื่อกลับบ้าน
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปไหนบอกว่าเคยเห็นแม่ของพี่แก้วไงล่ะ ไหงเรื่องมันกลับตาลปัดไปหมดนี่ฟางงงไปหมด
แล้วนะ”ฟางกระซิบถามแฟนหนุ่มระหว่างที่เดินตามป้าจันทร์เพื่อกลับบ้าน
 
 
 
 
 
 
 “พี่เองก็งงเคยเห็นแม่จันทร์แล้วเห็นยัยแก้วเรียกแม่ๆตอนมาหาช่วงปี1ก็เข้าใจว่านั่นคือแก้วยัย
แก้วจริงๆล่ะใครจะไปรู้ว่าแม่จันทร์เค้าเป็นแค่แม่นมไม่ใช่แม่แท้ๆของยัยแก้วแถมแม่แท้ๆก็ดุขนาด
นี้อีก”ป๊อปปี้เองก็พูดพลางมองไปยังโทโมะที่เดินซึมไม่พูดจาตั้งแต่ออกมาจากบ้านแก้วก่อนที่
ทั้งหมดจะแยกย้ายไปจัดการตัวเองแล้วป๊อปปี้ก็เดินมาหาโทโมะที่นั่งอยู่ที่ชานบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ชั้นถามป้าจันทร์มาแกบอกว่ายัยแก้วกลับมาบ้านแล้วก็เล่าทุกอย่างให้ฟังพร้อมกับร้องไห้อย่าง
หนัก แม่ของยัยแก้วรู้เรื่องทั้งหมดก็โมโหมากแล้วพายัยแก้วไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้ายังไม่กลับมา
เลย”ป๊อปปี้เล่าเรื่องให้โทโมะฟัง
 
 
 
 
 
 
“หรือว่าแม่แก้วจะพาแก้วไปทำแท้งเพื่อตัดปัญหาทุกอย่างไม่นะ/เห้ย โทโมะ ใจเย็นๆอย่าพึ่ง
วู่วาม”โทโมะที่เครียดและคิดมากด่วนสรุปก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบห้ามไว้
 
 
 
 
 
 
“จะให้มานั่งรอเย็นๆแบบนี้ได้ไง นั่นลูกนั่นเมียชั้นนะ”โทโมะโวยวายหมายะเดินไปทางบ้านของ
แก้ว
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะนายตั้งสติดีๆก่อนเถอะ อย่าพึงวู่วาม ถ้าเกิดนายบุกไปบ้านคุณนายลิ้นจี่ตอนนี้มีแต่เสีย
กับเสียเพราะถ้าคุณนายรู้ว่าพวกเรามาอยู่กับป้าจันทร์คุณนายต้องเล่นงานป้าจันทร์แน่นอน และ
อีกอย่างตอนนี้ค่ำแล้วเดี๋ยวก็โดนข้อหาบุกรุกบ้านคนอื่นในยามวิกาลหรอก”เขื่อน เฟย์และฟางรีบ
วิ่งมาห้ามโทโมะ
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่ก่อนนะคะพี่โทโมะ แล้วพรุ่งนี้เราค่อยให้ป้าจันร์ไปคุยกับพี่แก้วอีกที”ฟางพูดชักชวนโท
โมะกลับเข้ามาในบ้านก่อนที่ทั้งหมดจะจัดการตัวเองแล้วหลับไปด้วยความเพลียจากการเดินทาง
โทโมะที่นอนไม่หลับก็แอบย่องออกมาจากห้องนอนแล้วแอบเดินลัดเลาะมาทางท้ายสวนบ้าน
คุณนายลิ้นจี่เพื่อมาตามหาแก้ว แต่แล้วภาพที่เขาเห็นก็คือแก้ว ยืนคุยกับคุณนายลิ้นจี่และผู้ชาย
อีกคนก่อนที่คุณนายลิ้นจี่จะเดินกลับเข้าไปในบ้านทิ้งให้แก้วอยู่กับชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้น
ก่อนที่ทั้งคู่จะพูดคุยกันสักพักแล้วแก้วก็ร้องไห้ออกมาโดยมีชายแปลกหน้าคนนั้นดึงแก้วไป
สวมกอดอยู่เนิ่นนาน สร้างความตกใจให้กับโทโมะที่ทั้งอึ้งและหึงหวงปะปนกันไปก่อนที่ชายคน
นั้นจะกลับออกไป แก้วยืนส่งชายคนนั้นกลับไปจนลับตาก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในบ้าน โทโมะ
รอให้บอดี้การ์ดที่ยืนหน้าประตูเดินไปทางอื่นไม่รอช้ารีบเข้าไปในบ้านเพื่อตามหาแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
“แล้วพรุ่งนี้หลังกลับจากวัดแล้วก็อย่าลืมให้มิณทร์เค้าแวะที่โรงพยาบาลแล้วจัดการเรื่องยาล่ะ
แก้ว ส่วนเรื่องจะไปออสเตรเลียรึเปล่าก็แล้วแต่เราแล้วกัน”เสียงของคุณนายลิ้นจี่ยืนคุยกับแก้ว
ทำให้โทโมะตกใจก่อนจะรีบหาที่ซ่อนเพื่อแอบฟังทันที
 
 
 
 
 
 
“ค่ะแม่ ขอบคุณแม่นะคะที่แม่ยังอยู่ข้างแก้วในเวลาแย่ๆแบบนี้ ทั้งที่แก้วเป็นลูกที่ไม่รักดีของแม่
ทำให้แม่ต้องเดือดร้อนและอับอาย”แก้วพูดก่อนที่จะทำหน้าเศร้าเมื่อคิดถึงโทโมะก่อนที่จะเอามือ
ที่ลูบท้องของตัวเองมาปาดน้ำตาที่หลออกมาเมื่อคิดถึงแมงมุมพูดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา
 
 
 
 
 
 
“อย่าพูดแบบนั้นสิลูกถ้าพ่อของลูกมันไม่รักเราก็มีแม่ล่ะที่รักเรา ลูกคนเดียวแม่ก็เลี้ยงมาแล้วอีแค่
หลานคนเดียวแม่จะเลี้ยงไม่ไหวได้ยังไงล่ะ เอาล่ะไปนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มิณทร์เค้าจะมารับ
แต่เช้านิ เห้อ ถ้าเราจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งแม่เชียร์หมอมิณทร์นะ แม่ชอบเค้า”คุณนายลิ้นจี่พูดก่อน
ที่จะแยกกับแก้วไปที่ห้องพระโดยที่แก้วเดินกลับไปที่ห้อง โทโมะไม่รอช้ารีบตามแก้วไปที่ห้อง
ทันที
 
 
 
 
 
“แม่สวดมนต์เสร็จวังแก้วกำลังจะนอน อ๊ะ โทโมะ มาได้ยังไงน่ะ”แก้วที่เตรียมตัวจะนอนได้ยิน
เสียงคนเข้ามาในห้องก็เข้าใจว่าเป็นแม่ของเธอก็พูดขึ้นก่อนจะตกใจเมื่อเห็นโทโมะเข้ามาในห้อง
นอน
 
 
 
 
 
 
“จากกันแค่วันเดียวนี่คิดจะมีคนใหม่แล้วหรอแก้ว ไม่ไวไปหน่อยหรอห้ะ/โอ๊ย โทโมะแก้วเจ็บ
นะ”โทโมะที่ทั้งหึงและโกรธแก้วก่อนตรงดิ่งเข้าไปกระชากแขนแก้วอย่างแรงจนแก้วร้องออกมา
ด้วยความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
“ไอ้หมอนั่นมันใครกัน แก้วถึงไปกอดกับมันหน้าบ้านได้ ผู้ชายคนใหม่ของแก้วใช่มั้ยห้ะ”โทโมะ
โวยวายออกมาด้วยความโกรธจัด
 
 
 
 
 
 
“โทโมะใจเย็นก่อนได้มั้ย มันไม่มีอะไรเลยนะมิณทร์เค้า/นี่รู้จักยันชื่อแล้วหรอห้ะ นี่เธอจะทิ้งชั้น
ไปจริงๆงั้นหรอชั้นไม่ยอม”แก้วพยายามไกล่เกลี่ยโทโมะแต่ชายหนุ่มไม่ฟังโวยวายใส่แก้วแล้วก
ระชากคนตัวเล็กมาเขย่าเพื่อซักถามอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย พอสักที ใครกันแน่ที่ทิ้งกันไปมีคนอื่น ใครกันแน่ที่เป็นแฟนกับแมงมุมไปแล้วแต่ยังจะมา
หลอกว่าจะรับผิดชอบอยากจะแกล้งอะไรกันอีก”แก้วไม่พอใจโวยวายกลับไปบ้างก่อนที่จะค่อยๆ
ร้องไห้ออกมา โทโมะชะงักเมื่อได้ยินแก้วร้องไห้ก็ค่อยๆปล่อยแขนของแก้วแล้วยืนมองเธอ
ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามีคนอื่นไปแล้วก็ไม่ต้องมาสงสารกัน ไม่ต้องคิดจะมารับผิดชอบ ลูกของแก้วแก้วเลี้ยงเองได้
ไม่ต้องมายุ่ง กลับไปหาแมงมุมสิ กลับไปเลย อื้ออ”แก้วร้องไห้ออกมาจนตัวสั่นก่อนที่จะตรงมา
ทุบอกกว้างของโทโมะพร้อมกับไล่ให้เขากลับไปหาแฟนคนใหม่อย่างแมงมุม โทโมะทนไม่ไหว
ดึงร่างบางไปบดจูบเพื่อทำให้แก้วหายบ้า
 
 
 
 
 
“ฟังบ้างสิ ให้โอกาสโทโมะได้อธิบายเรื่องนี้ได้มั้ย ถ้าไม่รักก็ไม่ถ่อมาตามหาแก้วที่นี่หรอก”เมื่อ
รับรู้ได้ว่าแก้วสงบลงแล้วโทโมะจะผละออกากร่างบางแล้วพูด แก้วได้ยินคำว่ารักของโทโมะก็
ทำให้เธอร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
 
แต่ตอนนั้นเอง แม่ของแก้วที่เปิดประตูเขข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดเข้ามากระชากร่างของโทโมะ
ออกจากแก้ว และดึงโทโมะลงไปข้างล่างบ้านโดยมีแก้วร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายุ่งกับลูกสาวชั้นไม่ผู้ชายเฮงซวย/แต่คุณแม่กำลังเข้าใจปิดนะครับ
ผมอธิบายเรื่องทุกอย่างได้”คุณนายลิ้นจี่ว่าโทโมะที่ขัดขืนบอดี้การ์ดตนเองจนถูกทำร้ายโดยมีโท
โมะพยายามพูดอธิบายแต่ไม่เป็นผล
 
 
 
 
 
 
 
"แม่อย่าทำโทโมะไม่อย่างงั้นแก้วจะเอามีดแทงตัวเองตอนนี้เลย"แก้วที่ได้จังหวะคว้ามีดพกที่
เหน็บข้างบอดี้การ์ดมาชูพร้อมกับหมายจะแทงตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
ช่วงนี้ขอเคลียร์โทโมะแก้วก่อนนะ พอดีป๊อปฟางเคลียร์ละ
 
 
โทษทีน้าไม่ได้อัพนานมากก มัวแต่ลองพิมฟิคใหม่จนลืมอัพเรื่องนี้
 
 
ไม่รู้จะอ่านกันป่าว จะแนวมาเฟียละป๊อปปี้แก้แค้นอ่ะ