รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
“อะไรคะเนี่ยพี่ป๊อป มาปลุกฟางตั้งแต่เช้า ฟางง่วงนะ”ฟางรีบตื่นขึ้นมาเปิดประตูแล้วต้องแปลกใจ
เมื่อเห็นป๊อปปี้ยืนอยู่และยื่นบัตรชมละครเวทีงานนัดพบให้กับตัวเอง
 
 
 
 
 
“ตั๋วละครเวทีงานนัดพบไง ไอ้เขื่อนมันกำกับแล้วเพื่อนเราก็เป็นนางเอก มันเลยฝากตั๋วมาให้พวก
เรา วันพรุ่งนี้นี้แล้ว ไปให้กำลังใจเพื่อนเราสิ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“มีแค่2ใบเองหรอคะ งั้นฟางก็ชวนปลื้มกับพี่โทโมะไม่ได้น่ะสิ”ฟางพูดขึ้นอดคิดถึงเพื่อนไม่ได้
 
 
 
 
 
 
“นี่มีตั๋วมาให้ฟรีๆแล้วยังจะถามถึงตั๋วให้คนอื่นอีก ได้คืบจะเอาศอกนะ จะเอามั้ยเนี่ยตั๋ว”ป๊อปปี้นิ่ว
หน้าและบ่นอุบ
 
 
 
 
 
 
“เอาค่า แต่ก็เค้าเป็นเพื่อนๆของฟางนิ ก็อยากจะชวนไปดูด้วยนี่นา”ฟางรีบดึงตั๋วละครเวทีไปแล้ว
รีบพูดพลางยิ้มหวานให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ยิ้มไร หิวละ จะไปกินร้านไข่กระทะเจ้จุกไปกินมั้ย ไม่ดีกว่า อีก15นาทีจะกลับมาเรียกละกัน ตาม
นั้นนะ”ป๊อปปี้แกล้งตีหน้าดุก่อนที่จะชวนฟางไปทานข้าวเช้า แล้วเปลี่ยนใจบังคับฟางไปกินข้าว
ด้วยกันแล้วเดินกลับเข้าห้องไป
 
 
 
 
 
“คนบ้า บังคับกันอีกแล้วนะ”ฟางพูดพลางส่ายหน้าก่อนที่จะเดินกลับไปจัดการตัวเองให้ทัน
ภายใน15นาทีแล้วซ้อนรถออกไปกินข้าวกับป๊อปปี้ที่ร้านไข่กระทะชื่อดังแถวมมหาลัย
 
 
 
 
 
“น้องฟางดาวมหาลัยเราใช่มั้ยครับ พี่ขอถ่ายรูปด้วยนะครับ”ขณะที่นั่งทานข้าวเช้ากันนั้นมีผู้ชาย
หลุ่มหนึ่งเข้ามาทักก่อนที่จะขอฟางถ่ายรูปด้วย จากนั้นก็พุดคุยกันก่อนที่จะมีคนในร้านคนอื่นมาขอ
ถ่ายรูปด้วยจนป๊อปปี้ขะงัก
 
 
 
 
 
“แล้วนี่แฟนน้องฟางหรอคะ มาทานด้วยกันด้วยแยยนี้”1ในคนที่มาขอถ่ายรูปกับฟางถามขึ้น
 
 
 
 
 
“อ๋อ ไม่ใช่ค่า นี่พี่รหัสฟางเอง ไม่ใช่แฟน”ฟางยิ้มแล้วตอบไปตามตรงทำเอาป๊อปปี้ที่กินน้ำอยู่
แทบวางแก้วน้ำเสียงดังจนทุกคนหันไปมอง ป๊อปปี้ไม่พูดอะไร เดินไปจ่ายเงินแล้วออกไปรอฟางที่
รถทันที
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรน่ะพี่ป๊อป หน้าหงิกเป็นหมีขาดน้ำผึ้งเชียว”ฟางที่ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มคนได้ก็รีบเดิน
ไปถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“หมีบ้าอะไรล่ะ พี่แค่ไม่ค่อยชอบที่ๆคนเยอะอ่ะ รู้งี้ไม่น่าชวนเรามาด้วยเลย กะจะกินข้าวสงบๆสัก
หน่อย”ป๊อปปี้บ่นอุบ
 
 
 
 
 
 
"เอ้า ไหงมาพาลใส่ฟางแบบนี้ล่ะ พี่ป๊อปบ้า”ฟางเหวอก่อนที่จะทุบป๊อปปี้ทีนึงแล้วเดินหนีออกมา
ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบเดินมาตามทันที
 
 
 
 
 
 
“ตามมาทำไมคะไม่ชอบคนเยอะไม่ใช่หรอมีฟางอยู่ด้วยเดี๋ยวก็จะขัดเวลาแสนสงบของพี่อีก
หรอก”ฟางหน้างอหันไปพูดกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ไม่ชอบคนเยอะก็จริง แต่ถ้าคนนี้อยู่ด้วยมันก็ไม่น่าเบื่อหรอก อ๊ะ ไอติมไข่ ป่ะฟางไปกิน
กัน”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในร้านไอศครีมใกล้ๆแถวนั้นแล้วร้องเรียกฟางให้ไปกับตัว
เอง ฟางอึ้งกับคำพูดเมื่อกี้ แต่ก็ยอมเดินตามป๊อปปี้เข้าร้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะหล่อจังเลย แค่ข้ามคืนกลายเป็นหนุ่มฮอตไปซะแล้ว ดูสิแก้ว หนังสือพิมพ์ของมหาลัยลง
แต่ข่าวของโทโมะกับฟาง แถมมีบทสัมภาษณ์ด้วย”ส้มส้มที่เดินไปเรียนกับแก้วพูดชมถึงโทโมะ
พลางเอาหนังสือพิมพ์ของมหาลัยที่พาดหัวข่าวถึงดาวเดือนมหาลัยปีนี้ให้ฟางดู
 
 
 
 
 
“เอามาให้ชั้นทำไม ชั้นไม่เห็นจะอยากรู้เรื่องไร้สาระพวกนี้เลย’แก้วหน้าหงิกก่อนจะรีบพูดและไม่
สนใจ
 
 
 
 
 
“อ้าว ต้องสนสิ เพราะปีนี้เค้าจับตามองคณะเราจะตาย มีที่ไหนได้ตำแหน่งทั้งดาวทั้งเดือน อ๊ะ
แก้ว นั่นมันกวินนิ”ส้มส้มพูดต่อก่อนที่จะรีบชี้ให้แก้วสนใจคู่รักชายหญิงคู่หนึ่งที่มุมตึกเรียนรวม
แก้วมองกวินและแฟนสาวเหมือนมีปากเสียงกันก่อนที่กวินจะถูกสาวคนนั้นตบหน้าพร้อมกับเดิน
ปึงปังหนีไป “เห็นแล้วสินะ นี่จะมาสมน้ำหน้าชั้นล่ะสิ”กวินเห็นแก้วและส้มส้มเดินเข้ามาก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะสมน้ำหน้านะ แต่เราเลิกกันนานแล้วจำเป็นหรอที่ชั้นจะต้องสนใจ ที่มาน่ะ เพราะถือว่า
สงสารเพื่อนร่วมมหาลัยเท่านั้นล่ะ อ่ะ เลือดนายออก”แก้วเหล่มองกวินแล้วถอนหายใจก่อนที่จะ
ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กับกวิน
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
กวินที่รับผ้าเช็ดหน้าจากแก้วมาแล้วจับมือกับแก้วทำให้แก้วชะงักมองหน้ากวิน
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่เหมือนเดิมเลยนะ เกลียดใครก็เกลียดไม่สุดแล้วเป็นห่วงเค้าตลอดแบบนี้”กวินพูดแล้วยิ้ม
นิดนึงก่อนที่จะเดินออกไป
 
 
 
 
 
“นี่รึว่าถ่านไปเก่าจะคุขึ้นมาจ้ะเพื่อนสาว แหม มิน่าล่ะ วันนี้ถึงได้มากินข้าวกลางวันที่โรงอาหาร
คณะวิศวะ”ส้มส้มเห็นแก้วที่ยังเป็นห่วงกวินอยู่ก็รีบแซว
 
 
 
 
 
“เปล่านิ แค่อยากกินขนมร้านนี้ เคยมีคนบอกว่าขนมปังชุบไข่กับนมคาราเมลกล้วยที่นี่อร่อย”แก้ว
ตอบก่อนที่จะเดินข้ามถนนไปยังร้านนมเล็กๆข้างๆโรงอาหารคณะวิศวะ แล้วซื้อขนมปังชุบไข่กับนม
คาราเมลกล้วยเพราะจำได้ว่าโทโมะเคยบอกว่าเขาชอบกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม พี่โทโมะพอเป็นหนุ่มฮอตแล้วคิวไม่ว่างจนต้องหามงานมาปั่นที่คณะดึกๆเลยนะครับพี่”ปลื้ม
แซวโทโมะที่นั่งปั่นงานดราฟแปลนแบบบ้านที่อาจารย์สั่งและต้องส่งวันพรุ่งนี้แต่เขากลับทำไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไงได้ เดี๋ยวทั้งสัมภาษณ์นังสือพิมพ์มหาลัย ถ่ายแบบเสื้องานบอลประเพณีของมหาลัยที่จะมา
ถึงอีก ยังไม่นับเมื่อกี้นี้ที่ไปงานโต๊ะจีนกับคณบดีที่คณะนิติอีก นี่ไม่รู้คืนนี้จะได้นอนรึเปล่า นายงาน
เสร็จแล้วกลับไปก่อนก็ได้นะ พรุ่งนี้มีเรียน8ฌโมงนิ”โทโมะตอบก่อนที่จะไล่รุ่นน้องคนสนิทไป
นอนเพราะปลื้มมีเรียนเช้า ส่วนเข้าเรียนอีกทีก็ตอนบ่าย
 
 
 
 
 
 
“เอางั้นก็ได้พี่ งั้นถ้าไม่เสร็จยังไงพี่โทรเรียกผมละกันเดี๋ยวผมจะได้กลับมาช่วย”ปลื้มที่นั่งหาวรีบ
ตอบก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องสตูดิโอ1
 
 
 
 
 
 
“โหมงานหนักแบบนี้ นายวัดเส้นเบี้ยวนะ/แก้ว”ระหว่างที่โทดมะนั่งเพ่งดราฟงานอยู่ที่โต๊ะ แก้วก็
โผล่มาใกล้ๆเพื่อดูงานและแนะชายหนุ่มจนโทโมะตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ก็ใช่ไง คิดว่าเป็นผีหรอ”แก้วตอบก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ
 
 
 
 
 
 
“ไม่กลัวคนอื่นเห็นหรอมาหากันแบบนี้”โทโมะถามต่อ “กลัวทำไม ก็ถ้าใครถามก็บอกไปไงว่าเรา
เป็นพี่รหัสน้องรหัสกัน”แก้วพูดพลางกดมือถือทำให้โทโมะชะงักและซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
“คืนนี้ยังอีกยาว เอาขนมมาให้ ขนมปังมันอาจจะเย็นไปแล้วอ่ะเพราะซื้อไว้ตั้งแต่ช่วงบ่าย เดี๋ยว
แก้วเอาไปอุ่นให้นะ”แก้วชูถุงขนมร้านโปรดของโทโมะขึ้นก่อนที่จะเดินไปที่ห้องพักอาจารย์เพื่อ
ขอยืมไมโครเวฟอุ่นขนมปังให้โทโมะ
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
โทโมะที่เดินตามแก้วมาเงียบๆ สวมกอดแก้วจากด้านหลังไว้ทำให้แก้วชะงักแต่ยินยอมให้เขากอด
“ทำไมเราถึงบอกให้คนอื่นรู้เรื่องของเราไม่ได้ล่ะ”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะโทดมะเป็นเดือนมหาลัยไปแล้วไง แก้วกลัวคนแถวนี้เรทติ้งจะตกเอา เออจริงสิ ไฟนอล
ของเทอม1ใกล้จะมาถึงแล้ว ต้องรีบปั่นงานส่งนะ เพราะจะได้เป็นคะแนนช่วยตอนสอบด้วย
อ๊ะ”แก้วตอบก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องชวนคุยเรื่องงาน แต่แล้วร่างบางหน้าแดงจัดยิ่งขึ้นเมื่อถกแฟน
หนุ่มขโมยหอม
 
 
 
 
 
“ปิดเทอมเล็กโทโมะอาจจะไปเยี่ยมคุณยายที่ญี่ปุ่น เราไปด้วยกันนะแก้ว”โทโมะพูดพลางกระชับ
กอดแก้วจากด้านหลังและฝังจมูกลงไปที่หัวไหล่มนของเธอ
 
 
 
 
 
 
“จริงอ่ะ น่าสนๆ แต่ต้องขอดูก่อนนะว่าที่บ้านเค้าจะพาไปไหนรึเปล่า เพราะเดี๋ยวเทอม2มีกิจกรรม
เยอะไม่พอ ต้องเตรียมพรีเซ้นท์งานกลุ่มอีก ไหนจะเตรียมฝึกงานอีก อ๊ะ ขนมปังอุ่นเสร็จแล้ว ไป
กินกันเถอะ”แก้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจแต่ก็แอบกังวลว่าจะไปไม่ได้ก่อนที่ร่างบางจะเปลี่ยนเรื่อง
หยิบจานขนมปังกลับมาที่ห้องโดยที่โทโมะเดินตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
“โตแล้วยังกินเลอะอีก มาเดี๋ยวเช็ดให้”แก้วกับโทโมะที่นั่งกินขนมปังจนหมดแต่มันยังเลอะที่ขอบ
ปากแก้ว โทโมะพูดก่อนที่จะโน้มหน้าเข้าไปใช้ลิ้นเลียที่คราบขนมปังที่เลอะทำให้แก้วหน้าแดงจัด
ใจเต้นรัว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ มุกนี้เคยเห็นใช้กับฟาง นี่คงจะใช้กับสาวๆมาเยอะแล้วล่ะสิ”แก้วตั้งสติแล้วรีบดันโทโมะออกมา
ก่อนที่จะดุชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“กับฟางน่ะใช้มือเช็ด แต่กับคนนี้ใช้...”โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนที่จะตอบแก้วแล้วเว้นวรรคคำไว้แล้ว
โน้มหน้าเข้าหาแก้วก่อนที่จะบรรจงจูบแก้วอีกครั้ง โดยที่แก้วเองหลับตารับสัมผัสนั้นก่อนที่เผลอ
เอามือโอบรอบลำคอของโทโมะไว้เนิ่นนาน  
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นแบบนี้ก็แสดงว่าหายงอนแล้วใช่มั้ย”โทโมะถอนจูบแก้วออกมาแล้วพลางถามแฟนสาว
 
 
 
 
 
 
“ไมรู้ ต้องดูความประพฤติเดือนมหาลัยคนนี้ก่อนสิ”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนที่จะตอบชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวโทโมะจะบอกแก้วก่อนแล้วกันว่าโทโมะน่ะรักแก้ว รักๆๆๆ รักแฟนคนนี้ไม่มีวันนอกใจ
แน่นอนครับผม/อ๊ะ โทโมะพอแล้ว ไปทำงานต่อได้แล้ว”โทโมะยิ้มก่อนที่จะรวบแก้วไปกอดแนบ
อกแล้วพูดขึ้นพลางหอมแก้มแก้วซ้ำๆ จนแก้วที่เขินจัดต้องรีบบอกให้พอแล้วรีบให้แฟนหนุ่มกลับ
ไปนั่งทำงานให้เสร็จทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ เดี๋ยวนี้เพื่อนกับรุ่นพี่ของปลื้มเค้ากลายเป็นดาวเดือนมหาลัยไปแล้ว แล้วนี่จะมีเวลาไปเที่ยว
ด้วยกันมั้ยน้อ”ปลื้มพูดขึ้นหลังจากออกมาจากคลาสเรียนตัวในคณะพลางมองโทโมะกับฟางที่
กลับมาจากถ่ายรูปกับคนที่มาเรียนตัวในคณะพวกเขา
 
 
 
 
 
 
“นี่ ดาวเดือนก็คนเหมือนกันล่ะน่า พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนปลื้มเหมือนเดิม งั้นเอางี้ เที่ยงนี้ไปกินราด
หน้าเฮียโชคคณะสังคมกัน ดาวคณะสังคมเค้าสวยนะปลื้มเดี๋ยวฟางแนะนำให้รู้จัก”ฟางหันไปพูด
กับปลื้มก่อนที่จะชวนปลื้มและโทโมะไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันเป็นการปลอบใจปลื้ม
 
 
 
 
 
 
“อะไรคะพี่ป๊อป”ฟางชะงักเมื่อป๊อปปี้ปรี่มาขวางทางไว้
 
 
 
 
 
“อะไรล่ะยัยเพี้ยน อย่าลืมนัดนะเย็นนี้ ประตูโรงละครเปิด6โมงแล้วพี่จะรอ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าแล้วดีด
หน้าผากฟางเบาๆแล้วสั่งก่อนที่จะรีบเดินไปทันทีทิ้งให้ฟางโวยวายแล้วลูบหน้าผากตัวเองก่อนที่
จะแอบยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
มาทวงนัดแล้วยังฟอร์มดุแบบสไตล์พี่ว้ากแบบนี้ แล้วสาวฟางจะเบี้ยวนัดมั้ยน้อ
 
 
แล้วโทโมะแก้วคืนดีกันแล้ว กวินล่ะ มาทำไมนะ
 
 
 
อย่าลืมติดตามน้าาาา