[PoppyFang - FFK & K-otic] Only U แค่เธอก็พอ.

 
 

Chapter 1 : ถ้าเก่งจริง..อย่าเก่งแต่ปาก!
 
     
 
 
 
 
 
 
 
FANG DN. Talk
 
 
     "เหอะ!" ร่างกายกำยำของผู้ชายปากร้ายที่ไหนไม่รู้ถูกเหวี่ยงลงพื้นด้วยมือหนึ่งคู่เล็กๆของฉันเอง..
 
 
 
 
 
"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยบ้า!" แล้วนายนั่นก็วิ่งหนีไปอย่างทุลักทุเล
 
 
 
 
 
     สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ชื่อเล่น ฟาง กิจวัตรประจำวันก็อย่างที่เห็นๆกันอยู่เมื่อกี้ นั่นคือการจัดการผู้ชายที่เข้ามาจีบฉันนั่นเอง
ปีนี้คือปีที่ 6 แล้วที่ฉันอยู่ที่โรงเรียนมัธยมที่นี่มา ก็ไม่ใช่โรงเรียนกระจอกๆนะแต่ทำไมถึงไม่ค่อยมีคนเรียนก็ไม่รู้ ส่วนใหญ่นักเรียนโรงเรียนนี้เน้นพวกหัวกะทิ แบบไม่ใช่เเค่เก่งในตำราแต่ต้องเก่งรอบด้านเลยก็ว่าได้ ค่าเทอมตกประมาณ 30,000 บาท/เทอม ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรสำหรับครอบครัวฉันอยู่แล้ว
 
 
 
 
 
"ฟางยืนทำไมน่ะ ไปซ้อมๆ" จู่ๆเพื่อนในวงคนหนึ่งที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นทักขึ้นแล้วก็รีบลากไปที่ห้องซ้อมทันที ไม่ให้ทำธุระส่วนตัวเสร็จก่อนสักทีเลยสินะ - -
 
 
 
 
 
ห้องชมรม
 
 
 
 
 
"เจ็บๆๆ นี่นายโคโดโมะ! ไม่คิดจะให้ฉันทำธุระส่วนตัวเสร็จก่อนหรือไงหาาาา!!" พอมาถึงฉันก็ตวาดใส่โทดมะเหมือนทุกๆครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกในรอบ 6 ปีหรอกนะ
 
 
 
 
 
"ก็เธอช้าเองช่วยไม่ได้" แหมม พ่อคนตรงเวลา! แม่อยากจะจับฉีกเนื้อฉีกหนังออกให้เป็นชิ้นๆแล้วเอาไปต้มกินซะจริงๆ
 
 
 
 
 
"ถ้าพวกแกจะจ้องหน้ากันแบบนี้อีกนาน ฉันไปแล้วนะเบื่อว่ะ" เคนตะพูดแล้วตบบ่าโทโมะกับฉันอย่างปลงๆ หึ้ยยย!
 
 
 
 
 
"เออๆ ซ้อมดีกว่า" ฉันหันหน้าออกเป็นคนแรก (แพ้นั่นเอง) ปกติสงครามจ้องตามักเกิดขึ้นกับพวกฉันบ่อยๆโดยเฉพาะฉันกับโทโมะ
 
 
 
 
 
"แล้วไอหมีไปไหน!?" หลังจากที่กวาดสายตามองเพื่อนๆแล้ว ทุกคนก็ยืนเรียงกันครบยกเว้น ป๊อปปี้!
 
 
 
 
 
"มีไร" ไอ้เห้*หมี!! ฉันรีบวิ่งไปฉุดกระชากลากถูนายนั่นออกมาจากรู(?)ส่วนตัวทันทีที่โผล่หน้ามา ไอหมีเลวววววว "เจ็บ!" ฝ่ายชายรีบปัดมือของฉันออกจากการเกาะกุมทันที
 
 
 
 
 
"ซ้อมดิ!" พูดจบทุกคนก็เดินไปประจำตำแหน่งทันที
 
 
 
 
 
 
'ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ'
 
 
 
 
 
เสียงหวานเปล่งเสียงร้องออกมาเบาๆจนดังขึ้นๆเรื่อยๆ ถ้าอยู่หน้าเวทีล่ะก็ทุกๆคนได้เคลิบเคลิ้มแน่นอน
 
 
 
 
 
 
"เฮ้!! ดีมากทุกคน! กลับบ้านๆ" เสียงของเขื่อนร้องดังลั่นแล้วผละออกมาจากกลองของตัวเอง จากนั้นก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปเลย ไร้มารยาทจริง - -!
 
 
 
 
"ฉันไปละนะ" โทโมะ เคนตะและจงเบพูดพร้อมกันเหมือนเคยๆของทุกๆวัน แล้วก็เดินหายไปกับกลีบเมฆ เดินไวอะไรปานนั้นนะ -.-
 
 
 
 
 
"ป่ะหมี! กลับบ้าน" หลังจากเก็บเนื้อเพลงและโน๊ตใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วก็เอ่ยชวนเพื่อนร่วมทาง(กลับบ้าน)เดินออกนอกโรงเรียนพร้อมกัน
 
 
 
 
 
"ขออ่านเล่มนี้จบก่อน" เขาชูหนังสือเคมีเล่มนึงขึ้นมาแล้วนั่งอ่าน อิหมีอิหนอนหนังสือออ!!
 
 
 
 
ไม่สนใจหรอก ถ้านายนั่นไม่กลับฉันก็ไม่กลับ! คิดในใจเสร็จก็เดินไปนั่งข้างๆแล้วล้มมุดตัวไปนอนบนตักของอีกคนเพื่อเซ้าซี้เมื่อทุกครั้งครา
 
 
 
 
 
 
"บอกแล้วไงอย่าทำแบบนี้ ฟาง" หน้าหมีๆของนายนี่ก็ยังคงยิ่งเหมือนเดิมมีแค่ปากเท่านั้นที่ขยับเปล่งเสียงออกมาให้ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
 
"ก็ฉันอยากกลับบ้านแล้วอะ :/" พูดจบก็พลิกตัวอยู่บนตักของนายนั่นต่อ ไม่สนโลกจริงๆเวลานี้
 
 
 
 
 
2 ชั่วโมงผ่านไป (19:00 น.)
 
แสงอาทิตย์เริ่มหายไปแล้ว มีเพียงความมืดที่เริ่มปกคลุมทั่วบริเวณ ใช่ว่าโรงเรียนนี้จะไม่น่ากลัวนะตอนกลางคืนเนี่ย น่ากลัวใช่เล่นเลยล่ะ!
 
 
 
 
 
 
"ป๊อปปี้ฉันอยากกลับแล้วอ่าาา" ฉันพูดออดอ้อนให้เขาพากลับบ้าน (ไม่กล้ากลับคนเดียว - -)
 
 
 
 
 
 
"โอเคก็ได้ๆ กลัวผีล่ะสิ" เขาพูดเหมือนเดิมทุกครั้งที่อยู่โรงเรียนจนถึงเวลานี้
 
 
 
 
 
 
ตึก ตึก ตึก...
 
 
 
 
 
 
ไม่ต้องตกใจ...เสียงฝีเท้าของฉันกับไอหมีเอง - -* ทางเดินเปิดไฟเป็นระยะๆ ไฟก็ค่อนข้างสว่างจึงไม่มีอะไรน่ากลัว แต่ถ้าเกิด..
 
 
 
 
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดด!!" จู่ๆไฟตามทางก็กระพริบถี่ๆจนน่ากลัวและดับไปในที่สุด ฝ่ายฉันเองที่ตกใจก็เผลอกระโดดกอดป๊อปปี้อย่างเคย
 
 
 
 
 
 
"อย่ากรี๊ดได้มั้ย แสบหู" เขาพูดเหมือนไม่กลัวอะไร แต่มือก็ล้วงหาโทรศัพท์แล้วเปิดไฟฉายพาเดินออกไปริมถนนจนได้
 
 
 
 
 
 
"ไม่อยากเดินกลับบ้านแล้วอ่าา" ฉันบ่นพูดมองหารถแท็กซี่ที่วิ่งผ่านถนนหน้าโรงเรียน
 
 
 
 
 
 
 
"จะนั่งแท็กซี่กลับ? ทำไมไม่เรียกลุงสมปองของเธอมารับล่ะ" เอ๊ะ! ถ้าเรียกลุงมา ลุงเขาก็ฟ้องพ่อกับแม่อะดิว่าฉันกลับบ้านดึก - -
 
 
 
 
 
 
"แล้วน้องสาวเธอไปไหนวันนี้ไม่มา?" เออใช่ ลืมเฟย์ไปสนิทเลย แต่เฟย์น่าจะกลับไปแล้วแหละน่าา (หวังว่าจะเป้นอย่างนั้น -.-)
 
 
 
 
 
 
"กลับไปแล้วมั้ง" ฉันพูดแล้วโบกแท็กซี่ขี้นรถไปพร้อมกับไอหมี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บ้านนีระสิงห์
 
 
 
 
"เฟย์ เฟย์!!" พอกลับมาถึงบ้านก็ตะโกนเรียกน้องสาวตัวเองในทันใด แต่บ้านเงียบกริบแบบนี้ยัยตัวแสบยังไม่กลับมาแน่ๆ
 
 
 
 
 
"จะโดนดุไหมเนี่ย ฮึ่ยย" เสียบสบถของน้องสาวดังขึ้นมาด้านหลัง ถึงจะสบถแค่เบาๆก็เถอะ เธอก็ยังได้ยิน
 
 
 
 
 
 
"ไปไหนมายัยตัวแสบ" ไม่รอช้า ฉันก็หันหลังไปต่อว่าน้องสาวตัวเองในทันที
 
 
 
 
 
 
"ไปห้างกับแก้วมาอะพี่ฟาง แหะๆ" เฟย์พูดแล้วค่อยๆเดินเข้ามาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
"เป็นเด็กเป็นเล็กหัดเที่ยวนะเรา พรุ่งนี้ชวนแก้วไปซ้อมร้องเพลงใหม่เลยนะ" พูดจบก็สบัดตูดหนีขึ้นห้องไปในทันทีทันใด ปล่อยให้น้องสาวหาอะไรทำก่อนเข้านอนไป
 
 
 
 
 
 
23 : 00 น.
 
 
 
 
 
ตื้อดึงง!
 
Popwithap : 'หลับยัง'
 
Popwithap : 'ฝันดี'
 
ข้อความจากไลน์ดังขึ้นสองครั้งในเวลาไล่เลี่ยกัน จะเป็นข้อความของใครได้นอกจากไอหมี
 
 
 
 
 
fangfangg : 'นอนแล้ว'
fangfangg : 'ฝันดีไอ้หมี'
fangfangg : ส่งสติ๊กเกอร์หมีนอนหลับ
 
 
 
 
 
 
10 นาทีผ่านไป ..
 
 
 
 
 
 
"ยังไม่อ่านเลย จะเอาอะไรจากไอหมีได้บ้างเนี่ย - -" บ่นเสร็จก็เตรียมตัวนอน รอที่จะได้พบกับเช้าวันใหม่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
________________________________________________
 
 
จบตอน 1 แล้วนะแหะๆ ^^ เดี๋ยวอัพต่อให้น้าา