รักฉันไหม...ถ้าฉันขี้ลืม

 
  (สวนสาธารณะ...หลังหอพัก)   
                    
              

                                                     
  " ว้าววๆ...อากาศที่สวนสาธารณะดีจัง สดชื่นนนนน..... เอ๋............
  วันหยุดแบบนี้ทำอะไรสนุกๆดีกว่า " อึนซอล
  ( กริ๊งๆๆ...กริ๊ง.. เสียงโทรศัพท์อึนซอล ได้ดังขึ้น)
  " นี่....ยัยอึนซอล เธอทำอะไรอยู่เนี้ยย...กี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไม..ไม่มาทำงาน  ห๋าา "         
    พี่พนักงานครัว
  " เอ๋..อะ..ไรนะคะ ไม่ใช่วันหยุดเหรอ..."  อึนซอล
  " โห่...ยัยอึนซอล เธอนี่นะ...วันนี้อะ...วันทำงาน และ เธอต้อง มาล้างจานที่มันค้างคาด้วยแหละ.....ดีนะเนี้ย..ที่ฉันบอกบอส ว่า เธออ่าา...ต้องไปส่งของ เลยอาจจะมาช้า แต่..ฉันไม่คิดว่าเธอจะลืม..มาทำงานนี่ซิ "  พี่พนักงานครัว
  "ฺฺ พี่ๆ...รอฉันแป๊บ...นึงนะ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยย" อึนซอล
  "  เออๆ...รีบๆมาละ " พี่พนักงานครัว
         ( ตืด...ตืด... จบการสนทนาลง)
  " ชิบหาย..แล้วเรา โอ้ย..ทำไมต้องขี้ลืมด้วยเนี้ยย" อึนซอล 
 
         ( แหมะ...แหม... หยดฝนก็ตกลงมา) 
  " ฝน..ฝน ตกหรือนี่.... เปียกแน่ๆเลย...ทำไมต้องมาตกวันที่ฉันเจอแต่เรื่องแย่ๆเนี้ย.." อึนซอล
 

   " เธอ...นี้นะ....มายืนทำอะไรกลางฝนละ..." ฮีบอม  
   " ฉัน...ก็...( ลืมแล้ว) อ้อ..กำลังจะกลับหออ่าา..แล้วจู่ๆฝนก็ตก ใครจะไปรู้ว่า..อากาศดีๆอย่างนี้มัน            จะมีฝน..ฉันก็เลย..ไม่ได้เอาร่มมานะ " อึนซอล 
   " ดี..นะเนี้ย ฉันผ่านมาแถวนี้ แล้วเอาร่มมาด้วย  ดีที่ฉันเห็นเธอ..ไม่งั้นเธอเปียกแน่ๆ " ฮีบอม 
   " เอ่อ..นายจะกลับหอใช่ไหม" อึนซอล
   " ใช่..ฉันจะกลับหอแล้วละ.. เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอที่ห้องเอง.." ฮีบอม 
   " ขะ..ขอบใจนะ ฮีบอม "  อึนซอล   ( เขิล..หน้าแดง) 
   " เอ๋...แต่ฉันก็ งง อยู่ว่าเธอมาทำอะไรที่สวนสาธารณะ..."  ฮีบอม  
 
          ( อึนซอลเขิลหน้าแดง..(อะไรมันจะใกล้ชิดกันขนาดนี้นะ)...)  
 
  
 
 
 
                                                                 
                                                                      ติดตาม รักฉันไหม...ถ้าฉันขี้ลืม