รักออกแบบไม่ได้

"ฉันกับพี่ออมเรามีอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขดี พี่เขาทำอะไรๆต่อหลายๆอย่างให้ฉัน ฉันรู้สึกเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดที่ได้คนที่ดีๆมาดูแล เอาใจใส่ ขอบคุณพี่ออมนะที่อยู่เคียงข้างกัน แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉันกังวลใจแฟนเก่าพี่ออมที่ชื่อ พี่มิ้น วันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นงานเลี้ยงรุ่นของพี่ออม ซึ่งพี่มิ้นก็ไป ฉันควรทำไงดี? ฉันไม่ควรคิดมากไปใช่มั้ย ไม่ควรงี่เงาสินะ  ....ไดอารี่ที่รัก"
พริม:พี่ออมพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยงรุ่นที่ไหนหรอ?
ออม:อ่อ แถวห้างBBK
พริม:พี่รีบไปเถอะคะ เดี๋ยวสายเอานะ
ออม:ใช่สิ นี่จะ6โมงเย็นแล้วนี่หน่า
พริม:พริมขอไปเที่ยวกับนิดนะ
ออม:ได้สิ งั้นพี่ไปก่อนนะครับ
พริม:คะ
-------------------------------
พริม:นิดแกว่างไหม
นิด:ว่างดิ มีไรหรอ
พริม:จะชวนไปเที่ยวอ่ะ
นิด:ได้ดิ งั้นสัก30นาทีเจอกันนะ
พริม:โอเคจ้า
-จบสนทนา-
@BBK
พริม:พี่เบนแกไม่มาหรอ
นิด:อะไรยัยพริม แล้วนี่แกมาห้างนี้ทำไมอ่ะ ปกติไม่เคยมานี่
พริม:พี่ออมอยู่ที่นี่อ่ะ
นิด:มาดูว่างั้น
พริม:ก็ประมาณนั้นแหละ ไปหาไรกินกันฉันหิวแล้ว
-ตัดไปฝั่งออม-
ออม:หวัดดีทุกคน
ว้อย:อ้าว ไอ้ออมมึงมาแล้วอ่อว่ะ 
ออม:แล้วเห็นไหมล่ะครับ
ดิว:เออ ออมมึงคบกับมิ้นอยู่ป่ะว่ะ
ออม:กูเลิกกันนานแล้วเว้ย
ดิว:อ้าว แล้วมึงคบกับใครอยู่วะ
เก้า:ไปยุ่งอะไรกับเขา(ตบหัวดิว)
ดิว:โด่วว ก็อยากรู้นี้ว่า
ออม:กูคบกับเด็กปี1ครับ 
ว้อย:ดูรูปหน่อยดิ
ออม:เออๆแปป
เก้า:เชรด อย่างน่ารัก
ดิว:มึงเสกคาถาอะไรว้ะ น่ารักฉิบ 
ออม:เด้ะๆ แฟนกูๆ
ดิว:เออ กูไม่ยุ่งหรอก
ว้อย:นี่มึงรู้ยังมิ้นมางานนี้นะเว้ย
ออม:หรอ ทำไมกูไม่รู้ว่ะ กูเคยเจอล่าสุดก็กูกับมิ้นเป็นครูฝึกสอน
ดิว:นู่นไง มานั่นแล้ว
เก้า:เดินมาทางมึงว่ะ
ออม:กูรู้
มิ้น:ออมเราขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ
ออม:ได้สิ
มิ้น:เป็นไงบ้าง?
ออม:สบายดี
มิ้น:เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอออม
ออม:พอเหอะ
มิ้น:แต่เรายังลืมออมไม่ได้เลยนะ
ออม:เสียใจนะ เราลืมเธอไปแล้วว่ะ
มิ้น:เราทำอะไรผิดอ่ะออม
ออม:นี่ยังจะถามอีกหรอมิ้น มิ้นนอกใจเราไง
มิ้น:ก็แค่เพื่อนป่ะออม
ออม:เพื่อนกันเขากอดจูบกันที่ห้องแลปอ่อว่ะ
มิ้น:เราขอโทษ
ออม:ช่างเถอะมิ้น เราลืมมันนานไปแล้วล่ะ แล้วตอนนี้เรามีแฟนแล้วเลิกยุ่งกับเราเถอะ เรื่องของเรามันเป็นแค่อดีตอย่ารื้อฟื้นความเจ็บให้กับตัวเองเลยนะมิ้น อ้อ!แล้วอีกอย่างเราเป็นแค่เพื่อนห่างๆพอนะ เพราะเราไม่อยากให้มิ้นมาข้ามเส้นเราเกินไป เราไม่อยากไปจมสิ่งที่มิ้นทำกับเราแล้วล่ะ ขอโทษนะไปก่อนละ
มิ้น:เดี๋ยว
-ฝั่งพริม-
พริม:อิ่มโว้ยยย
นิด:ก็ดูแกกินสิ
พริม:เออนี่แกพาฉันไปร้านไอติมตรงข้ามร้านคาเฟ่หน่อยดิ แล้วกลับบ้านกัน ฉันไม่อยากรู้เรื่องพี่ออมแล้วล่ะ
นิด:ไม่ส่องแล้วอ่อ
พริม:ไม่อ่ะ ฉันเชื่อใจพี่ออม
นิด:อ่ะๆ ไปๆ
พริม:เอาช็อกโกแลตช็อคชิบ ใส่บราวนี้ให้ด้วยนะคะ
นิด:เอาชาเขียวผสมกับนมสดท้อปปิ้งถั่วแดงนะคะ
พริม:กลับบ้านกันเถอะ
นิด:นั่นพี่ออมเปล่าอ่ะ
พริม:ไหนๆ
นิด:นั่นไงยืนคุยกันผู้หญิงคนไหนไม่รู้
พริม:เข้าไปดูกัน
นิด:จะดีหรอพิม
พริม:เออ เอาหน่า
-ฝั่งอออม-
มิ้น:เราขอโทษนะ
ออม:เรายกโทษให้มิ้น แต่มิ้นต้องเลิกยุ่งกับเรานะ
พริม:ขอโทษนะคะ
ออม:พริม
พริม:นี่พี่มิ้นหรอคะ ไม่เจอกันนานเลยนะ
มิ้น:หวัดดีจ้ะ น้องพิม ยังคบกับออมอยู่หรอจ้ะ
พริม:ถ้าคบอยู่จะทำไมหรอคะ
มิ้น:พี่ก็แค่อดีตแฟนเก่าที่ออมเคยรัก
พริม:ก็แค่อดีต
มิ้น:น้องคะ พี่จะฝากเตือนอะไรให้นะ ออมเค้าคบกับน้องไม่นานก็เลิกกันแล้วคะ
พริม:อ่อหรอคะ แต่คงคบนานว่าพี่อ่ะคะ 
มิ้น:ปากดีจังนะ
พริม:ขอบคุณนะคะ
มิ้น:ฉันไม่ได้ชมแกนะ
พริม:พี่ออมไปเถอะคะ
นิด:พริมแกพูดดีๆกับพี่เค้าหน่อยสิ
พริม:พูดดีกับเค้าหรอยัยนิด อย่าเสียเวลาเลย
มิ้น:ก็คอยดูเอานะคะ พี่จะมาแย่งออมคืน
พริม:เสียใจนะคะ พี่ออมคบกับหนูแล้วหนูกับเค้าจะรักกันตลอดไปคะ อย่าสำคัญตัวผิดสิคะ ก็แค่อดีตนี่หนา จะสู้กับปัจจุบันได้หรอคะ เลิกเกาะแกะพี่ออมได้แล้วคะ ขอโทษนะคะ บายคะ 
มิ้น:กรี๊ดดดดดด
พริม:ไปกันเถอะพี่ออม ยัยนิด
ออม:พูดแรงไปนะเราอ่ะ
พริม:ก็หวงนี่หน่า
ออม:ไปๆกลับบ้าน 
พริม:นิดกลับบ้านกันเดี๋ยวฉันให้พี่ออมไปส่ง
นิด:โอเค