รักออกแบบไม่ได้

"ฉันกับพี่ออมเรามีอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขดี พี่เขาทำอะไรๆต่อหลายๆอย่างให้ฉัน ฉันรู้สึกเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดที่ได้คนที่ดีๆมาดูแล เอาใจใส่ ขอบคุณพี่ออมนะที่อยู่เคียงข้างกัน แต่มีอย่างหนึ่งที่ฉันกังวลใจแฟนเก่าพี่ออมที่ชื่อ พี่มิ้น วันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นงานเลี้ยงรุ่นของพี่ออม ซึ่งพี่มิ้นก็ไป ฉันควรทำไงดี? ฉันไม่ควรคิดมากไปใช่มั้ย ไม่ควรงี่เงาสินะ  ....ไดอารี่ที่รัก"

พริม:พี่ออมพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยงรุ่นที่ไหนหรอ?

ออม:อ่อ แถวห้างBBK

พริม:พี่รีบไปเถอะคะ เดี๋ยวสายเอานะ

ออม:ใช่สิ นี่จะ6โมงเย็นแล้วนี่หน่า

พริม:พริมขอไปเที่ยวกับนิดนะ

ออม:ได้สิ งั้นพี่ไปก่อนนะครับ

พริม:คะ

-------------------------------

พริม:นิดแกว่างไหม

นิด:ว่างดิ มีไรหรอ

พริม:จะชวนไปเที่ยวอ่ะ

นิด:ได้ดิ งั้นสัก30นาทีเจอกันนะ

พริม:โอเคจ้า

-จบสนทนา-

@BBK

พริม:พี่เบนแกไม่มาหรอ

นิด:อะไรยัยพริม แล้วนี่แกมาห้างนี้ทำไมอ่ะ ปกติไม่เคยมานี่

พริม:พี่ออมอยู่ที่นี่อ่ะ

นิด:มาดูว่างั้น

พริม:ก็ประมาณนั้นแหละ ไปหาไรกินกันฉันหิวแล้ว

-ตัดไปฝั่งออม-

ออม:หวัดดีทุกคน

ว้อย:อ้าว ไอ้ออมมึงมาแล้วอ่อว่ะ 

ออม:แล้วเห็นไหมล่ะครับ

ดิว:เออ ออมมึงคบกับมิ้นอยู่ป่ะว่ะ

ออม:กูเลิกกันนานแล้วเว้ย

ดิว:อ้าว แล้วมึงคบกับใครอยู่วะ

เก้า:ไปยุ่งอะไรกับเขา(ตบหัวดิว)

ดิว:โด่วว ก็อยากรู้นี้ว่า

ออม:กูคบกับเด็กปี1ครับ 

ว้อย:ดูรูปหน่อยดิ

ออม:เออๆแปป

เก้า:เชรด อย่างน่ารัก

ดิว:มึงเสกคาถาอะไรว้ะ น่ารักฉิบ 

ออม:เด้ะๆ แฟนกูๆ

ดิว:เออ กูไม่ยุ่งหรอก

ว้อย:นี่มึงรู้ยังมิ้นมางานนี้นะเว้ย

ออม:หรอ ทำไมกูไม่รู้ว่ะ กูเคยเจอล่าสุดก็กูกับมิ้นเป็นครูฝึกสอน

ดิว:นู่นไง มานั่นแล้ว

เก้า:เดินมาทางมึงว่ะ

ออม:กูรู้

มิ้น:ออมเราขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ

ออม:ได้สิ

มิ้น:เป็นไงบ้าง?

ออม:สบายดี

มิ้น:เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอออม

ออม:พอเหอะ

มิ้น:แต่เรายังลืมออมไม่ได้เลยนะ

ออม:เสียใจนะ เราลืมเธอไปแล้วว่ะ

มิ้น:เราทำอะไรผิดอ่ะออม

ออม:นี่ยังจะถามอีกหรอมิ้น มิ้นนอกใจเราไง

มิ้น:ก็แค่เพื่อนป่ะออม

ออม:เพื่อนกันเขากอดจูบกันที่ห้องแลปอ่อว่ะ

มิ้น:เราขอโทษ

ออม:ช่างเถอะมิ้น เราลืมมันนานไปแล้วล่ะ แล้วตอนนี้เรามีแฟนแล้วเลิกยุ่งกับเราเถอะ เรื่องของเรามันเป็นแค่อดีตอย่ารื้อฟื้นความเจ็บให้กับตัวเองเลยนะมิ้น อ้อ!แล้วอีกอย่างเราเป็นแค่เพื่อนห่างๆพอนะ เพราะเราไม่อยากให้มิ้นมาข้ามเส้นเราเกินไป เราไม่อยากไปจมสิ่งที่มิ้นทำกับเราแล้วล่ะ ขอโทษนะไปก่อนละ

มิ้น:เดี๋ยว

-ฝั่งพริม-

พริม:อิ่มโว้ยยย

นิด:ก็ดูแกกินสิ

พริม:เออนี่แกพาฉันไปร้านไอติมตรงข้ามร้านคาเฟ่หน่อยดิ แล้วกลับบ้านกัน ฉันไม่อยากรู้เรื่องพี่ออมแล้วล่ะ

นิด:ไม่ส่องแล้วอ่อ

พริม:ไม่อ่ะ ฉันเชื่อใจพี่ออม

นิด:อ่ะๆ ไปๆ

พริม:เอาช็อกโกแลตช็อคชิบ ใส่บราวนี้ให้ด้วยนะคะ

นิด:เอาชาเขียวผสมกับนมสดท้อปปิ้งถั่วแดงนะคะ

พริม:กลับบ้านกันเถอะ

นิด:นั่นพี่ออมเปล่าอ่ะ

พริม:ไหนๆ

นิด:นั่นไงยืนคุยกันผู้หญิงคนไหนไม่รู้

พริม:เข้าไปดูกัน

นิด:จะดีหรอพิม

พริม:เออ เอาหน่า

-ฝั่งอออม-

มิ้น:เราขอโทษนะ

ออม:เรายกโทษให้มิ้น แต่มิ้นต้องเลิกยุ่งกับเรานะ

พริม:ขอโทษนะคะ

ออม:พริม

พริม:นี่พี่มิ้นหรอคะ ไม่เจอกันนานเลยนะ

มิ้น:หวัดดีจ้ะ น้องพิม ยังคบกับออมอยู่หรอจ้ะ

พริม:ถ้าคบอยู่จะทำไมหรอคะ

มิ้น:พี่ก็แค่อดีตแฟนเก่าที่ออมเคยรัก

พริม:ก็แค่อดีต

มิ้น:น้องคะ พี่จะฝากเตือนอะไรให้นะ ออมเค้าคบกับน้องไม่นานก็เลิกกันแล้วคะ

พริม:อ่อหรอคะ แต่คงคบนานว่าพี่อ่ะคะ 

มิ้น:ปากดีจังนะ

พริม:ขอบคุณนะคะ

มิ้น:ฉันไม่ได้ชมแกนะ

พริม:พี่ออมไปเถอะคะ

นิด:พริมแกพูดดีๆกับพี่เค้าหน่อยสิ

พริม:พูดดีกับเค้าหรอยัยนิด อย่าเสียเวลาเลย

มิ้น:ก็คอยดูเอานะคะ พี่จะมาแย่งออมคืน

พริม:เสียใจนะคะ พี่ออมคบกับหนูแล้วหนูกับเค้าจะรักกันตลอดไปคะ อย่าสำคัญตัวผิดสิคะ ก็แค่อดีตนี่หนา จะสู้กับปัจจุบันได้หรอคะ เลิกเกาะแกะพี่ออมได้แล้วคะ ขอโทษนะคะ บายคะ 

มิ้น:กรี๊ดดดดดด

พริม:ไปกันเถอะพี่ออม ยัยนิด

ออม:พูดแรงไปนะเราอ่ะ

พริม:ก็หวงนี่หน่า

ออม:ไปๆกลับบ้าน 

พริม:นิดกลับบ้านกันเดี๋ยวฉันให้พี่ออมไปส่ง

นิด:โอเค