This is the end รักสุดท้ายของหัวใจ
-
เขียนโดย mewwjidapa
วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 16.50 น.
1 ตอน
1 วิจารณ์
3,270 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 18.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) จุดเริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผ่านมาจะ 4 เดือนแล้วสิ่นะ กับแข่นขัน MBO The Real Idol โดยรายการนี้นับเป็นก้าวแรกที่ทำให้ฉันได้พิสูจน์ตัวเองมากมาย จากการแข่งขันในรายการนี้ชีวิตของฉันก็เปลี่ยนไป ได้รู้จักการทำงานในวงการบันเทิงมากขึ้น ได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ และฉันก็เริ่มมีแฟนคลับมากขึ้น นอกจากนั้นยังรู้จักคำพูดที่เคยได้ยินบ่อยๆที่เค้าเรียกว่าคู่จิ้น ได้เป็นอย่างดีเลยแหละ เพรามันคือสิ่งที่ฉันไม่อยากเป็นมากที่สุดน่ะสิ่
“จีด้า มิว เก็บของเสร็จแล้วอย่าลืมลงไปหาแฟนคลับด้วยนะ เร็วๆหล่ะ แฟนคลับเค้ารอนานแล้ว” พี่ทีมงานคนนึงเดินเข้ามาบอกในขณะที่ฉันกำลังเก็บของกลับบ้าน
“ค่ะ/ครับ” ฉันและมิวขานตอบรับจากพี่ทีมงาน ฉันเหลือบเห็นมิวถอนหายใจพลางส่ายหัวเบาๆ เมื่อฉันเห็นท่าทีแบบนั้นของเค้า ฉันรีบชิ่งเดินออกมาก่อนดีกว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่ฉันเห็นเค้าแอบทำท่าลำบากใจ ไม่พอใจอะไรทำนองนั้นอยู่เป็นประจำ ฉันก็ไม่อยากจะไปบังคับจิตใจใครหรอกนะ แต่งานมันก็เป็นงานอ่ะเนอะ
“จีด้า! บอกหลายทีแล้วไงว่าให้รอ เดินลงไปคนเดียวเดี๋ยวเราก็โดนว่าอีก” มิววิ่งตามมาจับมือฉันออกไปหาแฟนคลับ
“กรี๊ดดด พี่มิว พี่จีด้ามาด้วยกันดูสิ่ๆ” แฟนคลับส่งเสียงและวิ่งมาทางฉันกับมิว และคอยดูนะมิวจะแสดงท่าทางรักฉันเป็นพิเศษเลยแหละ
“มารอนานหรือยังครับ โทษทีน้าเพิ่งเลิกซ้อม” มิวยิ้มและทักทายแฟนคลับ ซึ่งก็ได้รับเสียงกรี๊ดอย่างถล่มทลาย
“พี่จีด้า วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่ร่าเริงเลย ไม่สบายหรือเปล่า” แฟนคลับถามฉันด้วยความเป็นห่วง นี่สิ่นะ ที่เค้าเรียกว่ากำลังใจ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่แฟนคลับเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขและมีกำลังใจในการทำตามความฝันมาก ระหว่างที่ฉันคิดอะไรเพลินๆ ก็รู้สึกเหมือนมีคนมาดึงแก้มฉัน
“โอ๋ ยิ้มหน่อยน้า ไม่สบายเหรอโอ๋เอ๋ๆ” มิวฉีกยิ้มทะเล้น ใส่ฉันอีกแล้ว OMG กี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องเผลอใจให้กับรอยยิ้มและท่าทีแบบนี้
“ไม่ค่อยสบายนิดหน่อยค่ะ คิดถึงทุกคนนะ” หลังจากนั้นฉันกับมิวก็พูดคุยและถ่ายรูปในฐานะ “คู่จิ้น” กันกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบสี่ทุ่ม
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ มิวกับด้าขอตัวกลับก่อน กลับบ้านกันดีๆนะบ๊ายๆทุกคน” มิวกล่าว
“กลับแล้วนะ พน ด้าจะ ร่าเริง ร่าเริง ร่าเริง แล้วมาเจอกันใหม่นะ “ ฉันบอกลาแฟนคลับและโบกมือลาเดินออกมา โดยมีมิวเดินตามมาข้างๆ
“……………………..” สองข้างทางระหว่างฉันกับเค้าเต็มไปด้วยความเงียบ เหมือนมิวจะเดินนำฉันไกลออกไปทุกที นี่ไม่ใช่โหมดดราม่า แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องทำใจให้ชินกับทุกๆวันที่ต้องเจออะไรแบบนี้ ฉันมองแผ่นหลังของเค้าไปจนไกลลิบตา แต่มันก็อดคิดไม่ได้ระหว่างเรื่องของเราที่ผ่านมา อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้มิวเปลี่ยนไป
“จีด้า มิว เก็บของเสร็จแล้วอย่าลืมลงไปหาแฟนคลับด้วยนะ เร็วๆหล่ะ แฟนคลับเค้ารอนานแล้ว” พี่ทีมงานคนนึงเดินเข้ามาบอกในขณะที่ฉันกำลังเก็บของกลับบ้าน
“ค่ะ/ครับ” ฉันและมิวขานตอบรับจากพี่ทีมงาน ฉันเหลือบเห็นมิวถอนหายใจพลางส่ายหัวเบาๆ เมื่อฉันเห็นท่าทีแบบนั้นของเค้า ฉันรีบชิ่งเดินออกมาก่อนดีกว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่ฉันเห็นเค้าแอบทำท่าลำบากใจ ไม่พอใจอะไรทำนองนั้นอยู่เป็นประจำ ฉันก็ไม่อยากจะไปบังคับจิตใจใครหรอกนะ แต่งานมันก็เป็นงานอ่ะเนอะ
“จีด้า! บอกหลายทีแล้วไงว่าให้รอ เดินลงไปคนเดียวเดี๋ยวเราก็โดนว่าอีก” มิววิ่งตามมาจับมือฉันออกไปหาแฟนคลับ
“กรี๊ดดด พี่มิว พี่จีด้ามาด้วยกันดูสิ่ๆ” แฟนคลับส่งเสียงและวิ่งมาทางฉันกับมิว และคอยดูนะมิวจะแสดงท่าทางรักฉันเป็นพิเศษเลยแหละ
“มารอนานหรือยังครับ โทษทีน้าเพิ่งเลิกซ้อม” มิวยิ้มและทักทายแฟนคลับ ซึ่งก็ได้รับเสียงกรี๊ดอย่างถล่มทลาย
“พี่จีด้า วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่ร่าเริงเลย ไม่สบายหรือเปล่า” แฟนคลับถามฉันด้วยความเป็นห่วง นี่สิ่นะ ที่เค้าเรียกว่ากำลังใจ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่แฟนคลับเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขและมีกำลังใจในการทำตามความฝันมาก ระหว่างที่ฉันคิดอะไรเพลินๆ ก็รู้สึกเหมือนมีคนมาดึงแก้มฉัน
“โอ๋ ยิ้มหน่อยน้า ไม่สบายเหรอโอ๋เอ๋ๆ” มิวฉีกยิ้มทะเล้น ใส่ฉันอีกแล้ว OMG กี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องเผลอใจให้กับรอยยิ้มและท่าทีแบบนี้
“ไม่ค่อยสบายนิดหน่อยค่ะ คิดถึงทุกคนนะ” หลังจากนั้นฉันกับมิวก็พูดคุยและถ่ายรูปในฐานะ “คู่จิ้น” กันกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบสี่ทุ่ม
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ มิวกับด้าขอตัวกลับก่อน กลับบ้านกันดีๆนะบ๊ายๆทุกคน” มิวกล่าว
“กลับแล้วนะ พน ด้าจะ ร่าเริง ร่าเริง ร่าเริง แล้วมาเจอกันใหม่นะ “ ฉันบอกลาแฟนคลับและโบกมือลาเดินออกมา โดยมีมิวเดินตามมาข้างๆ
“……………………..” สองข้างทางระหว่างฉันกับเค้าเต็มไปด้วยความเงียบ เหมือนมิวจะเดินนำฉันไกลออกไปทุกที นี่ไม่ใช่โหมดดราม่า แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องทำใจให้ชินกับทุกๆวันที่ต้องเจออะไรแบบนี้ ฉันมองแผ่นหลังของเค้าไปจนไกลลิบตา แต่มันก็อดคิดไม่ได้ระหว่างเรื่องของเราที่ผ่านมา อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้มิวเปลี่ยนไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ