หนี้รัก พันธะหัวใจ

“คุณหญิง…คุณหญิงไปโดนอะไรมาคะ”ฟางรีบเข้าไปหาคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง คุณหญิงเบือนหน้าหนีแล้วทำสีหน้านิ่ง ก่อนที่หล่อนจะขึ้นเสียงใส่ลูกเลี้ยงของตัวเอง

 

“เลิกถาม!แล้วขึ้นมาหาฉันบนห้อง!”

 

          เมื่อสิ้นเสียงฟางเลยถอยห่างจากคุณหญิงก่อนจะน้อมรับคำสั่ง เธอหันไปมองป้าณีที่ตกใจไม่ต่างกัน ฟางเดินตามหลังคุณหญิงอย่าช้าๆ คุณหญิงไม่เคยโมโหใครขนาดนี้มาก่อน แล้วยิ่งกับเธอยิ่งแล้วใหญ่…เธอได้แต่คิดอย่างนั้นอยู่คนเดียวจนเดินมาถึงในห้อง เธอนั่งคุกเข้าส่วนคุณหญิงก็นั่งขอบเตียง ภายในห้องเกิดความเงียบระหว่างทั้งสอง มีเพียงเสียงสะอื้นของคุณหญิงที่ฟางได้ยิน

 

“คุณหญิง ร้องไห้ทำไมคะ”ฟางเข้าใกล้คุณหญิงช้าๆ แต่หล่อนกลับถอยห่างแล้วยังผลักไสอย่างที่ไม่เคยเป็น

 

“เธอเลิกทำดีกับฉันได้แล้วฟาง”

 

“คุณหญิง…ทำไมคุณหญิงพูดแบบนี้คะ” ธนันธรณ์ถามออกไปอย่างอดกลั้น เธอรู้สึกใจไม่ดีเลยเมื่อคุณหญิงเย็นชาใส่เธอแบบนี้

 

“ฉันขอร้อง ฉันอยากให้เธอเกลียดฉัน เกลียดฉันนับจากนี้ไป”

 

“เกลียด? ทำไมคะ ทำไมฟางต้องเกลียดคุณหญิงด้วยคะ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฟางจะต้องเกลียดคุณ”

 

“มีสิ เพราะสิ่งที่ฉันจะทำต่อจากนี้มันเลวร้ายสำหรับเธอมากน่ะสิ และเธอต้องไม่มีวันให้อภัยฉันแน่”

 

          คนฟังได้แต่นั่งสงสัยกับคำพูดของคุณหญิง ทำไมเธอถึงต้องไม่ให้อภัยคุณหญิง เรื่องอะไรที่เลวร้ายเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ 

 

“คุณหญิงหมายความว่ายังไงคะ ฟางไม่เข้าใจ”

 

“ตอนนี้เธอไม่ต้องเข้าใจก็ได้แต่ไม่นานเธอก็จะเข้าใจมัน…ฟางฉันขอเถอะนะ เธออย่าทำให้ฉันรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลย”

 

          ยิ่งพูดยิ่งไม่เข้าใจ ฟางรู้สึกอึดอัดมากในเวลานี้ คุณหญิงไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ทำให้เธอเข้าใจ…แล้วเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องยอมเกลียดคุณหญิง

 

“คุณหญิง…บอกฟางมาเถอะค่ะ ฟางยินดีรับฟัง”

 

“…ไม่ พอล่ะ เธอออกไปได้แล้ว”

 

“คุณหญิง…”

 

“ออกไปซะ!”

 

          ฟางจึงทำได้แค่เดินออกจากห้องด้วยคำถามมากมายที่อยู่ในหัว เธอแค่อยากจะรับฟังคำพูดเหล่านั้น แค่อยากจะรู้ว่าคุณหญิงต้องการอะไร แล้วทำไมต้องอยากให้เธอเกลียดมากขนาดนี้

 

         

 

“อีกแล้วหรอพ่อ! ทำไมพ่อไปคาสิโนของผมโดยที่ไม่บอกผมก่อนครับ!” ภาณุกระแทกเสียงใส่คนเป็นพ่อที่นั่งพลอดรักกับสาวสวยสองคนอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

 

“แล้วแกจะโมโหอะไร ฉันก็แค่อยากจะช่วยแกจัดการลูกหนี้โง่ๆพวกนั้น” พูดในขณะที่สายตากลับมองแต่ผู้หญิงพวกนั้น

 

“ผมขอบคุณในความหวังดีของพ่อนะ! แต่ขอโทษ!ที่ผมไม่ต้องการมัน!” คนพูดตะวาดใส่อย่างเหลืออด

 

          ทุกครั้งเลยที่พ่อเขามักจะไปจัดการพวกลูกหนี้ของเขา ทั้งที่ไม่ใช่ธุระอะไรของท่าน แน่นอนว่าคาสิโนนั่นเมื่อก่อนเคยเป็นของท่าน แต่ท่านก็ยกที่นั่นให้เขาไปแล้ว ถึงยังไงทางกฎหมายท่านก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งของของเขา

 

“อย่าทำเป็นหวงไปหน่อยเลย ที่ฉันยกคาสิโนนั่นให้แก ก็แค่คิดว่าแกจะดูแลมันดี แต่ที่ไหนได้…กลับไปพลอดรักกับผู้หญิงจนๆนอกบ้าน แล้วปล่อยให้พวกลูกหนี้ค้างเงินเรากี่สิบคน”

 

“พ่อหมายความว่าไง”

 

“หึ แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า วันนี้ฉันจัดการลูกหนี้ของแกไปหนึ่งคนแล้ว ถือว่าฉันช่วยแกก็แล้วกัน”

 

 

          จัดการ?

 

“พ่อคิดจะทำอะไร!”

 

“เดี๋ยวแกก็รู้ ไม่กี่ชั่วโมงนี้หรอก หึ” เมื่อพูดจบ คนเป็นพ่อก็โอบเอวสาวสวยทั้งสองก่อนจะเดินขึ้นไป ปล่อยให้คำถามมากมายอยู่ในหัวของป๊อปปี้อย่างนั้น

 

“คุณป๊อปใจเย็นๆก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าจะเอานมร้อนๆให้ดื่มนะคะ”

 

     ป้าน้อมที่เห็นคุณหนูของตัวเองกำลังเครียดจึงอยากจะช่วยให้คุณหนูผ่อนคลายลงได้บ้าง แต่เหมือนความหวังดีของป้าน้อมจะไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลยสักนิด ป๊อปปี้ปฏิเสธป้าน้อมก่อนจะขอตัวขึ้นไปด้านบน เขากำลังเครียดและอยากจะหาคำตอบพวกนั้นให้ได้…

         

“อย่าทำเป็นหวงไปหน่อยเลย ที่ฉันยกคาสิโนนั่นให้แก ก็แค่คิดว่าแกจะดูแลมันดี แต่ที่ไหนได้…กลับไปพลอดรักกับผู้หญิงจนๆนอกบ้าน แล้วปล่อยให้พวกลูกหนี้ค้างเงินเราอยู่กี่สิบคน”

         

 

พ่อคิดจะทำอะไรกันแน่!

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะป้าณี เดี๋ยวฟางปิดประตูบ้านเอง ป้าไปนอนเถอะ” ฟางอาสาปิดประตูให้ หลังจากที่เห็นป้าณีเหนื่อยมาพอแล้ว ก็วันนี้เธอกะจะช่วยทำอาหารช่วยทำงานบ้านให้แต่สุดท้ายเธอก็ถูกคุณเฟย์ลากตัวไปจนต้องให้ป้าณีทำงานอยู่คนเดียว และตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอจะช่วยป้าณีได้คือปิดประตูบ้าน

 

“ไม่เป็นไรค่ะคุณฟาง…”

 

“ไม่ได้จ้ะป้า ฟางอยากช่วยป้าบ้าง วันนี้ป้าทำงานคนเดียวทั้งวันเลย…นะคะป้าณี”

 

“เฮ้อ ก็ได้ค่ะ นั้นป้าไปนอนก่อนนะคะ” ป้าณีว่าจบเลยเดินกลับเข้าไปในห้อง

 

      ฟางเดินไปหยิบกุญแจบ้านที่แขวนอยู่ จากนั้นก็เดินออกไปนอกบ้านเพื่อปิดประตู แต่จู่ๆเธอก็รู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาเฉยๆ ฟางจึงสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออก ก่อนจะจัดการล็อกประตูบ้านแต่ทำได้เพียงแค่เอากุญแจไขเข้าไปเท่านั้นร่างของเธอกลับถูกกระชากอย่างแรง เธอพยายามร้องสุดเสียงแต่คงไม่มีใครได้ยินเพราะผ้าที่กำลังปิดปากเธอออยู่ ขณะเดียวกันแรงสุดท้ายของเธอคือเสียงอ้อนวอนหวังว่าใครจะมาได้ยินบ้างแต่เปล่าเลย ร่างของฟางทรุดลงไปกับพื้นและจากนั้นเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย

 

     หากแต่เธอหารู้หรอกว่าใครคนหนึ่งที่เฝ้ามองเธออยู่ชั้นบนของบ้าน สายตาที่เห็นทุกการกระทำของคนพวกนั้น เห็นว่าฟางกำลังขอความช่วยเหลือ เห็นว่าเธอกำลังร้องไห้ทุรนทุราย แต่หล่อนก็ช่วยอะไรฟางไม่ได้เลย เพราะตอนนี้หล่อนก็รู้สึกผิดมากแล้ว มากเกินกว่าที่ฟางจะให้อภัย…

 

“ฉันขอโทษนะฟาง เธออย่าโกรธฉันเลยนะ” ปากก็เอ่ยไป สายตาก็ยังคงมองคนพวกนั้นอุ้มฟางขึ้นรถไปแล้ว หล่อนคิดว่าหล่อนกำลังทำผิดมหันต์

         

 

     ที่ตัดสินใจขายฟางให้กับเจ้าหนี้ของหล่อนเอง…

 

 

 

 

         หลังจากที่จัดการอุ้มลูกหนี้ของเจ้านายตัวเองมาถึงบ้าน ตามคำสั่งของคุณผู้ชาย แต่หน้าที่ของเขายังไม่จบ ชายหนุ่มทั้งสองอุ้มหญิงสาวเข้ามาในบ้านก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปยังห้องของคุณผู้ชายของบ้าน ทันทีที่ทั้งสองเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องเตรียมจะเคาะประตูเรียกเจ้านายตัวเองที่อยู่ด้านใน กลับต้องชะงักเมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง

 

 

“หยุด!พวกแกจะทำอะไร”

 

 

“คุณหนู”

 

 

          สองเสียงประสานกันด้วยความกังวล ทั้งที่คุณผู้ชายได้สั่งพวกเขาเอาไว้ว่าห้ามให้ลูกของท่านเห็น แต่เหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว ภาณุที่กำลังเดินกลับเข้าไปในห้องหลังจากที่ลงไปหาป้าน้อม แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นพวกลูกน้องสองคนที่กำลังอุ้มหญิงสาวแปลกหน้าขึ้นไปยังห้องของพ่อเขา ทีแรกก็อยากจะทำเมินเป็นไม่สนใจถ้าไม่ติดที่ว่าเขารู้สึกคุ้นผู้หญิงคนนั้น

 

 

“แล้วนี่ใคร” ป๊อปปี้ถาม เขาไม่เห็นใบหน้าของหญิงสาวผู้นี้เพราะผมที่ปล่อยสลวยลงมาปิดใบหน้า

 

 

 

"ลูกหนี้ของคุณผู้ชายครับ”  

 

    

      ลูกหนี้?

 

 

          ด้วยความที่ป๊อปปี้กลับคุ้นหน้าคุ้นตาเขาจึงจัดการเกลี่ยผมที่บดบังอยู่ออก นาทีนั้นหัวใจของเขากลับตกไปที่ตาตุ่มอย่างรวดเร็ว หญิงสาวที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก…หญิงสาวที่ทำให้เขาใจเต้นแรงและตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น…

 

 

“ฟาง…”

 

_______________________________________________________

ฮัลโหลลลลลล ห่างหายไปนานมากกกก กราบขอโทษนักอ่านทุกคนนะค้าบบบบ

กลับมาแล้วกับอีกตอน ได้เวลาเข้าเรื่องกันแล้วววว ฟางกับป๊อปปี้จจะเป็นอย่างไนต่อติดตามในตอนต่อไปเน้อออ

ขอเม้นนนนนนนนน โหวตตตตตตตตตตตต (ถ้ารักหรือชอบเรื่องนี้นะค่าบบบ)