ผิดที่เธอ...แกล้งรัก

 
 
 
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะ เอ่อ มาหาแม่หรอคะ"ฟางเดินไปเปิดประตูพบกับผู้หญิงสูงวัยคหนึ่งยืนอยู่
 
 
 
 
 
"เปล่าจ้ะ ชั้นมาหาหนู ชั้นชื่อลดาเป็นเจ้านายเก่าของแม่หนู แม่เธอเล่าว่าเธอกำลังตกงาน ชั้นมีงาน
ให้เธอทำ"คุณลดาพูดก่อนที่จะขอให้ฟางพาเธอเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เราตัดสินใจถูกมั้ยเนี่ย"หลายวันต่อมาฟางนั่งทบทวนกับตัวเองพลางมองเอกสารสัมภาษณืงานที่
หน้าสถาบันสอนศิลปะและดนตรีแห่งหนึ่ง
 
 
 
 
 
"ต่อไปเชิญคุณธนันต์ธรญ์เข้าสัมภาษณ์ค่ะ"เสียงของเจ้าหน้าที่ที่อยู่หน้าห้องเรียนให้ฟางเดินเข้าไป
ในห้องทำงาน หญิงสาวกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เมื่ออ่านป้ายที่แปะด้านหน้าห้อง
 
 
 
'ภาณุ จิระคุณ ผู้บริหาร/ครูใหญ่'
 
 
 
 
 
"คุณจบบัญชีมาแต่จะมาเป็นครูสอนร้องเพลงเนี่ยนะ"ป๊อปปี้อ่านประวัติของฟางแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
"อ๋อ ชั้นสอนได้ค่ะ ชั้นเคยเรียนร้องเพลงแล้วก็ประกวดอยู่ตอนเด็กๆ ชั้นมั่นใจได้แน่นอนว่าต้อง
ทำได้แน่ค่ะ"ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
 
"เคยร้องเพลงตอนเด็กแล้วไงครับ ผมก็เคย เคยทำตั้งหลายอย่าง เจ็ทสกีก็เคยขี่ผมยังไม่เป็นนัก
กีฬาเจ็ทสกีเลย เอาเป็นว่าขอบคุณมากนะครับที่มาสัมภาษณืกับเราวันนี้"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะปิดแฟ้ม
ใบสมัครของฟางแล้วเดินออกไปพักข้างนอก ทำให้ฟางอึ้งก่อนที่จำเป็นต้องเดินกลับออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไหนว่าได้งานแน่นอนๆ แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ยยัยฟาง"ฟางบ่นแล้วเดินออกมาจากสถาบันแล้วชะงัก
เมื่อเห็นชายหนุ่มคุยโทรศัพท์อยู่แล้วจ้องหน้าเธอเขม็ง
 
 
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยว"ฟางมองข้ามแล้วกำลังจะโบกแท็กซี่แต่ป๊อปปี้เดินมาคว้าแขนเอาไว้ได้
 
 
 
 
 
"อะไรหรอคะคุณป๊อป"ฟางแปลกใจเมื่อถูกป๊อปปี้รั้งไว้และกระชากพาเธอมาที่ลานจอดรถ
 
 
 
 
"ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่ามาสมัครก็ต้องได้ทำงานที่นี่ แล้วจะมาให้ชั้นสัมภาษณ์ทำไม แม่คนเส้นใหญ่
อยากทำงานที่นี่ใช่มั้ย ได้ แต่เงินเดือนชั้นไม่มีให้หรอกนะ เพราะเธอได้จากแม่ชั้นมาตั้ง5ล้านแล้วนิ
พรุ่งนี้ก็มาทำงานซะ แม่ครุเงินเดือน5ล้าน"ป๊อปปี้ว่าอย่างไม่พอใจก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปใน
สถาบัน
 
 
 
 
 
"แล้วแบบนี้ชั้นจะรอดมั้ยเนี่ย"ฟางเห็นสายตาไม่พอใจของป๊อปปี้กลืนน้ำลายเอื๊อกก่อนที่จะเดินกลับ
บ้านไป
 
 
 
นี่เป็นเรื่องแรกของเราเลย ขอจากเรื่องนี้ไว้กับคนรักป๊อปฟาง คนรักกามิด้วยนะคะ