ผิดที่เธอ...แกล้งรัก

 

 

 

 

 

 

 

"สวัสดีค่ะ เอ่อ มาหาแม่หรอคะ"ฟางเดินไปเปิดประตูพบกับผู้หญิงสูงวัยคหนึ่งยืนอยู่

 

 

 

 

 

"เปล่าจ้ะ ชั้นมาหาหนู ชั้นชื่อลดาเป็นเจ้านายเก่าของแม่หนู แม่เธอเล่าว่าเธอกำลังตกงาน ชั้นมีงาน

ให้เธอทำ"คุณลดาพูดก่อนที่จะขอให้ฟางพาเธอเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เราตัดสินใจถูกมั้ยเนี่ย"หลายวันต่อมาฟางนั่งทบทวนกับตัวเองพลางมองเอกสารสัมภาษณืงานที่

หน้าสถาบันสอนศิลปะและดนตรีแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

"ต่อไปเชิญคุณธนันต์ธรญ์เข้าสัมภาษณ์ค่ะ"เสียงของเจ้าหน้าที่ที่อยู่หน้าห้องเรียนให้ฟางเดินเข้าไป

ในห้องทำงาน หญิงสาวกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เมื่ออ่านป้ายที่แปะด้านหน้าห้อง

 

 

 

'ภาณุ จิระคุณ ผู้บริหาร/ครูใหญ่'

 

 

 

 

 

"คุณจบบัญชีมาแต่จะมาเป็นครูสอนร้องเพลงเนี่ยนะ"ป๊อปปี้อ่านประวัติของฟางแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"อ๋อ ชั้นสอนได้ค่ะ ชั้นเคยเรียนร้องเพลงแล้วก็ประกวดอยู่ตอนเด็กๆ ชั้นมั่นใจได้แน่นอนว่าต้อง

ทำได้แน่ค่ะ"ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

"เคยร้องเพลงตอนเด็กแล้วไงครับ ผมก็เคย เคยทำตั้งหลายอย่าง เจ็ทสกีก็เคยขี่ผมยังไม่เป็นนัก

กีฬาเจ็ทสกีเลย เอาเป็นว่าขอบคุณมากนะครับที่มาสัมภาษณืกับเราวันนี้"ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะปิดแฟ้ม

ใบสมัครของฟางแล้วเดินออกไปพักข้างนอก ทำให้ฟางอึ้งก่อนที่จำเป็นต้องเดินกลับออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไหนว่าได้งานแน่นอนๆ แล้วนี่มันอะไรกันเนี่ยยัยฟาง"ฟางบ่นแล้วเดินออกมาจากสถาบันแล้วชะงัก

เมื่อเห็นชายหนุ่มคุยโทรศัพท์อยู่แล้วจ้องหน้าเธอเขม็ง

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยว"ฟางมองข้ามแล้วกำลังจะโบกแท็กซี่แต่ป๊อปปี้เดินมาคว้าแขนเอาไว้ได้

 

 

 

 

 

"อะไรหรอคะคุณป๊อป"ฟางแปลกใจเมื่อถูกป๊อปปี้รั้งไว้และกระชากพาเธอมาที่ลานจอดรถ

 

 

 

 

"ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่ามาสมัครก็ต้องได้ทำงานที่นี่ แล้วจะมาให้ชั้นสัมภาษณ์ทำไม แม่คนเส้นใหญ่

อยากทำงานที่นี่ใช่มั้ย ได้ แต่เงินเดือนชั้นไม่มีให้หรอกนะ เพราะเธอได้จากแม่ชั้นมาตั้ง5ล้านแล้วนิ

พรุ่งนี้ก็มาทำงานซะ แม่ครุเงินเดือน5ล้าน"ป๊อปปี้ว่าอย่างไม่พอใจก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปใน

สถาบัน

 

 

 

 

 

"แล้วแบบนี้ชั้นจะรอดมั้ยเนี่ย"ฟางเห็นสายตาไม่พอใจของป๊อปปี้กลืนน้ำลายเอื๊อกก่อนที่จะเดินกลับ

บ้านไป

 

 

 

นี่เป็นเรื่องแรกของเราเลย ขอจากเรื่องนี้ไว้กับคนรักป๊อปฟาง คนรักกามิด้วยนะคะ