ลูกหนี้กลายเป็นรัก

บ้านจิระคุณ
"กลับมาแล้วหรอลูก" โบว์ที่เดินเข้ามาในบ้าน แม่ก็รีบทักขึ้น
 
 
 
"ค่ะแม่ อ่อตอนที่หนูเดินเข้ามาเหมือนเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใครกันหรอค่ะ"โบว์ที่สงสัยก็ถาม
 
 
 
"อ๋อ เขาชื่อฟางอายุน่าจะเท่าๆตาป๊อปแล้วเรื่องมัน้ป็นแบบนี้.." หลังจากนั้นแม่ก็เล่าให้ลูกฟังทั้งหมด "อ้าวฟางมานี่หน่อย" ทันทีที่เห็นฟางคุณหญิงก็รีบเรียก
 
 
 
"มีอะไรจะใช้ฟางหรอค่ะ" ฟางพูด
 
 
 
"เปล่าหรอก นี่ยัยโบว์ลูกสาวฉัน" คุณหญิงพูด แล้วโบว์ก็ยิ้มให้ฟาง
 
 
 
"คุณโบว์มีอะไรจะใช้ฟางหรอค่ะ" ฟางพูด
 
 
 
"อย่าเรียกว่าคุณดีดว่าค่ะ เรียกโบว์ก็พออีกอย่างโบว์ก็ายุน้อยกว่าพี่ฟาง" โบว์พูดแล้วยิ้มกว้าง
 
 
 
"จะดีหรอค่ะ คือ.." ฟางที่เกรงใจก็พูดออกมา
 
 
 
"ไม่ต้องเกรงใจหรอค่ะ โบว์ดีใจที่จะได้มีเพื่อนคุยสักทีในชีวิตก็มีแต่พี่ป๊อปเบื่อที่จะเถียงด้วยแล่วว" โบว์พูดพร้อมกับทำหน้าน่ารักๆใส่
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวแม่ขึ้นไปดูพ่อก่อนน่ะ สาวๆก็คุยกันไปก่อน" คนเป็นแม่ที่นั่งมองแล้วยิ้มออกมา แล้วก้เดินออกไป
 
 
 
"พี่ฟางค่ะ โบว์มีอะไรให้ช่วยค่ะ" โบว์พูดพร้อมกับทำหน้าจริงจัง
 
 
 
"มีอะไรให้พี่ช่วยค่ะ" ฟางที่มองหน้าโบว์อย่าตั้งใจ
 
 
 
"คือพี่ป๊อปพี่ชายโบว์เค้าพึ่งสร้างบ้านตัวเองเสร็จแล้วช่วงนี้ก็ไม่ค่อยจะว่างก็เลยให้โบว์จัดการเรื่องของตกแต่งที่สั่งให้ แล้วมันมีบางอย่างที่ไม่ได้เขียนให้แล้วโบว์ก็เลือกไม่ถูกว่าจะต้องทำไงพี่ฟางช่วยหน่อยน่ะๆๆ" โบว์ที่พูดยาวเหยียด แล้วก็ขอร้องฟาง
 
 
 
"มันจะดีหรอค่ะ ....งั้นก็ได้ค่ะ" ฟางที่ทนต่อการอ้อนของโบว์ไม่ไหวเลยตอบตกลงไป
 
 
 
"เย้! ขอบคุณนาะค่าา อ๊ะ!พี่ป๊อปมาแล้ววว" โบว์รีบขอบคุณฟาง แล้วรถของป๊อปก็ได้เข้ามาในบ้าน
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวไปช่วยคนอื่นๆก่อนน่ะค่ะ" ฟางพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไป
 
 
 
"อ้าว พ่อกับแม่ละ" ทันทีที่ป๊อปเดินเข้ามาก็ได้ถามโบว์
 
 
 
"อ่ออยู่ข้างบนค่ะ พี่ป๊อปๆบ้านเรามีคนมาอยู่ใหม่ด้วยแหละ" โบว์ที่เห็นพี่ชายกำลังจะเดินไปก็รีบพูดขึ้นมา
 
 
 
"ใคร??" ป๊อปมองหน้าโบว์อย่างงง
 
 
 
"พี่เค้าชื่อฟางอายุก็น่าจะเท่าพี่ด้วยน่ะ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้..." แล้วโบว์ก็เล่าทุกอย่างให้ป๊อปฟัง
 
 
 
"เงินเยอะขนาดนั้นเลยหรอ แล้วทำไมแม่ต้องทำอย่างงั้นด้วยน่ะ" ป๊อปที่ไม่เข้าใจแม่ตัวเองที่ทำแบบนั้น
 
 
 
"ก็เพราะว่าฟางเป็นผู้หญิงไง แม่กลัวว่าคนพวกนั้นจะเอาฟางไปขายให้คนอื่น" คุณหญิงที่เดินมาก็รีบอธิบาย
 
 
 
"แล้วว.." ป๊อปที่กำลังถามต่อ
 
 
 
"เอาน่าไปกินข้าวกันเถอะ" พ่อก็ได้ตัดบททันที แล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องอาหาร
 
 
 
"นั่งสิตาป๊อป"ทันทีที่ป๊อปเห็นฟางป๊อปก็เข้าใจแล้วว่าทำไมแม่ถึงทำแบบนั้น
 
 
 
"ครับ" แล้วป๊อปก็นั่งลง แล้วก็เริ่มทานข้าว
 
 
 
"แล้วบ้านใกล้เสร็จยัง" พอเริ่มทานข้าวสักพัก พ่อก็ได้ถามป๊อปขึ้น
 
 
 
"ยัยโบว์บอกว่าเสร็จครับ" พอป๊อปพูดจบโบว์ก็ตกใจทั้นที
 
 
 
"5555 คือๆ มันก็เหลืออะไรนิดๆหน่อยๆ" โบว์รีบพูดออกมา
 
 
 
"กะไว้แล้ว ยัยโบว์น่ะยัยโบว์" ป๊อปพูดแล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
"เดี๋ยวโบว์จะรีบทำให้เสร็จน่ะๆ" โบว์รีบพูดพร้อมกับยิ้มให้พี่ชาย แล้วหลังจากทานข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้าย
 
 
 
"จะออกไปข้างนอกหรอป๊อป" คุณหญิงที่เห็นลูกชายกำลังออกไปข้างนอกก็ถาม
 
 
 
"ครับ พอดีวันนี้นัดกับพวกไอ้เขื่อนไว้เดี๋ยวผมจะรีบกลับน่ะครับ"ป๊อปพูดจบก็เดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผับ
"ไอ้โมะเป็นอะไรของแกว่ะเห็นนั่งนิ่งๆ"เขื่อนถามโทโมะที่เอาแต่นั่งนิ่งๆ
 
 
 
"แม่ฉันบังคับให้แต่งงานกับลูกของเพื่อนแม่" โทโมะพูดจบก็ยกแก้วเหล้าเข้าปาก
 
 
 
"แก้วหรอ" จงเบพูด
 
 
 
"ใช่" โทโมะพูดแล้วมองไปทางอื่น
 
 
 
"แก้วก็น่ารักนิ" เขื่อนรีบพูดขึ้นทั้นที
 
 
 
"ไอ้ป๊อปมาละๆ" แล้วป๊อปก็เดินเข้ามานั่งในกลุ่ม
 
 
 
"ไอ้ป๊อปมาช้ายังว่ะ" เขื่อนรีบถามป๊อป
 
 
 
"งานเยอะว่ะ" ป๊อปพูดจบก็กินเหล้า
 
 
 
"สาวๆสักคนไหมว่ะจะได้คลายเครียด"เขื่อนพูดแล้วก็ยิ้ม
 
 
 
"ไม่ว่ะเดี๋ยวจะกลับเลย" ป๊อปพูดแล้วก็นั่งนิ่งๆคิดถึงเมื่อตอนเย็นที่เขาเห็นฟางแล้วเผลอยิ้มออกมา
 
 
 
"ไอ้ป๊อปยิ้มอะไรว่ะ"จงเบเห็นก็ถาม
 
 
 
"เปล่าๆ เดี๋ยวฉันกลัยดีกว่า" แล้วป๊อปก็จบก็กลับทันทีที่พูดจบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วทำอะไรอยู่ลูก ทำไมยังไม่นอน" แม่แก้วเดินเข้ามาถามแก้วที่นั่งอยู่
 
 
 
"ก็แก้วยังไม่อยากแต่งงานนิค่ะ"แก้วพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ
 
 
 
"เอาอย่างนี้แม่จะไปพูดกับคุณพี่ว่าอาจจะให้แค่หมั้นกันก่อนถ้ามันไม่โอเคจริงค่อยถอนหมั้นก็ได้" แม่พูดเชิงทำให้ลูก
 
 
 
"ค่ะ" แก้วพูดจบก็ทำหน้าเซ็งๆต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ติดตามตอนต่อไป