ลูกหนี้กลายเป็นรัก

9.1

เขียนโดย snow_k

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 23.23 น.

38 ตอน

83 วิจารณ์

46.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 17.26 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

17) เผลอใจ1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"งานไปถึงไหนละ" ดนัยถามลูกชายที่ยืนอยู่ต่อหน้า

"ทางมิสเตอร์เดนอยากให้เราส่งของล็อตนี้ให้เร็วที่สุดครับ" เรนตอบ

"งั้นก็ส่งไปสิ รออะไรอยู่" ดนัยพูด

"ตอนนี้พ่ออย่าลืมว่าพวกไอ้ป๊อปกำลังหาหลักฐานเอาผิดเราอยู่" เรนพูดต่อ

"แล้วแกจะทำไง" ดนัยถาม

"พวกมันจะต้องไปงานแต่งของไอ้เคนตะ ผมจะใช้ช่วงนี้แหละส่งของ พ่อไม่ต้องห่วง" เรนพูดแล้วยิ้มอย่างคนชั่ว

"นี่คับเอกสารที่พี่ฟางอยากได้เพิ่มมายฝากมาคับ" เควินพูดแล้วยื่นเอกสารให้ฟาง

"งั้นฟางขอตัวน่ะค่ะ" ฟางรับเอกสารจากเควินแล้วขอตัวไปห้องทำงานป๊อปทันที

"ดูฟางขยันทำงานเนอะไอ้ป๊อป" เขื่อนพูดขึ้น วันนี้เขื่อนกับเฟย์มาเยี่ยมป๊อป

"ขยันก็ดีแล้วนิ แล้วนี่อะไรว่ะ" ป๊อปพูดแล้วหันไปเห็นซองที่เขื่อนถือ

"การ์ดแต่งงานไอ้เคนตะมันฝากมาให้แก" เขื่อนยื่นการ์ดให้ป๊อป

"คนต่อไปก็คงเป็นไอ้โทโมะสิน่ะ" ป๊อปพูดแล้วมองการ์ดแต่งงานเพื่อน

"แผลเห็นไงบ้าง" เฟย์ที่เห็นป๊อปพูดเศร้าๆ เลยรีบเปลี่ยนเรื่อง

"ไม่ค่อยเจ็บล่ะ พรุ่งนี้ว่าจะไปทำงานแล้วละ" ป๊อปตอบด้วยสีหน้าดีขึ้น

"ดีเลยเพื่อน งั้นกลับก่อนนะเว้ย" เขื่อนพูดจบแล้วออกไปพร้อมเฟย์

"แล้วแกไม่กลับบ้านหรอ" ป๊อปที่เห็นว่าเควินยังนั่งอยู่ก็เลยถาม

"กำลังครับ" เควินพูดจบก็เดินกลับบ้าน

" เรื่องเมื่อ3ปีที่แล้วหรอว่ะ" เควินหลังจากกลับมาจากบ้านป๊อปก็สงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง

"พี่คิดอะไรอยู่อ่ะ ทำไมดูเครียดๆ" โบว์ที่เห็นเควินนั่งคิดอะไรคนเดียวก็ถาม

"มาพอดีเลยพี่มีเรื่องจะถาม คือเมื่อ3ปีที่แล้วเรื่องของพี่ป๊อปกับผู้หญิงคนนั้นเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม" เควินพูดแล้วมองหน้าโบว์

"ให้โบว์เล่าหรอ @#$£€+!=/÷/@₩*&#()÷*×£×£& เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ จนถึงตอนนี้พี่ป๊อปก็คงยังไม่ลืม" โบว์ก็เล่าให้เควินฟัง

"เป็นแบบนี้เอง" เควินพูด

"คุณจะไปทำงานหรอค่ะ" ฟางถามที่เข้ามาในห้องป๊อปแล้วป๊อปกำลังแต่งตัวไปทำงาน

"ใช่รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว" ป๊อปพูดจบฟางก็ออกไป

แล้วทั้งคู่ก็ออกจากบ้านไปบริษัท

"เออ เกือบลืมอีก2วันต้องไปงานแต่งงานของเคนตะกับขนมจีนเตรียมตัวด้วย" ป๊อปพูดขณะเดินเข้าบริษัท

"คะ ให้ฟางจองตั๋วเครื่องบินไหมค่ะ" ฟางถามต่อ

"ไม่ต้องชั้นจะขับรถไปเอง" ป๊อปตอบแล้วนั่งอ่านเอกสาร จนถึงเที่ยงฟางที่ยังเห็นป๊อปนั่งทำงานอยู่ก็เลยนึกได้ว่าป๊อปต้องกินยา

"คุณป๊อปเที่ยงแล้วคุณต้องกินยาน่ะค่ะ" ฟางพูด

"เธอไปกินเถอะชั้นไม่หิวส่วนยาเดี๋ยวชั้นกิน" ป๊อปพูดแล้วไม่มองหน้าฟาง ฟางที่เห็นว่าป๊อปดื้อไม่ยอมไปกินข้าวก็เดินออกไป

"ตายต๊ายๆ มาทำงานแล้วหรอยะ เอาเรื่องดูแลป๊อปมาบังหน้าเพื่อหยุดงานสิน่ะ ฮึ" น้ำหวานที่เห็นฟางกำลังเดินออกบริษัทก็พูด

"คุณคงเข้าผิดแล้วละคะ คุณป๊อปต่างหากที่ขอให้ฉันดูแลเค้า" ฟางสวนกลับทันที

"แต่ชั้นว่าฉันคิดไม่ผิดน่ะ ได้ยินมาว่าเธอติดหนี้ป๊อปอยู่เป็น10ล้านนิเธอคงจะใช้วิธีจับเขาสิน่ะ เพราะเธอไม่มีปัญญาที่จะหาเองได้" น้ำหวานรีบพูดกลับน้ำหวานสังเกตเห็นว่าตอนพูดถึงเงินฟางถึงกับหน้าเสีย

"แล้วใครน้าาที่ยอมทิ้งผู้ชายที่รวยไปหาคนที่รวยกว่า แล้วตอนนี้ก็ล้มละลายแล้วพยามที่จะกลับมาหาเขาคืน" มีนกับแจมที่เห็นฟางโดนน้ำหวานพูดถึงหนี้ฟางก็รับเข้าไปช่วย

"อ๊ายยย ฝากไว้ก่อนน่ะ" น้ำหวานที่เถียงไม่ออกก็รีบหนีไป

"ขอบคุณน่ะค่ะ" ฟางพูด

"ไม่เป็นอะไรหรอกคนกันเอง แล้วนี่จะไปไหน" แจมพูดขึ้น

"อ่อคือคุณป๊อปไม่ยอมลงมากินข้าวฟางเลยว่าจะไปหาอะไรให้คุณป๊อปนะ" ฟางตอบแล้วยิ้ม

"งั้นพวกเราช่วยไอ้ป๊อปมันเป็นแบบนี้แหละ" มีนพูดจบก็พาฟางไปร้านอาหารที่อยู่ใกล้บริษัท