I love ..รักยัยฝาแฝดจอมเก่ง

    กำลังที่พี่ซันจะพูดต่อ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดัง
  (ฮัลโหล พี่ซันอยู่ไหน เฮียเธมโกรธใหญ่แล้ววว )
  ใจเย็นๆหน่า 
   (ซันอยู่ไหนแล้ว )
  คาเฟ่ครับ
  (ไปทำไม )
  อ่อ พอดีผมไปเจอตอนที่ไอจังกำลังโดนทำร้ายก็เลยเข้าไปช่วย
  (ไอจิเก่งการต่อสู้หนิ )
  เห็นว่าเป็นพี่ก็เลยไม่อยากลงมือ
  (อ่อนแอ เดี๋ยวพวกฉันไปหา )
  ครับๆ 
 
  ผ่านไป20นาทีพวกพี่ธาม เฮียเธม เฮียฮันได้เข้ามาในคาเฟ่
          " เอ่อ สวัสดีค่ะพี่ธาม เฮียเธม เฮียฮัน " 
   คำพูดของคิราริทำให้พี่ธามรู้สึกสงสัยว่าคนตรงหน้าคือใครทำไมรู้จักพวกเราได้
          " นี่ เก่งการต่อสู้ไม่ใช่หรอทำไมไม่สู้ละ "
  เฮียเธมพูดอย่างหงุดหงิดใส่คิราริหรือที่พวกเขารู้จักในไอจิ 
          " ไม่เอาหน่าเฮียไอจังกำลังเศร้านะ "
  ซันพูดพร้อมกุมมือคิราริแน่น
           " ไม่ได้ยิ่งต้องซ้ำเติม ถ้าไม่ซ้ำตอนนี้เจอมันอีกก็จะเจอหนักกว่าครั้งนี้ "
  เฮียเธมหงุดหงิดอย่างสุดขีด ในใจคิดว่าอยากจะสั่งสอนออกมาให้หมด
          " เอาหน่าเธม ไอจิคงกลัวมาก "
   เฮียฮันบอกเฮียเธมอย่างสนิทสนมและหันมาส่งยิ้มให้ริราริส่วนซันหน่ะหรอ หึ หุมมือคิราริแน่น
          " เออเริ่มดึกแล้วฉันกลับก่อนนะ "
  คิราริพูดพร้อมลุกออกจากที่
         " เดี๋ยว! "
  เฮียเธมทักคิราริก่อนที่นะเดินออกจากคาเฟ่
        "ม..มีอะไรหรอคะ "
        " วันนี้มากับฉันก่อน "
        " เอ่อ เฮียคะ ขอปฏิเศธได้ไหมคะ "
  คิราริเวลาอยู่ต่อหน้าคน4คนนี้จะสุภาพมาก
        " เธอกล้าขัดฉันหรอ "
        " ไม่กล้าค่ะ แค่ไม่อยากจะไป "
         " มานี่ "
  ไม่ทันที่จะพูดจบเฮียเธมได้จับมือคิราริไปที่ตึกร้างตึกหนึ่งซึ่งเป็นรังของพวกนักเลงส่วน ซัน ธาม ฮัน ก็ตามหลังมา
       " อูว ว้าว~คิดว่าใครที่ไหนได้ คิราริน " 
  เสียงของคนเป็นหัวหน้าพูด
       " ไอจิลุยเลย ทำให้ฉันเห็นถึงความแข็งแกร่งของเธอ "