I love ..รักยัยฝาแฝดจอมเก่ง

     " ปล่อย ปล่อยฉัน ปล่อย!!!!!! "
  คิราริได้หันไปมองด้วยสีหน้าที่ตกใจเมื่อได้เจอคิราริก็เกิดอาการกลัว และตอนนั้นคนที่โดนตำรวจกำลังจับได้หันมามองคิราริแล้วยิ้ม คนคนนั้นสลีดตำรวจหลุดแล้ววิ่งไปทางคาเฟ่เคาะกระจกแล้วตะโกนอย่างดีใจ
    " เจอแล้ว เจอแล้ว คิราริ เราได้เจอกันแล้วนะ! "
    
     " คิราริถอยออกมาเถอะ คิราริ ถอยออกมา! "
  แต่เสียงของเพื่อนก็ไม่เข้าหูคิราริเลยแม้แต่นิด จนทำให้ริว        ต้องอุ้มคิราริมานั่งตักแล้วในตอนนั้นสายตาของคนที่กำลังทุบกระจกก็มีแววตาโกรธ
      " ปล่อยคิรารินะ ปล่อยอย่ามายุ่งกับของของฉัน !! "
  ริวไม่ได้สนใจคำพูดหรือได้ยินสิ่งที่เขาพูดได้แต่กอดคิราริแล้วลูบหัวปลอบแต่คิราริกลับตัวแข็งทื่อสายตาแห่งความกลัวอย่างสุดขีด
      " คิรารินเธอเป็นอะไร เธอมองฉันสิ! "
   เพื่อนสาวมองคิราริด้วยความเป็นห่วงและรักใคร่และพยายามเรียกคิราริให้กลับมาเมื่อตำรวจที่อยู่ข้างนอกตั้งสติได้ ได้จับชายคนนั้นไป แต่คิราริยังกลัว 
       " คิรารินคงตกใจมาก แต่ฉันตกใจยิ่งกว่านะริว นายบังอาจกอดตุ๊กตาน้อยของฉัน! " 
   มานาเมะได้พูดกับริว ทำให้ริวรู้ตัวแล้วปล่อยคิราริให้นั่งบนเก้าอี้เหมือนเดิม ทำให้คิราริกลับ่สภาพปกติ 
        " ฉ..ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ " ผู้ชายคนนั้นมาได้ไง?ทำไม?
  พอพูดจบคิราริก็กลับบ้านของเธอ