จินยองของผม[markjin GOT7]

               ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆเอ่ยทักทายจินยองตัวน้อยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่แฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ รอยยิ้มอันตรายแบบนั้น ช่างเหมาะกับเขาเสียจริง 
 
               "..." ร่างบางยิ้มแหยๆตอบ เขาไม่เคยถูกเรียกว่าสาวน้อยมาก่อน คงรู้สึกขนลุกไม่น้อย
 
               "ฉันชื่อมาร์ค ต้วน แต่เธอเรียกฉันว่ามาร์คพอ ในฐานะที่เธอเป็นผู้หญิงของฉัน มานั่งนี่สิ" หนุ่มหล่อคนนั้นตบเบาะโซฟาเบาๆ
 
               "..." จินยองยืนนิ่ง
 
               ผู้หญิงของเขา หมายความว่าไง?
 
               "เฮ้ ทำไมเธอดื้อจัง" พูดจบ เขาลุกขึ้นแล้วเดินมาหยุดที่จินยอง มือเรียวแบบผู้ชายลูบไล้ใบหน้าของคนตัวเล็กกว่า 
 
               อะไรของมันวะเนี่ย!!
 
               ร่างสูงค่อยๆช้อนตัวจินยองแล้วอุ้มไปที่โซฟาตัวเดิม เขาวางร่างน้อยอย่างถนุถนอมแล้วคร่อมร่างนั้นทันที มือซนซุกไซร้ไล่ลูบไปทั่วร่างกาย มาร์คโน้มตัวลงช้าๆหวังจะสัมผัสริมฝีปากสวยน่าจูบของคนที่อยู่ใต้พันธนาการ
 
               ฟึ่บ
 
               "หยุดนะเว่ย! นายจะทำอะไรฉันห๊ะ! ไอ้บ้า!!" จินยองกระชากวิกบนหัวตัวเองออก แล้วโยนใส่คนที่คร่อมเขาอยู่ 
 
               "เฮ้ย! แกเป็นผู้ชายเหรอวะ แกเป็นใคร!? แล้วจินนีล่ะ!?" มาร์คกระโดดดึ๋งอัตโนมัติ ใครจะคิดล่ะว่าสาวน้อยน่ารักน่าถนุถนอมตรงหน้าจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ยังไม่วายถามหาจินนีที่เขารอคอย
 
               "จินนีไหนไม่รู้เว่ย! ฉันชื่อจินยอง ปาร์ค จินยอง!!" จินยองโวยวาย 
 
               "ใครให้แกแต่งตัวแบบนี้มาหาฉัน!" 
 
               "พ่อ"
 
               "แล้วแกก็ยอมเนี่ยนะ!!?" 
 
               "ก็เออสิวะ! พ่อบอกว่าถ้าแต่งจะยอมเลิกเล่นการพนัน"
 
               "โดนไอ้แก่นั่นหลอกแล้วล่ะ มันบอกฉันว่าจะเอาลูกสาวมาให้ฉัน จนกว่ามันจะหาเงินมาจ่ายหนี้พนันครบ" มาร์คหัวเสียนิดหน่อย ที่โดนลูกหนี้ของตัวเองหลอก
 
               "พ่อนะพ่อ งั้นฉันกลับละ ฉันไม่ใช่ผู้หญิง ลาก่อน" 
 
               "เดี๋ยว ฉันไม่ให้ไป แกต้องชดใช้หนี้ของพ่อแกที่นี่"
 
               "ไม่!!!" จินยองตะคอกกลับ 
 
               "งั้นแกก็เลือกเอาระหว่างรับใช้ฉันอยู่ที่นี่ กับออกไปจากที่นี่แต่พ่อแกไม่รอดแน่ ชีวิตของพ่อขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแกเองนะ" มาร์คขู่ ไม่สิ เขาทำจริงแน่ เรื่องแบบนี้ทำให้เขาหงุดหงิดไม่ใช่น้อย 
 
               "..." 
 
               "..." คนตัวสูงยิ้มมุมปาก ทำให้คนตัวเล็กตรงหน้าคิดหนักเข้าไปอีก
 
               พ่อนะพ่อ หลอกกันได้ลงคอ ถ้าไม่ใช่พ่อจะปล่อยให้โดนไอ้พวกนี้เล่นงานให้หมด ชิ
 
               "ว่าไง ปาร์ค จินยอง?" มาร์คถามย้ำ แต่ขอฟันธงได้เลยว่าเขารู้คำตอบนั้นอยู่แล้ว                             
 
               "ตกลง แต่นายต้องห้ามทำอะไรพ่อฉัน และที่สำคัญ...ห้ามข่มขืนฉันด้วย"
 
               "เออ ใครจะไปข่มขืนผู้ชายเล่า! หยึย"
 
               ต้องทนอยู่กับไอ้ผู้ชายแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่นะ อยากกลับบ้านโว้ยยย 
 
 
 
 
 
เรื่องนี้เรื่องแรก หากมีข้อผิดพลาดขออภัยนะคะ สามารถติได้ค่ะ เราไม่โกรธ อิอิ