จินยองของผม[markjin GOT7]

               "จินยอง"
 
               "อ้าว พ่อกลับมาตอนไหน แล้วหน้าไปโดนอะไรมา อย่าบอกนะว่าโดนรุมมาอีกแล้ว ผมบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เลิกเล่นการพนัน" หนุ่มน้อยวัย17ปีทักทายผู้เป็นพ่อโดยไม่มีความตกใจเลยสักนิด
 
               "พูดมากน่า เอานี่ไปใส่"
 
               "อะไรอ่ะ" จินยองรับถุงจากพ่อ แล้วหยิบของข้างในออกมาดู "นี่มันชุดกับรองเท้าแม่หนิ แล้วนี่อะไร วิกผม โบว์ติดผม พ่อจะให้ผมใส่ไอ้ของพวกนี่น่ะเหรอ จะบ้ารึเปล่า ผมเป็นผู้ชายนะ!"
 
               "ทำไม ตอนเด็กแกยังใส่กระโปรงเลย"
 
               "ก็แม่ให้ผมใส่นี่ ผมไม่ได้อยากใส่สักหน่อย แล้วตอนนั้นผมยังเด็กด้วย ตอนนี้ผมโตแล้วนะ" 
 
               แม่ของจินยองคิดว่าตัวเองได้ลูกสาว ก็เลยซื้อชุดกระโปรงน่ารักๆเตรียมไว้ให้ลูก แต่ว่าผิดคาด เธอได้ลูกชาย แต่จะให้ทำยังไงกับชุดพวกนั้นล่ะ ซื้อมาเสียเยอะ เธอเลยให้จินยองใส่ชุดเด็กหญิงจนเมื่อเขาโตขึ้นพอที่จะรับรู้ว่าชุดที่เขาใส่นั้น มันไม่เหมาะกับเพศของตัวเอง
 
               ตอนนี้แม่ของเขาไม่อยู่แล้ว แม่จากจินยองไปเมื่อเขาอายุ7ปี พ่อที่ขยันทำงานและรักครอบครัวเริ่มเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
 
               "เอางี๊ ถ้าแกยอมใส่แล้วไปกับฉัน ฉันจะไม่เล่นการพนันเดือนนึง"
 
               ร่างน้อยคิดสักพัก ก่อนจะตอบตกลง "โอเค พ่อพูดแล้วนะ" เขาไม่รู้หรอกว่าพ่อจะให้เขาไปทำอะไรที่ไหนแล้วใส่ชุดพวกนี้ทำไม แต่การที่พ่อเลิกเล่นการพนันเป็นสิ่งที่เขาเฝ้ารอมาตลอด แม่จะเลิกเล่นเดือนนึงก็ตาม -..-
 
               "เออๆ ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น รีบไปแต่งตัว"
               
               
              
               
               
               "พ่อ เสร็จแล้ว"
 
               ร่างน้อยเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเดรสสีขาวระดับเข่า วิกสีน้ำตาลยาวประบ่าตัดกับโบว์ติดผมลายจุด รองเท้าส้นสูงกำลังดี 
 
               เขาดูน่ารักยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก 
 
               "ต่อจากนี้แกห้ามพูดอะไรทั้งนั้น เงียบๆไว้" 
 
               "ทำมะ" 
 
               "ฉันบอกแกว่าอะไร หุบปาก!" 
 
               ยังพูดไม่จบ พ่อของจินยองก็สวนกลับแล้วเดินนำไปที่รถลีมูซีนสีดำที่จอดหน้าบ้าน ชายร่างใหญ่ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนขับเปิดประตูรถให้สองพ่อลูกได้เข้าไปนั่ง รถหรูค่อยๆเคลื่อนตัวออกช้าๆ
 
               เด็กชายในชุดเดรสเข้าไปนั่งในรถแอร์เย็นๆ โดยไม่รู้ว่าพวกเขาคือใคร และจะพาไปที่ไหน แต่เมื่อผู้เป็นพ่อบอกว่าไม่ให้พูด เขาก็จะไม่พูด 
 
 
 
 
 
               รถคันสวยขับมาจอดในบ้านหลังหนึ่ง มันใหญ่จนเรียกว่าวังยังได้เลย จินยองมองรอบๆตัวจนมีชายอีกคนเดินมาเปิดประตูให้
 
               "คุณต้วนรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น เชิญ" ชายคนนั้นผายมือเชื้อเชิญให้เข้าบ้านหลังโต "ส่วนแก คุณต้วนไม่ต้อนรับ" เขาหันไปบอกพ่อของจินยอง
 
               "แกเดินเข้าไปคนเดียวนะ เดี๋ยวพ่อจะรออยู่ตรงนี้"
 
               จินยองพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน ห้องนั่งเล่นอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ จะถามก็ไม่ได้ เพราะพ่อไม่ให้เขาพูด จินยองได้แต่เดินหาไปเรื่อยๆ
 
               "ห้องนี้ล่ะมั้ง" จินยองพิมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไป
 
               "ว่าไงสาวน้อย มาแล้วเหรอ" ชายในห้องเพียงคนเดียวทักทาย
 
               
 
 
               คนๆนั้นเป็นใครกันนะ 
 
 
 
 
 เรื่องนี้เรื่องแรก หากมีข้อผิดพลาดขออภัยนะคะ