จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

        เขื่อนกับเฟย์เคาะประตูอยู่สักพักก็ไม่มีคนมาเปิดเลยเปิดเข้ามาเพราะประตูไม่ได้ล็อค เฟย์กับเขื่อนจะมาตามทั้งคู่ไปทานข้าว แต่แล้วก็ต้องออกไปเพราะทั้งคู่หลับอยู่ 

 

 

 

 

เขื่อน: ดูท่าทางพี่ป๊อบจะเป็นห่วงพี่ฟางจริงๆแล้วนะ 

 

 

 

เฟย์: นั่นดิ หรือว่าเค้าสองคนจะรักกันจริงๆแล้ว 

 

 

 

เขื่อน: มันก็ไม่แน่นะ นอนฟุบหลับข้างๆขนาดนั้น แถมมือยังจับไว้ตลอดเวลาอ่ะ 

 

 

 

เฟย์: ถ้ามันจริงก็ดีไปนะ แต่ถ้าไม่จริง คนที่น่าสงสารคงเป็นพี่ฟางของเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

          ฟางเริ่มรู้สึกตัวฟางค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆก็เห็นป๊อบปี้นอนอยู่ข้างๆขอบเตียง และก็เห็นว่าป๊อบปี้กุมมือเธออยู่ ฟางมองป๊อบปี้อย่างไม่เข้าใจว่า สิ่งที่เข้าทำมันคืออะไรกันแน่  

ฟางเห็นป๊อบปี้เองก็เริ่มรู้สึกตัวก็เลยแกล้งหลับต่อ ป๊อบปี้มองไปที่ฟางเห็นฟางยังหลับอยู่ ก็เลยเอามือไปจับหน้าผาก เพื่อเช็คอาการ 

 

 

 

ป๊อบ: ตัวไม่ค่อยร้อนแล้ว ทำไมยังไม่ตื่นนะ 

 

 

ฟาง: อืออ 

 

 

ป๊อบ: ตื่นแล้วอ่อ เป็นไงบ้างยังปวดหัวอยู่มั้ย 

 

 

ฟาง: ไม่ 

 

 

ป๊อบ: หิวรึเปล่า 

 

 

ฟาง: ไม่ 

 

 

ป๊อบ: เช็ดตัวหน่อยนะ 

 

 

ฟาง: ไม่ 

 

 

ป๊อบ: เป็นอะไร พูดแต่ไม่ ไม่ๆๆ 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องทำอะไรหรอก ฟางไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ฟางอยากนอนต่อแล้วอ่ะ นอนก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบ กินไรหน่อยมั้ย 

 

 

ป๊อบ: ไม่หิวอ่ะ มีอะไรอุ่นๆบ้างรึเปล่าฟางไม่ค่อยสบายอ่ะ  

 

 

แม่ป๊อบ: มีแม่ทำไว้ให้หนูฟางแล้ว เป็นโจ๊กร้อนๆ เพิ่งเสร็จอ่ะ เอาไปให้น้องซิ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับแม่ 

 

 

 

 

 

         ฟางไม่ได้หลับเมื่อป๊อบปี้ออกไปจากห้องฟางก็นอนคิดถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้นสำหรับเค้าคงเป็นความผิดพลาด ความไม่ได้ตั้งใจ แต่มันก็จริง เค้าจะมาตั้งใจ จะทำมันออกมาจากใจได้ยังไง ในเมื่อเค้าไม่เคยรักเธอ 

 

 

 

 

ฟาง: เค้าไม่ทางรักเราหรอก (บอกตัวเอง) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางตื่นมากินไรหน่อย 

 

 

 

ฟาง: พี่ป๊อบจะเอามาทำไม ฟางไม่กิน 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่กินไม่ได้ ไม่สบายอยู่ มีไข้สูงรู้รึเปล่า กินข้าวหน่อยแล้วจะได้กินยาอีกเม็ด จะได้นอนพักผ่อน 

 

 

 

ฟาง: ไม่กิน ไม่หิว อยากนอน 

 

 

 

ป๊อบ: ยังไงก็ต้องกิน ลุกขึ้น 

 

 

 

ฟาง: ไม่เอาอ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: จะกินดีๆมั้ย หรือว่าจะให้ป้อน 

 

 

ฟาง: ไม่ป้อน ไม่กิน ไม่อะไรทั้งนั้นอ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าดื้อได้มั้ย 

 

 

 

ฟาง: ก็ได้ กินก็ได้  

 

 

 

 

ป๊อบ: ดี ต้องป้อนมั้ย 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้อง 

 

 

ป๊อบ: ป้อนดีกว่า เธอยังดูเพลียๆอยู่เลย 

 

 

ฟาง: ไม่ กินไหว ไม่ต้องป้อนหรอก 

 

 

 

ป๊อบ: มา นั่งดีๆ ชั้นจะป้อนเอง 

 

 

 

ฟาง: แต่ 

 

 

 

ป๊อบ: อย่าดื้อ เร็วๆ