รุ่นพี่ที่รัก LOVE ...!

          

 

 

                                    

                                        ตอนที่1 >จุดเริ่มต้น<

 

 

          HI!! หวัดดีเราชื่อฟางน้าา วันนี้เป็นวันที่ 14

 

กุมภาพันธ์ เป็นวันแห่งความรัก ... ถามว่า?

 

ฉันมีความรักไหม? 

 

ตอบเลยว่า ... ไม่มี --+  

 

แล้วไงอ้ะะ  ก็ไม่แคร์อ่าน้ะ ^^ มีไม่มีก็ไม่เกี่ยวกับชีวิต

เรานิ จริงม้ะะ ><

 

ร้านCoffee Day

 

"ยัยฟาง!!! เอานี้ไปเสริฟที่โต๊ะ 8 สิ๊ เหม่ออยู่นั้นแหละ"

 

Umm ... คือปะกี้ เธอเป็นเจ้าของร้านชื่อ โฟร์ เจ้าของร้านที่เราทำงาน

อยู่ หุหุ นางเป็นแลดูเป็นคนโหดๆน้ะ แต่ที่จริง นางไม่โหดเล้ยยย จริ๊ง

จริ๊งนะ *เสียงสูง*

 

"ยัยฟาง!!! ยังไม่ไปอีก!!! โสดแล้วเหม่ออไง!!! อิจเค้าล่ะสิ่!!!"

 

อ่าาา.... บางทีเจ๊ก็พูดเสียงดังไป๊

/จากตอนแรกที่เหม่อมองไปที่ลูกค้า ตอนนี้หันหลบไปที่เคาร์เตอร์/

 

"ค่าาา!!! แล้วเจ๊จะพูดเสียงดังทำไม!! เจ๊ก็อยากมีบ้างล่ะสิ๊!! 555"

 

พอพูดจบก็รีบหยิบกาแฟไปเสริฟทันที เพราะ ถ้าไม่ไป มีหวัง เจ็บหัว

แน่นอน (จะโดนกระทะตีหัว?)

 

 

โต๊ะ8

 

"อะ...อ้าวว ยัยฟางง!!! ยัยเตี้ย!!"

 

ไอ้สัส! (ขออนุญาติน้าา เพื่ออรรถรสในการอ่านน้ะ^^)

 

 

กูซวยมาจากไหนเนี้ยย ดันมาเจอโจทย์เก่าอีก  โถ่วว ฟ้าช่างแกล้ง

เหลือเกิน

 

 

"^^#" *ยิ้มหวานไปให้โดยที่ไม่เต็มใจ*

 

เพราะ นี้ลูกค้านาจา ถ้ามีเรื่อง เรามีหวังโดนไล่ออกแน่ (หราา)

 

"อยากมีแฟนหรออ? เห็นพี่โฟร์ตะโกนเสียงดังเลย อันนี้ไม่ได้อยากจะ

เสือ_น้ะ แต่หูมันได้ยินน่ะ"

 

"อ้อ ก็ป่าวอ้ะ เจ๊ก็แค่พูดเล่นอ่ะน้ะ" *พร้อมกับยิ้มหวานไปให้* (ประชด)

 

"อ้อ ... ก็นึกว่าจะอยากได้ผู้... อุ๊!! อยากมีแฟนจะได้หาให้" (แกล้งเอามือมาปิดปาก)

 

"หึ" (ยิ้มมุมปาก)

 

"ไม่ต้องหาให้หรอก ... พอดีเราหา...เองได้น่ะ!! ไม่ต้องไปรบกวนเธอ

หรอก!!" 

 

พูดโดยที่ถ้าใครเข้าใจจริงๆ ก็แปลว่า (อย่ามาเสร่อ) อะไรทำนองนี้

 

"อ้อจ้า" 

 

อ้ากกก!!! ถ้าเจอกันที่โรงเรียน ฉันคงจะดักไปเคลียไปต่อหน้าเลย 

ฮึ่ยย!! 

 

 

ฉันรีบเดินไปที่หลังร้านทันที

 

"เจ๊!! นับต่อจากนี้เป็นต้นไป ถ้าลูกค้าโต๊ะ8มาอีก เจ๊ห้ามให้ฟางไปเสริฟ

อีกนะ!!!"

 

ฉันเดินปึงปังไปหาเจ๊โฟร์พร้อมตะโกนโหวกเหวกโวยวาย (แต่ไม่ดัง

มากนะ) อย่างหงุดหงิด

 

"อะไร!! ทำไม!!"

 

"ก็ถ้าฟางไปเสริฟ คราวนี้ฟางจะทำให้ร้านเจ๊พังแน่ๆ ฟางรับประกัน

อนาคตที่จะถึงว่าถ้าเจอมันอีกครั้ง ฟางคงจะทำใหู้กค้าเจ๊นั้นหายไปใน

พริบตา"

 

ไม่เวอร์เกินไป ... จริงๆ (ยิ้ม)

 

"ทำไมล่ะ?"

 

"ก็แคทอ้ะเจ๊ เจ๊คุ้นๆชื่อม่ะ?"

 

เจ๊โฟร์ทำหน้าคิดสักพัก ก่อนจะ...

 

"ไม่อ้ะ"

 

อ้ากกก เจ๊ฉันยังไม่แก่นะว้อยยย T0T

 

"เจ๊อ่าาา" (ลากเสียงยาว)

 

"ก็ยัยแคทที่เคยเป็นโจทย์เก่าของฟางอ่าา"

 

"..." (ทำหน้าคิด)

 

"ที่ฟางเคยเล่าให้ฟังอ้ะ"

 

"... อะ... อ้อ .. ยัยที่หน้าด้านนกอ่าน้ะ"

 

"อ่าใช่ๆ นั้นแหละ มันด่าฟางอ่าา หาว่าฟางอยากได้ผู้ชาย" (เบ้ปากจะ

ร้องไห้)

 

"โอ๋ๆ น้องพี่ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น อย่าไปแคร์สิ๊"

 

"อื้อๆ" (พยักหน้า)

 

 

และหลังจากนั้นฉันก็กลับมาทำงานต่อ แต่ตาที่จ้องไปที่โต๊ะ8 เพราะ ความมั่นล้วนๆ ที่ทำกับเจ๊โฟร์ ไปปะกี๊นี้เค้าเรียกว่า ต. อ่าน้ะ ซึ่งพี่โฟร์ก็รู้น้ะ แต่นางก็เล่นตามไป (ม้างง)  ซึ่งฉันมองไปก็แอบเบ้ปากไป

 

กริ๊งๆ (เสียงกระดิ่ง)

 

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่ร้าน คอฟฟี่เดย์ค่า รับอะไร ดีค่า"

 

ฉันสะดุ้ง ก่อนจะมาทำงานต่อ จากที่จ้องโต๊ะ8 

 

รู้สึกคันทีนยุบๆยิบๆ (ป่าวหรอก มดกัด แฮร่!!)

 

พอเถ๊อะะะ  พอกันที พอๆๆๆ พอเถอะ มาทำงานต่อดีฟ่าา 

 

 

หวัดดีจ้า นี้ไรท์เองงง 

 

ซึ่งนิยายเรื่องนี้แต่งเป็นครั้งแรก และ เป็นนิยายที่มีคำหยาบเยอะพอสมควรน้ะ ใครที่รับไม่ได้ ก็สามารถกดปิดได้เลย (แต่อย่ากดปิดเลยนะ) เพื่อความอรรถรสในการอ่านนะ ต้องเข้าใจ

 

เอิ่มๆ  ไรท์อยู่ม.2น้ะ อารมณ์อ่อนไหวง่ายย ถ้าใครที่เข้ามากดอ่านนิยายเรื่องนี้ล้าวว ก็มาเม้นติชม โหวตด้วยน้า (ไม่บังคับ แต่เม้นก็ดี)

 

1 คอมเม้น = 10 กำลังใจ

 

10 คอมเม้น = 100 กำลังใจ

 

1โหวต = 10 กำลังใจ

 

10โหวต = 1000 กำลังใจ

 

ถามๆๆ ที่พิมพ์มาทั้งหมดคิดว่านิยายเรื่องนี้สนุกไหม?

 

ตอบเลย .. ว่าไม่ยู้ววว 555

 

ฝากคอมเม้น ติดตามด้วยน้าา สามารถบอกได้น้ะ (งง?)

 

บรัยส์ 

 

พอดีปิดเทอมเแล้ว เลยหาอะไรมาแก้เหงาา

 

(ไม่มีสามีให้ดูแล้วว คิดถึ๊งๆ)

 

ป่าวหรอก ไม่มีไรจะดู55 ไปล่ะ