สายใยแห่งรัก

    รถม้าวิ่งในป่าค่อนข้างเร็วพอสมควร แต่ผู้ที่นอนอยู่ด้านในกับนอนหลับสนิท

    "ว่านหอมนี่ช่างได้ผลดีจริง" เจ้าฟ้าชายจิรายุกล่าว ก่อนจะมองเจ้าหญิงแสนสวยที่นอนอยู่บนตักของพระองค์อย่าง

หลงใหล 

  เจ้าหญิงราณีผู้งดงามแม้ตอนที่ยังหลับใหล

งามต้องใจ ราวกับแก้วมณีที่มีค่า

งามพักตรางามพริ้ง งามจริงงามทั่วทั้งสรรพางค์

เจ้าหญิงค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก่อนจะกรีดร้องด้วยความตกใจ

เมื่อเห็นชายที่คลุมผ้าสีดำปกปิดตรงหน้า

      "เจ้าเป็นใครกัน แล้วที่นี่ที่ไหน" เจ้าหญิงมองซ้ายขวาเห็นนางกำนัลนอนอยู่ข้างชายชุดดำอีกคนหนึ่ง

      "ที่นี่ก็บนรถม้าไงเจ้าหญิง " เสียงหวานกังวานดังออกมา

       "เจ้าโจรชั่ว" เจ้าหญิงพูดขึ้น เจ้าฟ้าชายจิรายุหันมองซ้ายขวาก่อนจะย้อนถาม

       "ไหนใครคือโจร ?"

       "เจ้านั่นแหละโจร ยังจะมองหาใครอีก"

พรีบ ผ้าคลุมหน้าถูกเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้างามเยี่ยงสตรีของเจ้าฟ้าชายจิรายุ แม้แต่เจ้าหญิงเองก็จ้องอย่างตกตะลึง

      "หน้าตาแบบนี้มิน่ามาเป็นโจรเลย"

      "อะไรกัน หน้าตาแบบนี้นะโจร" เจ้าฟ้าชายจิรายุชี้ไปที่พระพักตร์

      "ก็ใช่นะสิ แล้วลักพาตัวเรามาทำไมจะพาเราไปไหน" 

เจ้าหญิงกระชากคอเสื้อของชายหนุ่มที่พระองค์เรียกว่า โจร

      "ปล่อย" เจ้าฟ้าชายจิรายุดึงพระหัตถ์เจ้าหญิงออกอย่างแรง จนทั้งสองล้มไปพื้น

      "โอ้ย"

      "เกิดอะไรขึ้นพะยะค่ะ" ชายชุดดำอีกคนนึ่นก็คือนที องครักษ์คู่ใจของเจ้าฟ้าชาย ที่เพิ่งตื่นร้องถามอย่างตกใจ

    "ว้าย!!!! เจ้าหญิงเกิดอะไรขึ้นเพค่ะ" นารีนางกำนัลของเจ้าหญิงที่เพิ่งตื่นเหมือนกันอุทานขึ้น

     "เป็นอย่างไรบ้างเพค่ะ" นารีพยุงเจ้าหญิงลุกขึ้น

     "เพราะเจ้าโจรชั่วนี่แหละเราถึงเป็นแบบนี้" เจ้าหญิงจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าพระเนตรทรงเคียดแค้นมาก

     "อุ้ย โจรเมืองไหนกันรูปงามจริง" นารีพูดขึ้น เจ้าฟ้าชายมองนางกำนัลแล้วแย้มยิ้มอย่างมีเลศนัย