สายใยแห่งรัก

   เจ้าฟ้าชายจิรายุเดินไปมาภายในห้องประทับ พระพักตร์ดูเคร่งเครียดมิใช่น้อย

    "ประทับบ้างก็ได้นะกระหม่อม" นทีที่นั่งอยู่ข้างๆกล่าวด้วยเป็นห่วงเจ้านายตน

    "พี่รู้ว่าน้องเป็นห่วงเจ้าหญิง แต่ทางนั้นศรีเมืองดูแลอยู่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร" เจ้าหญิงจันทราวดีปลอบพระอนุชา

    "หม่อมฉันไม่ได้ห่วงเจ้าหญิง ห่วงแค่ว่าถ้าเจ้าชายธนาพบ จะเกิดเรื่องขึ้นก็เท่านั้นเอง"

เจ้าฟ้าชายกล่าวพลางหลบพระเนตรพระพี่นาง ก่อนจะเดินออกมาดูลาดเลาด้านนอก

    "หม่อมฉันคิดว่าเจ้าฟ้าชายคงจะมอบพระทัยให้เจ้าหญิงราณีไปเยอะแล้ว"

    "แบบนี้แหละนที ความใกล้ชิดจะแปรเปลี่ยนเป็นรักแท้ในสักวัน" เจ้าหญิงจันทราวดีกล่าวพลางยิ้มตามพระอนุชาไป

    "ทหารชุดดำมาเต็มค่ายเลยเพต่ะ เอแต่ว่าที่ไม่แต่งชุดดำก็ยังมี เหมือนทหารในวังเลยเพค่ะเจ้าหญิง"  นารีชี้ให้เจ้าหญิงราณีดูทหารที่ขี่ม้ามาจอดตรงหน้าศรีเมือง

     "แต่งกายเหมือนทหารในวังจริงด้วย แต่ไม่ใช่ทหารกสิรานคร" เจ้าหญิงตรัสพลางมองอย่างแปลกพระทัย

    "เดี๋ยวหม่อมฉันจะออกไปถามศรีเมืองว่าทหารเมืองไหน" นารีเดินออกไปแต่เจ้าหญิงทรงห้ามให้พร้อมกับรับสั่งให้ดูต่อไป

    "เจ้าชายธนากับแม่ทัพและทหารออกมาจากเมืองแล้ว เจ้าฟ้าชายให้ข้ารีบส่งข่าวมาบอกท่าน"

ทหารที่ขี่ม้าเร็วมาจากอติราชนครกล่าวกับศรีเมือง

     "ข้าเรียกทหารชุดดำกลับค่ายหมดแล้ว แล้วเรื่องเจ้าหญิงเจ้าฟ้าชายมีรับสั่งยังไง"

     "รับสั่งแค่ว่าให้อารักขาให้ดี แล้วจะรีบเสด็จมา" ทหารกล่าว ก่อนจะรีบควบม้าออกไป ศรีเมืองมองตามพลางถอนหายใจ

     "พวกนั้นคุยอะไรกันหรือนารี" เจ้าหญิงตรัสถามเมื่อเห็นว่านางกำนัลเงี่ยหัวฟังอย่างตั้งใจ

     "หม่อมฉันไม่ได้ยินอะไรเลยเพค่ะ" นารีตอบยิ้มๆ เจ้าหญิงทรงบ่นพร้อมกับเสียดาย

   ขบวนเสด็จของเจ้าชายธนาออกมาจากอติราชนครไกลพอสมควรแล้ว เจ้าชายธนาจึงสั่งให้ทหารหยุดพักตั้งค่าย ริมแม่น้ำ

   "ต้นน้ำของแม่น้ำสายนี้อยู่ที่ใดรึท่านเพชรทาย" อยู่ดีดีแม่ทัพอาทรก็ถามขึ้น

   "ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันท่าน แต่คิดว่าคงอยู่ด้านนั้น" แม่ทัพเชรทายชี้ไปทางทิศตะวันตก แม่ทัพหนุ่มมองตามอย่างสงสัย ก่อนจะควบม้าออกไปทันที สร้างความงุนงงให้แก่แม่ทัพและทหารต่างเมือง

   "ท่านอาทรดูซึมๆตั้งแต่ออกจากอติราชนครมาแล้วนะขอรับ"

    "ก็คงงั้นแหละ เจ้าหญิงเมืองตนก็ตามหาไม่พบมิหนำซ้ำเจ้าหญิงอีกเมืองก็มาทำให้หวั่นไหวอีก คงคิดมากกระมัง" แม่ทัพอาทรกล่าวกับทหาร