สายใยแห่งรัก

     "ที่ อติราชนคร เนี่ยก็มีสาวงามไม่แพ้เมืองดาหลาของเราเลยนะ" เจ้าชายธนาตรัส เมื่อเห็นเหล่านางสนมกำนัลเดินสวนกันไปมา
      "ทรงตรัสถูกต้องแล้วเจ้าชาย" แม่ทัพเพชรทายที่ตามเสด็จกล่าว
      "ท่านเพขรทาย ท่านคิดว่าเจ้าหญิงจันทราวดีงามรึเปล่า"
      "งามพะย่ะค่ะ" แม่ทัพเพชรทายตอบแบบเสียมิได้ ที่เจ้าชายเมืองตนไม่สนใจการงานบ้านเมืองมัวสนใจแต่สตรี
      "ข้าคิดว่าถ้าตีเมืองอติราชนครแตกเมื่อไหร่ ข้าจะแต่งตั้งเจ้าหญิงจันทราวดีเป็นชายารองจากน้องหญิงราณีของข้า ท่านว่าดีไหมท่านแม่ทัพ" เจ้าชายธนากล่าวอย่างมาดมั่น
      "เอาที่พระองค์ทรงสบายพระทัยเถิดพะย่ะค่ะ" 
เจ้าชายธนาหัวเราะอย่างมีความสุข ขณะที่แม่ทัพเพชาทายส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
 
      "ท่านแม่ทัพอาทร ข้าตามหาท่านเกือบทั่วเมืองมาอยู่ที่สวนหลวงนี่เอง" นทีและทหารสามสี่คนโค้งคำนับแม่ทัพอาทรอย่างนอบน้อม
      "พอดีข้าไม่รู้จะไปที่ไหน เลยเดินไปเรื่อยๆ"
     "แบบนี้นี่เอง เจ้าฟ้าชายกลัวพวกท่านจะเบื่อเลยให้ข้าพาท่านออกไปเดินให้ทั่วเมืองเลย"
     "ดีเหมือนกัน อติราชนครนี่กว้างนัก ข้าก็กลัวจะหลงทางเหมือนกัน" แม่ทัพอาทรกล่าว
     "งั้นข้าจะพาท่านไปดูห้องเก็บอาวุธของเมืองเรา" นทีกล่าวพลางเชื้อเชิญแม่ทัพอาทรและทหารคนสนิท
 
      ที่ตำหนักเจ้าฟ้าชายจิรายุ พระองค์ทรงรอใครบางคนอย่างจดจ่อ
      "ทหารที่ไปชายแดนกลับมาแล้วพะย่ะค่ะ"
      "รีบพาเข้ามา" เจ้าฟ้าชายตรัสพลางลุกจากพระแท่นขึ้นยืน ทหารสองนายเดินเข้ามาทำความเคารพ
       "ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง"
       "เรียบร้อยดีพะย่ะค่ะ ไม่มีใครเข้ามารบกวน"
       "แล้วคนที่นั่นสบายดีไหม"
       "ท่านศรีเมืองและทหารสบายกันดีพะย่ะค่ะ"
        "เราหมายถึงเจ้าหญิงทรงหายประชวรรึยัง" เจ้าฟ้าชายตรัส ทำเอาทหารเกาศีรษะเบาๆ
       "ท่านศรีเมืองบอกว่าเจ้าหญิงทรงหายจากอาการประชวรแล้ว และชอบผ้าที่พระองค์ให้นำไปถวายมาก เอ่อและยังทรงผิดมากเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าพระองค์ไม่ได้กลับไปด้วย" ทหารกล่าว
เจ้าฟ้าชายทรงยิ้มน้อยๆ ก่อนจะบอกให้ทหารออกไปได้
      "อีกไม่กี่วันก็คงได้พบกัน" เจ้าฟ้าชายตรัส ก่อนจะนึกถึงพระพักตร์ที่งดงามของเจ้าหญิงราณี
 
 
 แม่ทัพอาทรตามนทีเข้าไปในห้องเขาก็ต้องตะลึงที่เห็นดาบและอาวุธมากมาย
     "อาวุธอาจจะมีมากกว่า กสิรานคร ด้วยซ้ำ"
แม่ทัพอาทรรำพึงกับทหารคนสนิท
     "เจ้าชายธนาคงคิดผิดที่จะมาตีอติราชนคร" ทหารคนสนิทกล่าว แม่ทัพอาทรปรามด้วยสายตาเพราะไม่สมควรพูดให้ใครได้ยิน
    "จริงสินที ข้ายังไม่ได้พบกับแม่ทัพของอติราชนครเลย" แม่ทัพอาทรถามด้วยความสงสัย
    "เอ่อท่านแม่ทัพป่วยนัก เสียไปหลายเดือนแล้วล่ะท่าน แต่มีลูกสาวที่กำลังจะได้รับการแต่งตั้ง" นทีหมายความถึงศรีเมือง
    "เป็นผู้หญิงงั้นรึ" แม่ทัพอาทรงุนงงหนักกว่าเดิม
    "ใช่แล้วท่าน แต่ท่านอย่าได้ประมาทฝีมือเชียวนะ ท่านศรีเมืองนะถูกบิดาฝึกการรบตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ ฝีมือเก่งกาจไม่เบาเลย ที่สำคัญสวยด้วยนะท่าน"
    "ข้าชักอยากจะประลองด้วยแล้วซิ เกิดมายังไม่เคยสู้กับผู้หญิงเลย" แม่ทัพอาทรกล่าว
     "เอ่อ ตอนนี้นางไปทำธุระที่นอกเมืองนะท่าน" นทีกล่าวแบบไม่ให้มีพิรุธ อีกฝายพยักหน้าเข้าใจไม่ต่อความยาวสาวความยืดยังคงสนใจดาบในมือ ทำให้นทีโล่งอก