หยาดน้ำตาสุดท้าย

                                             พุทธศักราช 2469
 
 
"โอ้ย!! ช่วยด้วย! ข้าจะไม่ไหวแล้ว!" เสียงร้องโอดโอยดังสนั่นในบ้านหลังหนึ่ง
 
 
 
"โอ้ย หมอเมื่อไหร่ลูกข้าจะออกมาสักที! เมียข้าปวดท้องใหญ่แล้ว!!" เสียงตะหวาดดังพลางจ้องมองเมียตนเองที่นอนร้องโอดโอยจะคลอดลูก
 
 
 
"ใจเย็นๆสิ คลอดลูกไม่ใช่ว่าจะง่ายน่ะ หมอก็กำลังช่วยอยู่เนี้ย" หมอพูดพลางค่อยๆบีบท้องของหญิงสาว ชายชกรรย์ทนไม่ไหวจึงควักปืนกระบอกสั้นออกมา
 
 
 
"ถ้าเอ็งทำเมียข้าตายล่ะก็ เอ็งได้กลับบ้านเกิดแน่!!" ชายชกรรย์พูดขู่ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้นจากด้านนอก
 
 
 
"เสือดำ! ชั้นรู้ว่าแกอยู่ที่นี้! ยอมออกมามอบตัวสักเถอะ!ถ้าอยากจะเจอลูกแกอีก!!" เสียงตำรวจตะหวาดลั่น
 
 
 
"พวกมันบุกมาที่นี้ได้ยังไงกันว่ะ"เสือดำพูดพลางสอดส่องดูด้านนอก
 
 
 
"สงสัยข่าวเรื่องที่เอ็งจะพานังกานดาหนีมันจะหลุดไปถึงหูตำรวจ" เสือภูพูด
 
 
 
"โอ้ยยยยย!!/แงๆๆ" เสียงร้องครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลงก่อนที่เสียงเด็กจะดังขึ้นมา เสือดำหันไปมองอย่างตกใจ
 
 
 
"ละ..ลูกข้า!" เสือดำพูดด้วยความดีใจ พยาบาลจัดการเช็ดเลือดตามร่างกายเด็กก่อนที่จะห่อใส่ผ้าขาวอย่างถนถนอม
 
 
 
'ปัง!!' เสียงปืนยิงปะทะกันอย่างเดือดเพราะตำรวจเริ่มขยับเข้ามาใกล้ตัวบ้าน
 
 
 
"รีบหนีกันเถอะ ไม่งั้นเราจะไม่รอดกันหมด"ลูกน้องวิ่งมาบอกก่อนที่เสือดำจะอุ้มเอาภรรยา
 
 
"เอาลูกข้าหนีไปก่อน แล้วไปเจอกันที่ท่าน้ำ!" เสือดำพูดก่อนทีทุกคนจะแยกย้ายกันหนี
 
 
 
ความมืดเริ่มย่างกลายเข้ามา เหล่าโจรพากันวิ่งหนีตำรวจอย่างสุดชีวิต
 
 
'ตุบ!' นายตำรวจคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้ากระโดดมาตัดหน้า
 
 
 
"ยังไงวันนี้แกก็หนีไม่รอดหรอก ใอ้โจรชั่ว" พลตำรวจโทดุจรนิจพูด กานดารีบลงจากหลังผู้เป็นสามีก่อนจะวิ่งไปหาอีกฝ่าย
 
 
 
"นังกานดา! เอ็งทำอะไรของเอ็งว่ะ!" เสือภูพูด ทำเอาทุกคนชงัก
 
 
"ช่วยชั้นด้วยน่ะพี่ พวกโจรมันลักพาตัวชั้นมา พวกมันข่มขืนชั้น"หญิงสาวพูดพลางอ้อนวอน ทำเอาฝ่ายโจรกำหมัดแน่น
 
 
 
"บ่ะ! อีนังเพศยา เอ็งนี้มันเลี้ยงไม่เชื่อจริงๆ! อย่าอยู่เลยมึง!" เสือดำพูดพลางจะบุกเข้าไปชิงตัว
 
 
 
'ปัง!' กระสุนนัดหนึ่งยิงเฉียดแขนไป
 
 
 
"เห้ย! พี่เสือดำ!" ลูกน้องร้องพลางจะวิ่งเข้าไปช่วยแต่ต้องชงักเมื่อตำรวจทุกคนเล็งปืนมา
 
 
 
"ลาก่อนน่ะ ใอ้เสือดำ" กานดาพูดพลางยิ้มเยาะเย้ยก่อนที่ตำรวจจะบุกเข้ามาจับตัวพวกเสือดำ
 
 
 
 
 
พระนคร
 
 
"เฟย์ ได้เวลากินข้าวแล้วจ้า" เสียงเรียกดังขึ้น
 
 
 
"เฮ้อ อยู่นี้นิเอง ยัยตัวแสบ" หญิงสาวพูดพลางยิ้มเอ็นดูก่อนจะอุ้มขึ้นพลางเดินเข้าไปในห้องครัว
 
 
"เย็นนี้จะขึ้นแสดงแล้ว เอ็งก็ตั้งใจซ้อมล่ะกานดา" หญิงสาวที่เป็นเพื่อนพูดพลางมองกานดาที่นั่งแต่งหน้าอยู่
 
 
"เออ ข้ารู้อยู่หรอกน่ะย้ำอะไรนักหนาว่ะ!" กานดาพูดก่อนจะใช้ลิปติกทาปาก
 
 
"จะไม่ให้ข้าย้ำได้ไงว่ะ ก็กว่าเอ็งจะเตรียมตัวก็จะขึ้นเวทีแล้วดีน่ะที่รอดมาได้เพราะนังบัวมันที่คอยขึ้นสลับตัวกับเอ็ง!" หญิงสาวบ่นด้วยความระอา
 
 
 
"เอ็งจะบ่นอะไรนักหนา อีแตง!! เก็บปากดีๆของเอ็งใว้กินข้าวไปดีกว่า วันนี้ข้าไม่ทำขายหน้าหรอกโว้ย! ท่านเจ้าพระยาอุส่ามาทั้งที" กานดาพูดก่อนจะยิ้มอย่างเพ้อฝัน
 
 
 
"หึ คิดว่าท่านเจ้าพระยาจะเอาเอ็งรึ ลูกติดอย่างเอ็ง ใครจะไปเอา" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาพลางพูดกระแนะกระแหน่
 
 
 
"อ้าว อีนี้ มึงอยากกินฝ่ามือกูไมว่ะ!"กานดาพูดก่อนจะลุกขึ้นเท้าสะเอว
 
 
"แล้วคิดว่ากูจะกลัวมึงหรอ! อีหญิงร่าน! กูก็มีตีนมีเท้าเหมือนกันล่ะโว้ย! มึงเข้ามา!"หญิงสาวพูดท้าทายก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้ามาหาเรื่องกัน
 
 
 
"โอ้ย! พอสักทีเถอะ! นังกานดา! อีแจม! จะอยู่ใครอยู่มันสักวันไม่ได้หรอว่ะ!!" เสียงตะหวาดดังขึ้น กานดาและแจมชงัก
 
 
 
"ชั้นไปล่ะ"กานดาพูดก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินออกไป
 
 
 
"นั้นเอ็งจะไปใหนน่ะอีกานดา! เอ็งต้องอยู่ซ้อมน่ะ!" เพื่อนสาวตะโกนแต่กานดาก็เดินออกไปไกลแล้ว
 
 
 
"ปล่อยมันไปเถอะ ดีซ่ะอีกจะได้ไม่วุ่นวาย"หญิงสาวคนหนึ่งพูดก่อนทีทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำงาน
 
 
 
 
 
 
สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านนนนน เราเป็นสมาชิกใหม่ของขีดเขียนน่ะค่ะ ชอบแต่งนิยายแนวดราม่า
 
เรื่องนี้ย้อนยุคสุดตัวส่วนพระเอก-นางเอกจะเจอกันได้ยังไง ติดตาม+คอมเม้นด้วยน่ะค่ะ 
 
เตรียมเกลียดกานดาใว้ได้เลยเพราะนางร้ายเกินคน!