หยาดน้ำตาสุดท้าย

                                             พุทธศักราช 2469

 

 

"โอ้ย!! ช่วยด้วย! ข้าจะไม่ไหวแล้ว!" เสียงร้องโอดโอยดังสนั่นในบ้านหลังหนึ่ง

 

 

 

"โอ้ย หมอเมื่อไหร่ลูกข้าจะออกมาสักที! เมียข้าปวดท้องใหญ่แล้ว!!" เสียงตะหวาดดังพลางจ้องมองเมียตนเองที่นอนร้องโอดโอยจะคลอดลูก

 

 

 

"ใจเย็นๆสิ คลอดลูกไม่ใช่ว่าจะง่ายน่ะ หมอก็กำลังช่วยอยู่เนี้ย" หมอพูดพลางค่อยๆบีบท้องของหญิงสาว ชายชกรรย์ทนไม่ไหวจึงควักปืนกระบอกสั้นออกมา

 

 

 

"ถ้าเอ็งทำเมียข้าตายล่ะก็ เอ็งได้กลับบ้านเกิดแน่!!" ชายชกรรย์พูดขู่ก่อนที่เสียงปืนจะดังขึ้นจากด้านนอก

 

 

 

"เสือดำ! ชั้นรู้ว่าแกอยู่ที่นี้! ยอมออกมามอบตัวสักเถอะ!ถ้าอยากจะเจอลูกแกอีก!!" เสียงตำรวจตะหวาดลั่น

 

 

 

"พวกมันบุกมาที่นี้ได้ยังไงกันว่ะ"เสือดำพูดพลางสอดส่องดูด้านนอก

 

 

 

"สงสัยข่าวเรื่องที่เอ็งจะพานังกานดาหนีมันจะหลุดไปถึงหูตำรวจ" เสือภูพูด

 

 

 

"โอ้ยยยยย!!/แงๆๆ" เสียงร้องครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลงก่อนที่เสียงเด็กจะดังขึ้นมา เสือดำหันไปมองอย่างตกใจ

 

 

 

"ละ..ลูกข้า!" เสือดำพูดด้วยความดีใจ พยาบาลจัดการเช็ดเลือดตามร่างกายเด็กก่อนที่จะห่อใส่ผ้าขาวอย่างถนถนอม

 

 

 

'ปัง!!' เสียงปืนยิงปะทะกันอย่างเดือดเพราะตำรวจเริ่มขยับเข้ามาใกล้ตัวบ้าน

 

 

 

"รีบหนีกันเถอะ ไม่งั้นเราจะไม่รอดกันหมด"ลูกน้องวิ่งมาบอกก่อนที่เสือดำจะอุ้มเอาภรรยา

 

 

"เอาลูกข้าหนีไปก่อน แล้วไปเจอกันที่ท่าน้ำ!" เสือดำพูดก่อนทีทุกคนจะแยกย้ายกันหนี

 

 

 

ความมืดเริ่มย่างกลายเข้ามา เหล่าโจรพากันวิ่งหนีตำรวจอย่างสุดชีวิต

 

 

'ตุบ!' นายตำรวจคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้ากระโดดมาตัดหน้า

 

 

 

"ยังไงวันนี้แกก็หนีไม่รอดหรอก ใอ้โจรชั่ว" พลตำรวจโทดุจรนิจพูด กานดารีบลงจากหลังผู้เป็นสามีก่อนจะวิ่งไปหาอีกฝ่าย

 

 

 

"นังกานดา! เอ็งทำอะไรของเอ็งว่ะ!" เสือภูพูด ทำเอาทุกคนชงัก

 

 

"ช่วยชั้นด้วยน่ะพี่ พวกโจรมันลักพาตัวชั้นมา พวกมันข่มขืนชั้น"หญิงสาวพูดพลางอ้อนวอน ทำเอาฝ่ายโจรกำหมัดแน่น

 

 

 

"บ่ะ! อีนังเพศยา เอ็งนี้มันเลี้ยงไม่เชื่อจริงๆ! อย่าอยู่เลยมึง!" เสือดำพูดพลางจะบุกเข้าไปชิงตัว

 

 

 

'ปัง!' กระสุนนัดหนึ่งยิงเฉียดแขนไป

 

 

 

"เห้ย! พี่เสือดำ!" ลูกน้องร้องพลางจะวิ่งเข้าไปช่วยแต่ต้องชงักเมื่อตำรวจทุกคนเล็งปืนมา

 

 

 

"ลาก่อนน่ะ ใอ้เสือดำ" กานดาพูดพลางยิ้มเยาะเย้ยก่อนที่ตำรวจจะบุกเข้ามาจับตัวพวกเสือดำ

 

 

 

 

 

พระนคร

 

 

"เฟย์ ได้เวลากินข้าวแล้วจ้า" เสียงเรียกดังขึ้น

 

 

 

"เฮ้อ อยู่นี้นิเอง ยัยตัวแสบ" หญิงสาวพูดพลางยิ้มเอ็นดูก่อนจะอุ้มขึ้นพลางเดินเข้าไปในห้องครัว

 

 

"เย็นนี้จะขึ้นแสดงแล้ว เอ็งก็ตั้งใจซ้อมล่ะกานดา" หญิงสาวที่เป็นเพื่อนพูดพลางมองกานดาที่นั่งแต่งหน้าอยู่

 

 

"เออ ข้ารู้อยู่หรอกน่ะย้ำอะไรนักหนาว่ะ!" กานดาพูดก่อนจะใช้ลิปติกทาปาก

 

 

"จะไม่ให้ข้าย้ำได้ไงว่ะ ก็กว่าเอ็งจะเตรียมตัวก็จะขึ้นเวทีแล้วดีน่ะที่รอดมาได้เพราะนังบัวมันที่คอยขึ้นสลับตัวกับเอ็ง!" หญิงสาวบ่นด้วยความระอา

 

 

 

"เอ็งจะบ่นอะไรนักหนา อีแตง!! เก็บปากดีๆของเอ็งใว้กินข้าวไปดีกว่า วันนี้ข้าไม่ทำขายหน้าหรอกโว้ย! ท่านเจ้าพระยาอุส่ามาทั้งที" กานดาพูดก่อนจะยิ้มอย่างเพ้อฝัน

 

 

 

"หึ คิดว่าท่านเจ้าพระยาจะเอาเอ็งรึ ลูกติดอย่างเอ็ง ใครจะไปเอา" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาพลางพูดกระแนะกระแหน่

 

 

 

"อ้าว อีนี้ มึงอยากกินฝ่ามือกูไมว่ะ!"กานดาพูดก่อนจะลุกขึ้นเท้าสะเอว

 

 

"แล้วคิดว่ากูจะกลัวมึงหรอ! อีหญิงร่าน! กูก็มีตีนมีเท้าเหมือนกันล่ะโว้ย! มึงเข้ามา!"หญิงสาวพูดท้าทายก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้ามาหาเรื่องกัน

 

 

 

"โอ้ย! พอสักทีเถอะ! นังกานดา! อีแจม! จะอยู่ใครอยู่มันสักวันไม่ได้หรอว่ะ!!" เสียงตะหวาดดังขึ้น กานดาและแจมชงัก

 

 

 

"ชั้นไปล่ะ"กานดาพูดก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินออกไป

 

 

 

"นั้นเอ็งจะไปใหนน่ะอีกานดา! เอ็งต้องอยู่ซ้อมน่ะ!" เพื่อนสาวตะโกนแต่กานดาก็เดินออกไปไกลแล้ว

 

 

 

"ปล่อยมันไปเถอะ ดีซ่ะอีกจะได้ไม่วุ่นวาย"หญิงสาวคนหนึ่งพูดก่อนทีทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำงาน

 

 

 

 

 

 

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านนนนน เราเป็นสมาชิกใหม่ของขีดเขียนน่ะค่ะ ชอบแต่งนิยายแนวดราม่า

 

เรื่องนี้ย้อนยุคสุดตัวส่วนพระเอก-นางเอกจะเจอกันได้ยังไง ติดตาม+คอมเม้นด้วยน่ะค่ะ 

 

เตรียมเกลียดกานดาใว้ได้เลยเพราะนางร้ายเกินคน!