กาลครั้งหนึ่ง...ในความทรงจำ (period of time)

หลายคนอาจจะคิดว่าความห่างทำให้ความรู้สึกมันเปลี่ยน หวั่นไหวไปจากเดิม

แต่ความจริงนั้นป่าวเลย เพราะยิ่งห่างไกลมากเท่าไหร่ ความคิดถึงนั้นก็เริ่มมากขึ้น

และยิ่งเวลาหมุนไป ทิ้งไว้เพียงภาพความทรงจำอันอดงานและไม่เคยลืมเลือน

ออกไปจากหัวใจดวงนี้ได้เลย

     หลายปีที่แล้ว

    "ฟาง เราเลิกกันก่อนได้ไหม"ป๊อปปี้มองหน้าคนรักด้วยน้ำตา

   "ป๊อปไม่อยากให้ฟางต้องรอ  รอแบบไม่มีจุดหมาย ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนที่เราจะได้เจอกัน"

    "ฟางเข้าใจป๊อป รักป๊อปมากนะ"

    "ป๊อปก็รักฟางนะ ขอโทษนะที่ทำตามความฝันของเราไม่ได้ แต่ขอให้ฟางจำไว้นะ ว่าไม่ว่าจะนานแค่ไหนฟางคือผู้หญิงคนเดียวที่ป๊อปอยากแต่งงานด้วย อยากที่จะวางอนาคตด้วยกัน"

    "ฟางดีใจนะที่ในความฝันของป๊อป ที่นอกจากครอบครัวแล้ว ยังมีฟางอยู่ในนั้นด้วย สัญญาได้ไหมว่าถ้าป๊อปกลับมา แล้วความรู้สึกยังเหมือนเดิม กลับมาคบกันอีกนะ"

    "ป๊อปสัญญา ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะที่เราต้องจากกัน"

  นานแล้วสินะ แต่ทำไมในความรู้สึกเมื่อเกินขึ้นไม่นานมานี้เอง เขาผิดเองที่ปล่อยเธอไป เขาผิดที่ทำตามสัญญาไม่ได้ ถึงความรู้สึกของเขาจะไม่เคยเปลี่ยน แต่มันคงกลับปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว นี้สินะที่เขาเรียกว่า "รักกันมาก แค่กลับไปสถานะเดิมไม่ได้"

  "เราจากกันเป็นที่สองแล้วนะฟาง ขอโทษนะที่ทำตามสัญญาไม่ได้ ป๊อปยังรักฟางเสมอ แล้วฟางละตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนที่ป๊อปรู้สึกหรือป่าว" ป๊อปปี้เหม่อมองที่ท้องฟ้าที่กว้างไกล พูดผ่านสายลมที่พัดผ่านไป หวังว่าคำพูดนี้ ลมนั้นจะพัดไปหาอีกคนให้รู้ว่า 'เขาคิดถึงเธอเหลือเกิน'