My Devil ยัยปีศาจของฉัน

                     CHAPTER  3                       สงครามน้ำลาย                " เดี๋ยวสิ... " โทโมะเรียกแล้วรั้งมือแก้วไว้แต่ดู เหมือนว่าจะดึงแรงเกินไปหน่อยเลยทำให้..  แก้วถูกดึง มาอยู่ในอ้อมอกของโทโมะพอดี ทั้งสองสบตากัน.. ด้วยความที่จุดจอดรถตรงนั้นเป็นมุมอับทำให้ไม่มีคน มากนักทั้งสองค่อยๆประกบปากกันโทโมะค่อยๆสอด ลิ้นอุ่นๆเข้าไปฉกชิมน้ำหวานในโพลงปากของแก้ว หญิงสาวควบคุมตัวเองไม่ไหวค่อยๆเอาลิ้นตนหยอก ล้อกับลิ้นของชายหนุ่มทั้งสองจูบกันอย่างเน้นนานจาก จูบอ่อนหวานเป็นเร้าร้อนขึ้นเรื่อยๆชายหนุ่มรูปไล้ไปทั่ว แผนหลังของหญิงหน้าอกของหญิงสาวแบนชิดติดกับ แผงอกกว้างของชายหนุ่มทำให้หนุ่มสาวยิ่งเพิ่มความ เสียวซ่านให้กับทั้งสองเป็นอย่างดีหญิงสาวจิกไหล่ ชายหนุ่ม ... จนกระทั่ง     ''อั๊ก !! เหมียวเหมี๊ยว~~'' เสียงแมวน้อยตกจากต้นไม้ ได้ร้องช่วยเรียกสติของทั้งสองก่อนจะตะเลิดกว่านี้ หญิงสาวผลักอกกว้างของชายหนุ่มที่แนบชิดติดกับอก ของตนออกโดยที่ชายหนุ่มพยายามรั้งไว้           " นี่นาย! ไอลามก !!! ไอบ้า ไอชั่ว ไอเลว แกกล้า มาจูบชั้นได้ยังไงห๊าาาาาาาาา!!!  " เมื่อแก้วได้สติก็ด่า โทโมะเล่นเอาชายหนุ่มถึงกับงง             "ก็จริงนะที่ผมจูบแก้ว แต่ว่า... แก้วก็ตอบรับผม ด้วยนี่น่าาา ดูสิ จิกสะจนเลือดซิบๆเลยยเนี้ยย  หวานดี นะที่รัก "ชายหนุ่มตอกกลับหญิงสาวไปด้วยท่าทางล้อ เรียนแอ่นไหล่ที่โดนเธอจิกให้เธอดูแล้วเลียริมฝีปาก ตนเองบอกไปนัยๆว่าหวานดีปากของชายหนุ่มเปอะ
ลิปสติกของหญิงสาวอยู่ไม่น้อย ชายหนุ่มค่อยๆเอามา ปากเชดออกอย่างเบามือพลันทำหน้าหื่นใส่หญิงสาว แล้วโอบเอวหญิงสาวดึงเข้ามาประชิดตัวอกแอ่นของ หญิงสาวชนกับอกกว้างขาไขว้กันอยู่กับชายหนุ่มชาย หนุ่มจ้องตาหญิงสาวหญิงสาวกระแทกไปที่น้องชาย ของเค้าแล้วเหยียบขาชายหนุ่มพลันผลักออก แล้วทำ หน้าล้อเรียนเชิงว่า ' ไม่ได้แดกกูหรอก '            " หึ ! สมน้ำหน้า อีพวกฉวยโอกาศ แอร้ยยยยย ยอีตาบ้าาาาาาา!!!!!โมเดลท่าเรือของชั้นนน นาย!! "แก้วทำหน้าล้อเรียนพลันมองไปเห็นโมเดลท่าเรือ ของตนเองหล่นอยู่ที่พื้นก็เกิดปรี๊ดแตกขึ้นมาชายหนุ่ม กล้มลงหยิบโมเดลท่าเรือของหญิงขึ้นมาแล้วชูเชิงว่า ก็ไม่ได้เป็นไรนี่
 
 
 
                   " ก็ไม่ได้เป็นไรนี่แก้ว ดูสิ  "โทโมะชูโมเดล   ท่าเรือของเธอขึ้น แล้วขี้เกรียดต่อล้อต่อเถียงก็หยิบ โมเดลของเธอมา               " โอ้ะ ฉันไม่อยากมาเถียงกับนายละอีตุ๊ดฉวย โอกาส ไปละบายยยยยย "  หญิงสาวเดินไปส่งงาน ของเธอละขึ้นเรียน                          -    ห้องเชียร์   -                 " สวัสดีครับน้องๆปี1 ทุกคน นี่ก็ผ่านไป 2 อาทิตย์กว่าแล้ว ! ไม่ทราบว่าเรารู้จักเพื่อนๆกันไปถึง ไหนแล้ว  แล้วเรื่องล่าลายเซนต์ไปถึงไหนกันแล้ว!!! เหลือเวลาอีกแค่ 2 อาทิตย์เท่านั้น!!!  "  ทอยหนุ่มหล่อ หน้าใสรุ่นพี่ปี4 ตะโกนบอกน้องๆด้วยเสียงแข็ง นิ่ง  หยิ่งตามฉบับพี่ว้าก                 " คุณ คุณนั่นแหละ ทำไมไม่ใส่เสื้อเชียร์ ผม บอกคุณแล้วไม่ใช่หรอ!! ว่าการเข้าเชียร์ทุกครั้งต้อง สวมเสื้อเชียร์ !! เสื้อเชียร์คุณไปไหน ? " ทอยถามรุ่น น้องปี1 ที่ไม่สวมเสื้อเชียร์เข้าเชียร์                               "  ก็ผมยังไม่ได้ซัก " ชายหนุ่มผู้ถูกกล่าว ถึงยืนขึ้นแล้วตอบหน้าตายใส่ชายหนุ่มตรงหน้า            " คุณลืมอะไรรึปาว ว่าการที่คุณจะตอบ หรือพูด หรือจะถามอะไร คุณต้องแนะนำตัวกับผมและรุ่นพี่คน อื่นๆ !! " ทอยตะวาดใส่ชายหนุ่มตรงหน้า ทว่า.. ชาย หนุ่มตรงหน้าไม่ได้มีทีท่าว่าจะกลัวเลยซักนิด              "  เห้อออ อะครับ ๆ ผม ปริ๊นซ์ ปกรณ์ 0032 ครับ " ชายหนุ่มหน้าตาหวานผิวอมชมพูหล่อมาในลุกกวนๆ ถอนหายใจแล้วตอบชายหนุ่มไปด้วยใบหน้าทะเล้นน ไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวบุคคนตรงหน้าเลยสักนิด              " ไม่ซัก !! ก็ต้องใส่ คุณไม่รู้หรือไง ว่ามันเป็นก ฏ !! กฏต้องเป็นกดสิคุณ คุณจะไม่ทำตามกฏมันไม่ได้!! ที่หลังก็หัดรีบซักซะ!! " ทอยตอบปริ๊นซ์ไปด้วยสีหน้าที ดุดันขึ้นนเำเสียงหน้าเกรงขามขึ้น ทว่า ชายหนุ่มตรง หน้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลย กับยิ่งทำหน้าเจ้าเล่ห์กวน บาทาผู้พบเห็นสะเหลือเกิ๊นนนนน                      " โธ่ ผมไม่ได้ซกมกนะครับที่จะให้ใส่ไม่ ซัก ละกฏนี่ทำไมผมต้องทำตามอะครับ ? จำเป็นด้วย หรอ ถ้าผมไม่ใส่เสื้อตัวนั้นชีวิตผมจะดิ่งลงเหวไม่มีงา นทำรึไงกัน ผมแค่ไม่ใส่มาวันเดียวเพราะไม่ได้ซักว่า ผมหยั่งกะไปฆ่าใครตายมาเห้อ เดี๋ยวคราวหน้าผมจะ พยายามซักให้ไวละใส่มาโอเคนะครับ ผมนั่งได้รึยัง?" ปริ๊นซ์ตอบทอยไปด้วยหน้าตากวนตีนสุดๆพร้อมกรอก ตาไปมาทำหน้าเซง พาเอาคนตรงหน้าถึงหน้าอยาก ต่อยหน้าเลยทีเดียว                    " เดี๋ยว เธอยังนั่งไม่ได้... "
 
 
 
 
 
 
 
_________________________________ สวัสดีค้าาทุกคนมาอัพให้แล้วน้าาตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย แฮร่ๆ ติชมได้นะคะ เม้นเย้ยย เดี๋ยวเค้ารีบมาอัพน้าาาาจุ้บๆ