รักแลกเปลี่ยน (Yoongi & Taehyung)

          "พี่กิ คำนี้มันอ่านว่าอะไรฮะ อ่านไม่ออกเลออออ"
          "ไหน !!!"
          ผมฉวยสมุดเล่มนั้นมาจากแทฮยอง ก่อนจะอ่าน...
          "kakkouiine คั่กโคอี้เน/เท่ห์จัง"
          รอยยิ้มกว้างๆนั่น ทำไมใจผมสั่น  ทำไมมันน่ารักจัง 
 
          ""
 
          "นี่มึง...ไม่ได้ชมกูอยู่ใช่ป่ะ"
          "ชะ...ชมอะไรเล่า ก็ผมอ่านคำนี้ไม่ออกจริงๆ ถถถถ"
          "โอเคๆ แล้วไป แล้วคำอื่นล่ะ?"
          ไม่รู้ทำไมถึงอยากช่วย ปกติจะไม่อยากยุ่งกับหมอนี่เลยด้วยซ้ำ คงเพราะหน้าตาใสซื่อนั่น
ละมั้ง
          "เดี๋ยวผมหาแปป"
          ขณะที่แทฮยองกำลังไล่หาคำศัพท์ที่ตัวเองอ่านไม่ออก จู่ๆก็มีอะไรบางอย่างลอยมาโดน
หัวผม มันคือส้มนั่นเอง
          'ใครปามาฟระ!!!'
          ผมหันไปทางครัวก็เห็นสีหน้าถมึงทึงนั่น...แม่ผมเอง 
          "นั่งบื้ออยู่ได้ เอาขนมไปให้น้องทานสิ"
          "ทาน? ประทานโทษ ปกติเราแดกกันตลอดไม่ใช่หรอฮะ"
          "เออน่า มาเอาไปเลยยย เดี๋ยวได้หัวโนอีกรอบ"
          แล้วผมก็ต้องทำตามคำสั่งของแม่บังเกิดเกล้า (ที่รักคนแปลกหน้ามากกว่าลูกในไส้) ถถถถ
          ผมยกถาดใส่จานขนมกับนมหนึ่งแก้วไปวางที่โต๊ะ แล้วจู่ๆไอ้แทมันก็โพล่งขึ้นมาพอดี
          "พี่ !! อ่านคำนี้ให้ผมฟังหน่อย"
          มันชี้มาที่คำๆนึง "Daisuki ไดสึคิ / ชอบเธอมากเลย"
          "ไหนฮะ" แทฮยองลุกจากหัวโต๊ะมานั่งข้างๆผม แล้วทำไมต้องมานั่งใกล้ขนาดนี้ 
อ่านไม่ออกขนาดนั้นเลยเหรอ
          "ฟังอีกครั้งนะ ได-สึ-คิ อ่านตามฉันนะ ได-สึ-คิ" ผมเงยหน้าขึ้นมาจากสมุดนั้น
แล้วก็หันไปปะทะกับสายตาของแทฮยองที่มองมาพอดี ใบหน้าเราห่างกันแค่คืบเดียว
          ตึกตัก...ตีกตัก...ตึกตัก
         ทำไมหัวใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ นี่มันผู้ชายนะเว้ย มึงจะคิดบ้าๆแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด
         "พี่ชอบผม...ใช่มั้ยล่ะ "
         ชอบ? อะไรเล่า ชอบเชิบอะไรกัน
         "อะไรของมึงงง ก็มึงสงสัยคำนี้ไง กูก็อ่านให้ฟัง แค่นั้น"
         แค่นั้น...จริงๆหรอวะ ทำไมใจมันยังเต้นรัวไม่หยุดสักที
         "อ้ออออออ ล้อเล่นฮะ ไม่มีไรหรอก ขอบคุณนะครับพี่ชาย"
         แล้วมันก็ทำการบ้านของมันต่อไป เหลือแค่ผมนี่แหละที่ใจไม่ปกติอีกต่อไปแล้ว 
         "มึงกินขนมไปก่อนนะ กูขอตัวก่อน"
         กูเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย ขืนอยู่ใกล้ๆแทฮยองบ่อยๆเข้า กูต้องพูดอะไรบ้าๆออกไปแน่ๆ...