หนุ่มปากหมากับสาวสดใส

ประกาศๆ ขอให้น้องปี1 มารวมตัวกันที่ตึกuo ด้วยค่ะ 
 
 
เสียงอันนุ่มนวลของรุ่นพี่ประกาศออกมาผ่านไมค์อย่างดัง จนฉันคิดว่าเขากินโทรโข่งไปหรือไง--
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไปกันเถอะฟาง เดี๋ยวโดนทำโทษ" เสียงแก้วบอกฉัน ก่อนจะวิ่งไปโดยไม่หันหลังมามองฉันคนนี้เลยค่ะ นี่ล่ะค่ะ เพื่อนรักก
 
 
 
 
 
 
 
 
หลังจาก รับรุ่นน้องเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
"เฮ้อออออออออ"เสียงแก้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ้ย แก้ว ถอนหายใจอะไรขนาดนั้น--"ฉันมองมันอย่างขำๆก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แหม ก้ฉันเหนื่อยนี่นา แต่รุ่นพี่นี่ก็หล่อดีเนอะ"ยัยแก้วทำหน้าบูดก่อนจะยิ้มแย้มตอนพูดว่ารุ่นพี่หล่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เปลี่ยนอารมณ์เร็วจังเลยนะย่ะ"ฉันพูดพร้อมยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แน่นอนค่ะ"แก้วตอบพร้อมเชิดใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้ว ฉันว่าฉันหยิบกระเป๋าผิดมา"ฉันพูดเมื่อจะหยิบโทรศัพท์มาโทรหาพ่อในกระเป๋าสีแดงแปร้ดของฉัน แต่กลับเจอกระเป๋าสีดำที่ฉันคงจะหยิบผิดมาตอนที่รับน้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เซ่อจริงๆเลย-- ฉันไม่ต้องไปเป็นเพื่อนแน่นะ"แก้วพูดอย่างห่วงๆ ฉันพึ่งเห็นความดีของมันวันนี้ นี่แหละค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องๆ ใกล้แค่นี้เอง"ฉันพูดก่อนจะวิ่งออกไป เพราะเดี๋ยวตึกจะปิดซะก่อน ฉันวิ่งพลางดูนาฬิกา 18.30น.
 
 
 
 
 
 
 
"ต้องรีบแล้วๆๆ"ฉันพูดเบาๆก่อนจะเร่งสปีดปู้ดป้าดออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ถึงซะที ดีนะที่ตึกยังไม่ปิด"ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าสีแดงในตึกแล้ววางกระเป๋าสีดำเอาไว้แทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เธอนี่เอง ที่เอากระเป๋าของฉันไป"เสียงผู้ชายคนนึง และรู้สึกว่าคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินมาก่อน
 
 
 
 
 
 
ฉันหันหลังไป แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจอกับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นายนี่เอง ไอ้ปากหมา"ฉันอุทานออกมาอย่างไม่ได้คิด เพราะฉันเป็นคนพูดก่อนคิดอยู่แล้ว--
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอากระเป๋าคนอื่นไป ยังมีหน้ามาด่าฉันปากหมาอีกนะ"ป๊อบปี๊พูดอย่างฉุนๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่กระเป๋านายหรอ"ฉันถามอย่าง งงๆ
 
 
 
 
 
 
 
"ใช่น่ะสิ  แล้วนี่เธอจะไม่ขอโทษฉันหรอ นี่มันครั้งที่ 2 ของวันแล้วนะ"ป๊อบปี๊พูด พร้อมเลิกคิ้วกวนๆใส่ฉัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็อยากจะขอโทษอยู่นะ แต่ว่าพอเห็นหน้านายแล้วหมดอารมณ์ขอโทษ บาย ไปก่อนนะ คุณปากหมาาา"ฉันพูดก่อนจะรีบวิ่งออกไป ใครจะกล้าอยู่นานๆล่ะค่ะ--
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ยัยแสบเอ้ย"ป๊อบปี้ตะโกนออกมาอย่างดัง และฉุนเฉียว ดีที่ฉันไม่อยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
จบไปอีกตอนแล้วค่าาาา
อาจจะมีสั้นบ้างยาวบ้าง แล้วแต่เวลาที่มีนะค่ะ
คอมเม้นต์ติ ชม อะไรก็ได้เน้ออ พร้อมรับฟัง เพราะคอมเม้นต์กับจำนวนผู้อ่าน คือกำลังใจของเราเลยล่ะค่ะ
 
ขอบคุณที่อ่านนะค่ะะะ