รักอลเวงของนายต่างชาติ

ณ บ้านโชติวิจิตร "นี่จินนี่ รู้หรือยัง ว่าเพื่อนเก่าลูกย้ายมาที่ไทยแล้วนะ"แม่กล่าว ขณะที่กำลังทำอาหาร "คนไหนหรอคะ"ฉันถามอย่างสงสัย "คนที่ลูกชอบอยู่ด้วยกันตอนเด็กๆ นี่แม่ยังจำได้เลยนะ เมื่อก่อนลูกตัวติดยังกะอะไรเลยแหนะ"ผู้เป็นแม่เล่าขำไป "นึกไม่ออกอ่ะ"ฉันขมวดคิ้ว "คิดไม่ออกไม่เป็นไร ไปพักผ่อนเถอะจ้ะ" ฉันอยู่เกาหลีตั้งแต่เกิด จนถึง10ขวบก็ย้ายมาที่เพราะคุณย่าอยากให้ย้ายกลับมา ฉันเคยมีเพื่อนเล่นคนหนึ่ง ฉันไม่เคยรู้จักชื่อของเขา เมื่อก่อนฉันกับเค้าชอบเล่นด้วยกัน ภาพเก่าๆก็ผุดขึ้นมา "อ่ะให้"เขาสวมมงกุฎที่ทำจากดอกไม้ให้ฉัน "ขอบคุณนะ" "เธอเป็นเจ้าสาวของฉันแล้วนะ โตขึ้นเธอต้องแต่งงานกับฉันนะ" "เราจะแต่งงานกับเธอ" "สัญญานะ" "สัญญา"มือของเราเกี่ยวก้อยกัน 'เราจะแต่งงานกับเธอ~~~' ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "จินนี่ ได้ยินแม่ไหมลูก"แม่เคาะประตู "ได้ยินค่า"ฉันกำลังเดินไปเปิดประตู "เป็นอะไรป่าว แม่เรียกตั้งนาน" "พอดีจินนี่ฟังเพลงอยู่ค่ะ" "แม่ก็นึกว่าอะไร ไปกินข้าวเถอะจ้ะ" "ค่ะ เดี๊ยวจินนี่ตามลงไปนะคะ" "นี่จินนี่เดี๊ยวอีก2วันเราจะไปเยี่ยมนคุณน้าซีจินกันนะ" "ค่ะ"ฉันตอบสั้น แล้วก้มหน้ากินข้าวต่อไป   วันต่อมา ฉันเดินมาโรงเรียนปกติ ระหว่างทางฉันก็เจอกับเพื่อนร่วมห้อง "สวัสดี"เขาปั่นจักรยานมาไกล้ฉัน "อืม หวัดดี" "นี่เธอกำลังไปโรงเรียนหรอ" "ใช่" "เดินมาทุกวันแบบนี้เลยหรอ" "ใช่" "ทำไมไม่เห็นผอมสักทีล่ะ"เขายิ้ม "นี่นาย ถ้าจะมากวนประสาทฉันก็รีบไปไกลๆเลยนะ" "อ่ะๆ ไปล่ะ เจอกันห้องเรียนยัยช้างตกมัน" "นี่!"ฉันวิ่งไล่ตามเขา ตุ้บบ "นี่ยัยจิน วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ" -------------