รักอลเวงของนายต่างชาติ

ณ บ้านโชติวิจิตร
"นี่จินนี่ รู้หรือยัง ว่าเพื่อนเก่าลูกย้ายมาที่ไทยแล้วนะ"แม่กล่าว ขณะที่กำลังทำอาหาร
"คนไหนหรอคะ"ฉันถามอย่างสงสัย
"คนที่ลูกชอบอยู่ด้วยกันตอนเด็กๆ นี่แม่ยังจำได้เลยนะ เมื่อก่อนลูกตัวติดยังกะอะไรเลยแหนะ"ผู้เป็นแม่เล่าขำไป
"นึกไม่ออกอ่ะ"ฉันขมวดคิ้ว
"คิดไม่ออกไม่เป็นไร ไปพักผ่อนเถอะจ้ะ"

ฉันอยู่เกาหลีตั้งแต่เกิด จนถึง10ขวบก็ย้ายมาที่เพราะคุณย่าอยากให้ย้ายกลับมา ฉันเคยมีเพื่อนเล่นคนหนึ่ง ฉันไม่เคยรู้จักชื่อของเขา เมื่อก่อนฉันกับเค้าชอบเล่นด้วยกัน ภาพเก่าๆก็ผุดขึ้นมา
"อ่ะให้"เขาสวมมงกุฎที่ทำจากดอกไม้ให้ฉัน
"ขอบคุณนะ"
"เธอเป็นเจ้าสาวของฉันแล้วนะ โตขึ้นเธอต้องแต่งงานกับฉันนะ"
"เราจะแต่งงานกับเธอ"
"สัญญานะ"
"สัญญา"มือของเราเกี่ยวก้อยกัน
'เราจะแต่งงานกับเธอ~~~'
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"จินนี่ ได้ยินแม่ไหมลูก"แม่เคาะประตู
"ได้ยินค่า"ฉันกำลังเดินไปเปิดประตู
"เป็นอะไรป่าว แม่เรียกตั้งนาน"
"พอดีจินนี่ฟังเพลงอยู่ค่ะ"
"แม่ก็นึกว่าอะไร ไปกินข้าวเถอะจ้ะ"
"ค่ะ เดี๊ยวจินนี่ตามลงไปนะคะ"

"นี่จินนี่เดี๊ยวอีก2วันเราจะไปเยี่ยมนคุณน้าซีจินกันนะ"
"ค่ะ"ฉันตอบสั้น แล้วก้มหน้ากินข้าวต่อไป
 

วันต่อมา
ฉันเดินมาโรงเรียนปกติ ระหว่างทางฉันก็เจอกับเพื่อนร่วมห้อง
"สวัสดี"เขาปั่นจักรยานมาไกล้ฉัน
"อืม หวัดดี"
"นี่เธอกำลังไปโรงเรียนหรอ"
"ใช่"
"เดินมาทุกวันแบบนี้เลยหรอ"
"ใช่"
"ทำไมไม่เห็นผอมสักทีล่ะ"เขายิ้ม
"นี่นาย ถ้าจะมากวนประสาทฉันก็รีบไปไกลๆเลยนะ"
"อ่ะๆ ไปล่ะ เจอกันห้องเรียนยัยช้างตกมัน"
"นี่!"ฉันวิ่งไล่ตามเขา
ตุ้บบ
"นี่ยัยจิน วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ"
-------------