ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
เช้าวันใหม่ ที่ยังคงมีอะไรๆเหมือนเดิมอย่างวันก่อนๆ สำหรับอาหารเช้าพร้อมรับประทานที่ตั้งเตรียมพร้อมอยู่บนโต๊ะอาหารภายในห้อง รอเพียงเพื่อนชายขี้เซาของเธอออกมาทานก็เท่านั้น ...  และแล้วเสียงเปิดประตูห้องก็ดังมาจากห้องของเขาก่อนที่ร่างสูงจะเดินโซเซ งัวเงีย หัวฟุ้งรุงรัง ออกมาจากห้อง
 
 
 
 
" หื้มมมม หอมจังง " ร่างสูงขยี้ผมตัวเอง แล้วสูดดมข้าวพัดอเมริกันที่เสริฟอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับนมอุ่นๆ ก่อนจะบรรเลงตักข้าวเข้าปากเขี้ยวตุ้ยๆอย่างอร่อย แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมองหาแม่ครัวที่ปกติจะมานั่งทานมื้อเช้าอยู่ตรงหน้าเขา 
 
 
 
เธอหายไปไหน ? ชายหนุ่มวางช้อนแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง ก่อนจะกอดอกพิงประตูมองร่างบางที่กำลังรวบผมอยู่หน้ากระจก
 
 
 
 
" ไหนบอกวันนี้ปิดร้านไง แล้วแต่งตัวจะไปไหนอีก " เขาบ่นใส่ สายตายังจับจ้องมองคนหน้ากระจกอยู่ตลอด
 
 
 
 
" ก็ปิดร้านนั้นแหละ แต่รุ่นน้องชวนไปถ่ายรูปเล่นกัน " เธอพูดพลางแต่งหน้าทาปากไปด้วย
 
 
 
 
" ไปถ่ายรูป ? ที่ไหน ? " เขาถามต่ออย่างสนใจ ก่อนจะเดินมานั่งปลายเตียงของเธอ
 
 
 
" ก็นั่งรถไฟไปเรื่อยๆ ค่ำที่ไหนก็นอนที่นั่น " หญิงสาวเก็บเครื่องสำอางใส่กระเป๋าเสร็จก็กำลังจะเดินออกจากห้อง
 
 
 
" เพื่อนผู้หญิงผู้ชาย ฟางไปด้วยปะ ? " เขาเดินตามออกมา
 
 
 
" เหอะ  - - ! ... ฟางไม่ได้ไป ชั้ลไปกับเพื่อนผู้ชาย " เธอตอบแล้วหยิบเป้ขึ้นมากำลังจะเดินออกจากห้อง
 
 
 
พรึบ !!! แต่เป้ของเธอกลับถูกอีกฝ่ายกระชากไปครองอย่างไว หญิงสาวตกใจแล้วหันขวับกลับมามองอย่างไม่เข้าใจกับการกระทำของเขา
 
 
 
" ชั้ลอยากไปเที่ยวพอดี งั้นไปด้วยนะ " เขากอดเป้ของเธอแล้วพาวิ่งเข้าห้อง แวะหยิบผ้าขนหนูแปปนึงก้เข้าห้องน้ำไปทันที
 
 
 
" โอ้ยยย จะไปทำไมเนี่ยยย เอาเป้มาาาาาา " เธอทุบประตูร้องลั่นอยู่หน้าห้องน้ำ
 
 
 
" อย่าโวยวายน๊าาา ถ้าอยากไปทันรถไฟก็เก็บเสื้อผ้าให้ชั้ลพลางๆ " ชายหนุ่มที่กำลังถูสบู่อย่างลงกๆตะโกนออกมาจากห้องน้ำ 
 
 
 
" ฮ้อยยยย .. " เธอทำหน้าเอื่อมๆ เซ็งๆแต่ก็จำต้องเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ให้กับเขา
 
 
 
เพียงแค่ 10 นาที ร่างสูงภายใต้ผ้าขนหนูผืนเดียวก้วิ่งเจ๊นออกมาจากห้องน้ำ
 
 
 
" ว๊ายยย ! " เธอกรี๊ดร้องลั่นก่อนจะกระโดดวิ่งออกจากห้องไป 
 
 
 
" คริๆ " เขาอมยิ้มกับท่าทีตกใจของอีกฝ่าย ก่อนจะรีบแต่งตัวแล้วตามออกจากห้องมา " เสร็จละ ไปกันได้ " เขาพูด แล้วเดินนำเธอออกไป
 
 
 
 
 
สถานีรถไฟ แก้วชะเง้อมองหาเพื่อนอีกคนที่นัดกันมาสลับกับมองดูนาฬิกา สีหน้าเธอเริ่มหงึดหงิดมากขึ้น เมื่อเวลาเดินทางใกล้จะถึง จนเธอตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหา
 
 
 
" เบสิกอยู่ที่ไหนแล้ว รถไฟใกล้จะออกแล้วนะ " เธอพูดพลางชะเง้อมองหา
 
 
 
( พี่ ผมไปไม่ได้แล้วหละ ตอนนี้ผมอยู่สถานีตำรวจ รถผมโดนชนท้าย ) เด็กผู้ชายพูด
 
 
 
" เห้ย แล้วแกเป็นอะไรมากเปล่า " แก้วเป็นห่วง
 
 
 
" ป่าวฮะ ผมไม่เป็นอะไร แต่รถสิ พังไปครึ่งคันแหนะ " 
 
 
 
" งั้นเดียวพี่ไปหานะ " 
 
 
 
" ไม่เป็นไรฮะพี่ ผมอยู่กับประกันแล้ว ทางนี้โอเคครับ ผมขอโทษพี่ด้วยนะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะผิดนัด " เบสิกรู้สึกผิด
 
 
 
" ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าละกันนะ " เมื่อสายตัดไป แก้วหน้าจ๋อยลงทันที เธอเดินต้วมเตี้ยมกลับไปหาโทโมะที่กำลังนั่งมองรถไฟอยู่
 
 
 
" กลับเถอะ น้องเค้ามาไม่ได้แล้ว " เธอพูดเสียงเศร้า
 
 
 
" กลับทำไม มาถีงนี้แล้ว ผมไม่กลับแล้วครับ " ชายหนุ่มพูดจบก็สะพายเป้ของตัวเอง ไปยืนรอรถไฟที่กำลังเข้าจอดยังสถานี 
 
 
" เอาจริงดิ " แก้ววิ่งตามหลังไปยืนรออยู่ใกล้ๆเขา อีกฝ่ายหันมามใบหน้าหวานก่อนจะยักคิ้วเป็นคำตอบให้กับเธอ
 
 
 
แล้วทั้งคู่ก็ได้นั่งรถไฟด้วยกันครั้งแรก
 
 
 
" วิวสวยจริงๆด้วย อารมณ์นี้ คือดีวะ " เธอบ่นกับตัวเองก่อนจะกดถ่ายภาพไม่ยั้งมือ 
 
 
 
" นี่ชั้ลเพิ่งขึ้นรถไฟครั้งแรกเลยนะเนี่ย " เขาเองก็ตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่าเธอ
 
 
 
ทั้งคู่นั่งรถไฟชั้นสามแล้วเลือกนั่งที่นั่งตรงกันข้ามกัน เพราะหากนั่งใกล้กันก้กลัวว่าจะแย่งกันชมวิวข้างทางเลยเลือกที่จะนั่งริมหน้าต่างตรงกันข้ามกัน
 
 
 
" เห้ยๆๆๆ มาดูนั่นสิ " ร่างสูงใช้เท้าสะกิดอีกฝ่ายแล้วดึงแขนเธอให้มานั่งฝั่งเขา ภาพที่ทั้งคู่กำลังมองกันนั้น เป็นภาพคู่รักคู่หนึ่งที่กำลังถ่ายพรีเวดดิ้งกันกลางทุ่งนา แก้วไม่รอช้ารีบกดชัตเตอร์รัวๆ 
 
 
 
" ถ่ายไม่ถนัดเลย ขยับออกมาหน่อยดิ " เธอพยายามเบียดตัวเองให้นั่งชิดหน้าต่าง แต่เขาก็ไม่ยอม อยากจะมองเหมือน จนเหมือนว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังนั่งตักชายหนุ่มอยู่
 
 
 
" ขยับหน่อยยย จะถ่ายรูปปป" เธอเองก็แทรกตัวจนเข้ามานั่งชิดหน้าต่างจนได้
 
 
 
"  เห็นมั้ย ได้รูปสวยๆเยอะเลย " เมื่อผ่านสิ่งที่น่าสนใจมาแล้ว เธอจึงก้มลงดูรูปในกล้องของตัวเอง " ดูสิ คู่นี้เค้าโรแมนติกจังเลยนะ ชั้ลว่าวันเสร์นี้ ชั้ลจะพาลูกค้ามาถ่ายกลางนากลางเขาแบบนี้บ้าง รูปคงจะสวยน่าดู ..." เธอพูด พลางเลื่อนกล้องให้อีกคนดูด้วย แต่...
 
 
 
" อ้าววว " เขาย้ายไปนั่งอีกที่นึงตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หนำซ้ำยังทำหน้าบึ้งตึงอีก และเธอก็เดาได้เลยว่าเขาคงจะโกรธที่เธอแทรกเข้ามาแย่งที่ของเขา
 
 
 
" นี่ โกรธหรอ  " หญิงสาวสะกิดแขนชายหนุ่มที่นั่งหน้างอล แต่เขากลับดึงแขนตัวเองออก 
 
 
 
" โอ๋ๆ ที่หลังไม่แย่งละ กลับไปนั่งที่เดิม นะนะ " เธอชูนิ้วก้อยขอโทษ แต่เขาก็ยังทำเมินใส่เธอ จนหญิงสาวชักรำคาญ เดินมาเก็บกระเป๋าแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้แถวอื่น ถัดจากเขาไปสี่ห้าตัว
 
 
 
" มาคนเดียวหรอคะ " 
 
 
 
เธอเงยมองตามเสียงเอ่ยทัก ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้กับผู้ชายวัยกลางคนตรงหน้า ชายคนนั้นไม่รอช้ารีบนั่งลงขนาบเธอไว้  หญิงสาวกระเทิบหนีจนตัวชิเหน้าต่าง
 
 
 
" เอ่อ ... " เธอเริ่มกลัว เริ่มจะมองซ้ายมองขวาหาตัวช่วย
 
 
 
 
" ชอบถ่ายรูปด้วยยย " ผู้ชายคนนั้นขยับเข้ามาใกล้จนจะชิดกับร่างของเธอ จนเธอลุกหนี  แต่เขาก็จับมือเธอไว้
 
 
 
" นั่งคุยกันก่อนสิ รีบไปไหนหละ " เขาพูดเชิงบังคับ แล้วดึงมือเธอให้นั่งลง เธอกลัวจำต้องนั่งลงตามคำสั่งของเขา
 
 
 
' โมะอยู่ไหนมาช่วยแก้วหน่อย ' เธอได้แต่ภาวนาในใจให้คนมาด้วยเข้ามาช่วยเธอ
 
 
 
" หนาวมั้ย " ชายคนนั้นเริ่มจะลวนลามเธอ เขาเอื่อมมือมาโอบกอดบ่าของเธอเอาไว้ ร่างบางเริ่มสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัว
 
 
 
" พี่จะทำอะไรเพื่อนผมหรอครับ " 
 
 
เสียงชายอีกคนดังขึ้นมาจากด้านหลัง หญิงสาวจำเสียงนี้ได้ หันขวับกลับไปหาเจ้าของเสียงทันที
 
 
 
" โมะ โมะ  " เสียงรีบดีดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปเกาะแขนแกร่งของชายหนุ่มเอาไว้
 
 
" ป่าวครับ ผมแค่มาทักทาย " ชายคนนั้นหน้าซีดเผือด เดินหนีไปเลย
 
 
" เป็นอะไรหรือเปล่า " ร่างสูงดันหญิงสาวที่ยังคงระแวงอยู่ให้นั่งลงแล้วสำรวจร่างกายของเธอ
 
 
 
" ปะปล่าวๆ ไม่เป็นไร " เธอตอบเสียงสั่นพลางมองซ้ายมองขวาอย่างระแวง
 
 
 
" ชั้ลอยู่ตรงนี้แล้ว แกจะกลัวอะไรอีก " คำพูดของเขามันทำให้เธอนิ่งลงได้แฮะ
 
 
 
" นั่งตรงนี้นะ อย่าไปไหนอีก " เธอส่งสายตาอ้อนวอนให้กับอีกคนแล้วดึงแขนเขาให้นั่งชิดกันกับเธอ มีเขา... เธอถึงรู้สึกปลอดภัยและยอมถ่ายรูปต่อได้
 
 
 
อีกฝ่ายถ่ายรูปไป อีกฝ่ายก็แอบหลับจนคอตกลงมาซบบ่าของเธอ 
 
 
 
^^ ความขี้เซาของเขา ทำให้เธออดยิ้มไม่ได้ และมันจะพลาดมาก ถ้าเธอไม่แอบถ่ายใครบางคนที่กำลังนอนน้ำลายยืดใส่บ่าของเธอ
 
 
 
 
แชะ !!!  
 
 
 
" คริๆๆๆ " 
 
 
 
 
สถานีสุดท้ายย
 
 
 
" แกตื่นได้แล้วววว " หญิงสาวสะกิดจมูกโด่งของชายหนุ่มที่นอนหนุ่มตักเธออยู่  
 
 
 
" อื้ออออ  .... ถึงละหรอ  " เขาลุกขึ้นนั่งแล้วบิดขี้เกียจไปมา
 
 
" เหอะ คนอื่นเค้ามาชมวิว ตัวเองมาหลับ คุ้มค่าจริงๆกับการนั่งรถไฟครั้งแรก  " เธอบ่นใส่ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินลงจากรถไฟ ชายหนุ่มเดินตามไปติดๆ
 
 
 
 
" จะเอาไงต่อ ว่ามาสิ " โทโมะมองซ้ายมองขวาก่อนจะเปรยถาม
 
 
 
" อยากเช่ามอไซค์แล้วขับเล่นอะ " 
 
 
 
" ก็เอาดิ " ว่าแล้วทั้งคู่ก็จัดแจงไปหาร้านเช่ารถ จนได้มาในที่สุด
 
 
" แกขับนะ ชั้ลจะถ่ายรูป " เธอยื่นกุญแจรถให้กับเขา
 
 
" ครับ มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เหอะๆ " เขารู้สึกเหมือนถูกมัดมือชกจากอีกฝ่าย แต่ก้ยอมทำอย่างว่าง่าย
 
 
 
 
ทั้งคู่ขับรถขึ้นเขาชมวิว โดยชายหนุ่มพยายามขับรถกินลมชมวิวช้าๆให้อีกฝ่ายได้ถ่ายรูป
 
เพราะสองข้างทางที่ขับผ่านมามันมีแต่เนินเขาที่ปลูกต้นชาเต็มผืนดินไกลสุดหูสุดตาของคนทั้งคู่ กับลมเย็นๆที่พัดมากระทบกายสร้างความสุขให้กับคนทั้งสองไม่น้อยจนเธอต้องบอกให้เขาหยุดดรถลงมาชมวิวทัศน์ให้ชัดตา
 
 
 
 
" ดีจัง " เธออ้าแขนแล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอด  ลมพัดอากาศเย็นมาประทะกับหน้าหวานจนเธอต้องปิดตาปี๊ ยิ้มรับให้กับมัน " อยากมาสร้างบ้านอยู่ที่นี่จัง   หื้มมมมม สาบายยยยย " เธอยังคงอ้าแขนรับลมเย็นแล้วส่ายหัวไปมาอย่างสบายอารมณ์จนยางมัดผมหลุด ทำให้ผมสลวยสยายไปตามแรงลม 
 
 
 
ดวงตาหวานที่หลับสนิท รอยยิ้มที่ปรากฎอยู่บนใบหน้าของเธอกับผมสลวยที่พัดสะบัดตามแรงผมมันทำให้อีกคนมองเธออย่างลืมตัว
 
 
เขาจ้องมองคนตรงหน้าที่ยืนยิ้มอ้าแขนรับลมอย่างเผลอใจ ลืมตัวไปอยู่แสนนาน
 
 
 
" ชอบปะ " เธอลืมตาก่อนจะหันมาถามอีกคนที่ยังคงจ้องมองเธออยู่
 
 
 
" ชอบ .. " เขาตอบไปอย่างลืมตัวแล้วยังคงจ้องมองอีกฝ่าย
 
 
 
" งั้นเราค้างที่นี่กันดีกว่า เอาม๊ะ " เธอถามต่อ เขายิ้ม ... แล้วพยักหน้า
 
 
 
" นี่เป็นบ้าอะไร เมารถไฟหรอ หรือยังไง ยืนทำหน้าเอ่ออยู่ได้ " แต่เธอทำไมถึงไม่รู้ตัว คำพูดของเธอทำให้เขาเรียกสติกลับคืนมาได้ แล้วทำท่าทึเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
 
 
" เออ งั้นไปหาที่พักกัน " เขาเดินเลี่ยงไปขึ้นรถ สวมหมวกกันน๊อกแล้วสตาร์จรถรอ ส่วนเธอหันไปเก็บรูปอีกสองสามช็อตแล้วขึ้นรถซ้อนท้ายเขาไป 
 
 
 
' ยัยบ้านี่มันวางยาชั้ลหรือเปล่า ทำไมชั้ลถึงมองมันแบบนั้น ... ไม่ ... ชั้ลไม่เคยชอบผู้หญิงแบบนี้หนิ ชั้ลคงจะเมารถไฟเหมือนที่เธอบอกจริงๆ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"