ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

ปังๆๆๆๆ  เสียงเคาะประตูดังเข้ามาจากหน้าห้องจนแก้วและโทโมะต้องลากร่างของตัวเองแล้วลงจากเตียงเปิดประตูห้องนอนออกมาดู

 

 

หญิงสาวผมรุงรังยุ่งเหยิงหรี่ตามองอีกฝ่ายที่สวมแต่กางเกงนอนขายาวออกมาจากห้องนอนตัวเอง

 

 

" ใครมาเคาะประตู  ? " เธอเอ่ยถามอีกคนด้วยความสงสัย เพราะนอกจากเธอและเขาก้ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่พักอยู่ที่นี่นอกจากป๊อป

 

 

 

" ไปเปิดดิ  " โทโมะสั่ง แก้วปัดผมตัวเองไปด้านหลังอย่างลวกๆแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าประตูเขย่งมองตาแมว

 

 

เธอเห็นผู้ชายคนนึงยื่นถือแฟ้มเอกสารกับกระเป๋าสะพายอยู่หน้าประตู

 

 

 

" แก  ชั้ลไม่รู้จัก  มาดูหน่อยสิ " เธอหันไปกระซิบบอกโทโมะ  ร่างสูงเดินเข้ามาแล้วดูคนหน้าห้องผ่านตาแมว

 

 

" ไอเชี้ยอัท  จะมาทำไมวะ " เขาอุทานเสียงหลง จนหญิงสาวพลานตกใจไปด้วย

 

 

 

" ใคร แล้วเค้ามาทำไม  " เธอถามอย่างร้อนรน 

 

 

 

" เพื่อนชั้ลเอง แกกลับเข้าไปในห้องก่อนเลย  แล้วห้ามออกมาเด็ดขาด " ชายหนุ่มออกคำสั่ง หญิงสาวพยักหน้าแล้วรีบเดินกลับเข้าไปในห้องตัวเอง

 

 

 

เอี๊ยดดด  

 

 

 

เมื่อเห็นว่าร่างบางหลบหายเข้าไปในห้อง เขาจึงเปิดประตูรับเพื่อนสนิทเข้ามา

 

 

 

" ทำไมเปิดช้าจังวะ กูรอตั้งนาน  " ด้วยความสนิท อัทจึงถือวิสาสะเดินเข้ามาแล้วเดินมุ่งไปหาของกินในห้องครัว

 

 

 

อัทเปิดตู้เย็นกลับต้องตะลึกจนต้องหันหน้ามาถามเพื่อนตัวเอง

 

 

 

" นี่มึงสร้างของกินดีๆกับเค้าเมื่อไหร่วะ  ปกติกูเห็นมีแต่มาม่า  เหอะๆ " อัทแซว พลางหยิบนมขึ้นมาดื่ม

 

 

" เออ " เขาตอบปัดๆก่อนจะนั่งลงที่โซฟาอย่างเกร็งๆ อัทเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ

 

 

 

" แล้วดูห้องดิ๊ สะอ๊าดสะอาด ปกติสกมกอย่างกับรังหนู  แล้วกระทะ หม้อ จาน อะไรนั้นอีก นี่อย่าบอกนะ ว่ามึงทำอาหารกินเองที่บ้านอะ " อัทพูดอย่างเหลือเชื่อ ทำตาเหลือกหลากไปมา

 

 

 

" เออ ก็ทำบ้าง ทำไมวะ กูจะสะอาดสะอ่าน ทำก้บข้าวกินเองที่บ้านมันแปลกนักหรอวะ  " เขาโวยกลบเกลื่อนความสงสัยของอัท

 

 

 

" เหอะ ก็ปกติมึงกินแต่ข้าวราดแกงง่ายๆ อยู่ก้ง่ายๆ ผ้าก้ใส่แล้วกองไว้ไม่เป็นที่ ห้องแม่งก้ไม่เคยกวาด แล้วมึงยังคิดว่าไม่แปลกอีกหรอวะ " เขาตั้งข้อสังเกตุ จนทำให้ชายอีกคนฉุนคิดไม่ได้ ว่าตัวเขาเองเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอ .... 

 

 

 

" หรือว่ามึงมีเมีย  ?? " อัทเริกคิ้วถาม โทโมะขมวดคิ้วใส่ก่อนจะเร่งเปลี่ยนเรื่องทันที

 

 

 

" เอ้อออ  ไม่มี  ไหนมึงมีอะไร บุกมาหากุถึงที่ห้อง " โทโมะถาม

 

 

 

" เออ ลืมไปเลย บอสสั่งให้มึงกับกุไปพบลูกค้าวันนี้ แล้วอีกสองชั่วโมงก้ถึงเวลานัด " อัทบอก

 

 

 

" โหยยยยย แล้วทำไมไม่โทรมาบอกล่วงหน้าวะ กุจะอาบน้ำแต่งตัวทันมั้ยยยย " เขาลากเสียงยาวก่อนจะรีบลุกเข้าห้องไปอาบน้ำทันที  ปล่อยให้อัทนั่งอยู่ลำพัง

 

 

 

ในห้องนอนแก้ว ... 

 

 

เธอเดินวนไปวนมาอยากจะออกจากห้องใจจะขาด แต่ก้กลัวโป๊ะแตกเจอกับเพื่อนของโทโมะ 

 

 

 

ห้องนั่งเล่น

 

 

อัทลุกขึ้นเดินสำรวจรอบๆห้องจนมาหยุดอยู่ที่ระเบียง แล้วเขาก้ต้องตาลุกวาวอีกครั้งเมื่อเจอกับชุดชั้นในของผู้หญิงที่ตากอยู่  แก้วที่แอบมองอัทผ่านผ้าม่านสะดุ้งโหยง กลัวความลับจะแตก

 

 

 

" ไอโมะ หึหึ " เขายิ้มอ่อนก่อนจะตรงมายังห้องโทโมะ แล้วเปิดประตู ก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรบางอย่าง แต่ก้ไม่เจอ เขาจึงกลับออกมาแล้วจ้องมองมายังห้องแก้ว

 

 

 

แก๊ก ! เขาบิดลูกบิดประตู ปรากฏว่าประตูห้องล๊อค แต่คนข้างในเตรียมหาที่ซ่อนตัวอย่างไม่รอช้า

 

 

 

ก๊อกๆๆ 

 

 

 

" ทำอะไรไออัท  ! " โทโมะตะโกนเสียงดังมาจากทางด้านหลัง

 

 

 

" กูรู้นะ ว่ามึงซ่อนผู้หญิงไว้ในห้อง " อัทพูดตรง พลางเดินเข้ามากดดันโทโมะเต็มที่

 

 

 

" อ่อ แม่ก้มา สงสัยยังนอนอยู่มั้ง " โทโมะรีบแก้ตัว

 

 

" แม่มึงใส่ชั้นในวัยรุ่นขนาดนั้นเลย ? " อัทเริกคิ้วถาม

 

 

 

โทโมะไม่ตอบ แต่กล้บก้มมองดูนาฬิกา

 

 

 

" เหลือเวลาอีก 45 นาที มึงคิดว่าถ้าเรายังไม่จบเรื่องนี้ เราจะเจอลูกค้าทันมั้ย  " โทโมะพูด อัทนิ่งไปก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าและแฟ้มเอกสาร

 

 

 

" กูต้องรู้ให้ได้ ว่าใครหลบอยู่ในห้องนี้ " อัทพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป